МІНСК, 16 лют — Sputnik. Калекцыянер з Рыміні, патомак сялян, прафесійны пекар Маўрыцыо Урбінаці прадстаўляе ў Мінску сваю калекцыю старажытных веласіпедаў.
Мясцовыя экспанаты у жыцці італьянцаў мінулага стагоддзя гралі куда большую ролю, чым цяпер — ровар быў не проста сродкам перамяшчэння з пункту А ў пункт В, але ж паўнавартаснай рухомай майстэрняй. На выставе ёсць веласіпеды прадстаўнікоў розных прафесій — настаўніка, прадаўца рыбы, малочніка, клоўна, пажарнага, пісара, краўца, пчаляра, ганчара, старызніка, сантэхніка. Ровар — хуткая дапамога і ровар — перасоўны кінатэатр.
"Спадар Урбінаці збіраў грошы адмыслова для стварэння калекцыі, бо кожны з экспанатаў — вялікая каштоўнасць. Тут болей за тысячу прадметаў — то бок, трыццаць экспанатаў, якія суправаджаюцца рознымі аксэсуарамі", — тлумачыць куратар і арганізатар выставы, Інга Рычы.
Гісторыі экспазіцыі апавядаюць пра эпоху ХIХ — ХХ стст. ва ўсіх аспектах жыцця сельскіх жыхароў і гараджан. Экспанаты з'яўляюцца жывым сведчаннем рамёстваў, якія некалі былі трансфармаваны ў маленькія і буйныя вытворчасці і паглынутыя машынамі і станкамі.
"Цяпер мы маем знакаміты італьянскі пармезан на паліцах магазіна, але раней прывозіць яго даводзілася на веласіпедзе — сярод экспанатаў ёсць асаблівы веласіпед малочніка. Веласіпед дазволіў адарвацца ад месца і прапанаваць прадукцыю за межамі мястэчка, у якім яна выраблялася. Тут жа — веласіпед токара, адаптаваны пад станок. Цяжка ўявіць, але ёсць нават веласіпед кузнеца — ён падвозіў кузняца наўпрост у канюшню, да яго былі прымацаваныя ўсе неабходныя прылады", — распавядаюць арганізатары выставы.
У парыкмахера на веласіпедзе была гарэлка, з дапамогай якой можна было падагрэць ваду, а ў мастака — мальберт. Італьянцы нават ночылі, а часам — жылі на сваіх двухкалёсных спадарожніках, таму звычайна вазілі з сабой яшчэ ежу і бутэльку віна.
"А вось — веласіпед трубачыста, на ім было маленькае седлішча для дзіцяці. Тут сядзелі хлопчыкі гадоў дзесяці, якія былі худымі і маглі пралезці ў дымаход. Такая прафесія была дапушчальнай — дзіця магло прынесці капеечку ў сям'ю", — распавядаюць на выставе.
Дзякуючы сваёй даўняй любові да ровара, Маўрыцыо на працягу сарака гадоў літаральна быў апантаны пошукам і набыццём гэтага транспарта.
"Мы жывем у іншым свеце — спажывецкім, і не можам уявіць, як жылі нашыя прадзеды, не маем разумення таго часу, калі за паслугу можна было аддзячыць не грашыма, а яйкамі ці хлебам. Выстава распавядае пра тыя часы. Досыць паглядзець на веласіпед стар'ёўшчыка, які перавозіў тое, што надакучыла адным людзям, і мяняў у іншых — і стане прасцей зразумець час", — кажуць арганізатары.
Заўтра чытайце на нашым сайце вялікае інтэрв'ю з калекцыянерам ровараў. Выстава "Усё жыццё ў адным ровары" адкрыецца 18 лютага.
