МІНСК, 2 кас — Sputnik. Мануэль Майер больш за 20 гадоў таму захапіўся дрэсіроўкай сокалаў. У такім хобі не было б нічога дзіўнага, калі б Мануэль жыў у Цэнтральнай Азіі. Але ён лацінаамерыканец і жыве ва Уругваі — там падобнае захапленне проста немагчыма было да нядаўняга часу нават уявіць, паведамляе Sputnik Mundo.
Першае сакаляня
"Калі ў 1995 годзе я пачаў займацца дрэсіроўкай лоўчых птушак, у Лацінскай Амерыцы было мала што вядома аб гэтай прафесіі. Я пачаў вывучаць пытанне самастойна, а потым завёў першага птушаня і стаў яго трэніраваць", — распавёў Майер, які цяпер з'яўляецца кіраўніком уругвайской асацыяцыі Сакольнікі. Аднойчы, гуляючы па вуліцы, Мануэль убачыў у небе сокала і ішоў за ім да самага гнязда. Затым на працягу паўгода ён кожны дзень ездзіў да сакалінага гнязда на ровары. Нарэшце, з'явіліся на свет сакаляняты, якія неўзабаве пачалі вучыцца лятаць.
"Я ведаў, што першыя палёты птушанят былі лепшым момантам, каб іх злавіць. Пасля некалькіх спроб мне ўдалося схапіць аднаго. Я прынёс яго дадому, нягледзячы на пратэст бацькоў. Так пачалася мая першая гісторыя сакалінае трэніроўкі і палявання. Птушку клікалі Арвен, з ёй я злавіў 84 птушачкі", — падзяліўся Мануэль. Карміць свайго гадаванца яму давялося адмыслова выгадаванымі мышамі.
"Каб птушкі былі здаровымі, іх трэба карміць тым, што яны ядуць у натуральным асяроддзі пражывання", — тлумачыць сакольнік. Сокал пражыў у Мануэля два гады, затым юнак адпусціў птушку ў самастойнае жыццё ў дзікай прыродзе.
За бяспеку самалётаў адказвае Мануэль і яго птушкі
Затым да яго прыйшла мара дрэсіраваць пустэльнага канюка — адну з лепшых лоўчых птушак, якая жыве ва Уругваі. Гэтага драпежніка Мануэль набыў у мясцовым заапарку і здолеў прыручыць, нягледзячы на тое, што птушка была надзвычай агрэсіўнай.
Свае трэніроўкі і паляванне з птушкамі Мануэль пачаў здымаць на відэа і распаўсюджваць сярод аматараў сакалінага палявання. Гэтым ён прыцягнуў увагу Ніка Фокса — самага прызнанага сакольніка ў свеце.
Фокс быў уражаны ролікамі Мануэля і запрасіў яго папрацаваць разам на працягу 6 месяцаў на самую вялікую сакаліную ферму ў свеце, размешчаную ва Уэльсе.
Набраўшыся досведу ў Англіі, Мануэль адправіўся ў Іспанію, дзе працаваў у аэрапорце, сочачы за тым, каб птушкі не траплялі ў турбіны самалётаў. Ён сцвярджае, што яго майстэрства дапамагло пазбегнуць мноства авіяздарэнняў.
У 2008 годзе Мануэль запусціў сумесны праект са сваім настаўнікам, Фернанда Фэасом, і дзеліцца сваімі ведамі і досведам з уругвайсімі сакольнікамі. Зараз яны з'яўляюцца ўладальнікамі фірмы, якая займаецца кантролем фауны з дапамогай дрэсіраваных драпежных птушак.
