Алена Васільева, Sputnik
За паўтары гадзіны да прыезду італьянскага клуба, які заўтра згуляе з БАТЭ на стадыёне ў Барысаве, пад сценамі "Пекіна" сабралася чацвёрка фанатаў. Фаны пазіцыянавалі сябе як прыхільнікі не канкрэтнай каманды, але італьянскага футбола ў цэлым — маўляў, пачыналі заўзець за "Мілан" у дзяцінстве, але "Мілан" з БАТЭ гуляў толькі аднойчы — прыходзіцца хварэць за "Рому".
Такія "вымушаныя" фанаты абяцалі ў вышэйшай ступені сіратліва сустрэчу "Ромы", але чым халадней станавілася, тым больш пад гатэлем збіралася адданых прыхільнікаў Франчэска Тоці — сам італьянец у Мінск не прыехаў з-за траўмы — і яго каманды.
"У дзяцінстве мама купіла мне майку Тоці, яна мне ўжо маленькая, але я ўсё яшчэ магу яе нацягнуць — ня толстею. І з таго моманту ўвесь час сачу за" Ромай" і канкрэтна за Тоці — усё сваё футбольнае дзяцінства я сачыў за ім. У фан-клубах не быў, але ўвесь час гляджу матчы, вельмі хачу з'ездзіць у Рым — гэты сезон, хутчэй за ўсё, стане для Тоці апошнім. Яму ўжо 39 гадоў — шмат для футбаліста", — распавёў Sputnik даўні прыхільнік "Ромы" Яўген.
Тут жа выявіліся і іншыя фанаты. У чаканні аўтобуса з футбалістамі, яны церабілі ў руках іх фатаграфіі і спадзяваліся на аўтограф.
"Рому" палюбіў дзякуючы Франчэска Тоці. Чалавек усё жыццё прысвяціў аднаму клубу. На жаль, на матч не траплю, але перад тэлевізарам пазаўзею за італьянцаў. Хоць у "Ромы" спад — ходзяць чуткі пра канфлікты з камендзе — але не думаю, што гэта адаб'ецца на гульні", — дзеліцца ў чаканні футбалістаў сваімі ўспамінамі Вячаслаў.
Калі футбалісты, нарэшце, пад'ехалі да гатэля у аўтобусе, іх ужо сустракала стройная калона журналістаў і нешматлікія, але верныя прыхільнікі. "Дуглас, пліз!" — Крычалі прыхільнікі і цягнулі да абаронцы "Ромы" Дугласу Майкон фатаграфіі з надзеяй на аўтограф і айфоны з марай пра селфі. "Як заўсёды", — сумна адварочваецца ад калоны футбалістаў, якія, ступіўшы на беларускую зямлю, становяцца раптам бязлітаснымі да фанацкіх просьбаў, знаўца футбола Арцём.
Калі амаль усе футбалісты ўжо прайшлі міма пылаючых чаканнем і надзеяй фанатаў, апошні — галкіпер "рымлян" Морган дэ Санктис — усё ж пашкадаваў апошніх. Без італьянскай гарачнасці, хутчэй нават з беларускай памяркоўнасцю, ён вытрымаў напор мясцовых фанатаў, сфатаграфаваўся з кожным і кожнаму жадаючаму паціснуў руку, падпісаў усё, што можна было, і ўсміхнуўся кожнаму, хто просіць. Згладзіўшы ўражанне ад агульнай італьянскай суровасці, выяўленай іншымі членамі каманды, Морган запомніўся беларускаму фанату увасабленнем справядлівасці і схаваўся за дзвярыма гасцініцы "Пекін". Тут яго ўжо чакала дэлегацыя кітайцаў з футбольнымі мячыкамі — аўтограф-сесія працягнулася.
