Выстава "Гіперсувязі" ламае звыклае ўяўленне аб тэкстылі як аб рэчы ўтылітарнай або той, якая безнадзейна выйшла з моды, як савецкі дыван на сцяне. Тут расказалі, як саткаць скульптуру і вышыць карціну, як куча нітак і абрэзкаў тканіны, а то і зусім "смецця" накшталт зрывак магнітнай стужкі або кавалкаў поліэтылену ператвараецца ў арт-аб'ект, які будзе выстаўляцца ў мастацкіх галерэях і займаць першыя месцы на конкурсах.
Выстава ўдала ўпісалася ў прастору арт-гасцёўні "Высокая месца".
"Гэта адно са структурных падраздзяленняў Музея гісторыі горада Мінска. Мы працуем ўжо 2,5 гады, за гэты час мы зрабілі больш за 30 вельмі цікавых выставачных праектаў, у тым ліку і міжнародных, працуем як з маладымі, пачынаючымі мастакамі, так і са знакамітымі майстрамі", — распавядае Ганна Ясюк, старшы навуковы супрацоўнік Музея гісторыі горада Мінска.
Сама назва выставы была зусім не выпадковай.
"Мы выбралі гэтую назву, таму што яна добра кладзецца на сучаснасць. Сэнс у тым, што яна паказвае сувязь сучаснасці з традыцыямі. Студэнты камбінуюць розныя гістарычныя тэкстыльныя тэхнікі, традыцыйныя, класічныя з сучаснымі матэрыяламі, актуальнымі тэмамі. Уласна кажучы, гэта абагульняючая назва, абагульняючая тэма, поле для творчасці вельмі шырокае, — гаворыць Хрысціна Высоцкая, выкладчык БДАМ і куратар выставы "Гіперсувязі".
У арт-гасцёўні дзве залы, два паверхі. На першым прадстаўлены касцюмы, ён дзеліцца на два блокі: прэ-а-партэ і тэатральны касцюм. Тут прадстаўлены работы 4-х студэнтак-трэцякурсніц БДАМ на тэму пераасэнсавання творчасці мастакоў ХХ стагоддзя.
Тэатральны касцюм прадстаўлены дасылкамі да творчасці Марка Шагала і "Сну ў летнюю ноч" Шэкспіра. Па словах Хрысціны Высоцкай, тэатральныя касцюмы могуць адрознівацца больш танным матэрыялам і сшывацца на ляплю, гэта значыць не настолькі моцна паддавацца правілам пры шыцці, але галоўнае, каб на сцэне яны выглядалі эфектна і запаміналіся.
"Мастацкі тэкстыль — гэта вельмі шматгранны, вельмі шматпланавы кірунак, таму што гэта як інтэр'ерныя аб'екты, аб'ёмныя, тэкстыльныя скульптуры, так і насценныя пано", — распавядае куратар выставы, пераходзячы ў другую залу.
Увагу адразу ж прыцягвае тэкстыльная скульптура на пастаменце. Яна называецца "Ціхамірнасць", па словах Хрысціны Высоцкай, гэта кругавое ткацтва баваўнянымі стужкамі ў вельмі свабоднай тэхніцы. Трэба сказаць, што ў апісанні амаль кожнага творы на выставе прысутнічаюць словы "аўтарская тэхніка".
Студэнты БДАМ не баяцца эксперыментаваць: напрыклад, пры стварэнні габелена "Крышталь" аўтар спачатку абматала ваўняныя ніткі поліэтыленам.
"Атрымаўся такі дзіўны эфект, як быццам незразумела з першага погляду, што гэта: ці гэта тэкстыль, ці гэта шкло, ці нешта яшчэ, пакрыццё, ламінацыя. Праца была адзначана на некалькіх выставах", — распавядае Хрысціна Высоцкая.
Прадстаўлены на выставе і працы, выкананыя ў традыцыйнай тэхніцы. Тры габелена, на якіх Адам і Ева ў момант грэхападзення, выкананы ў тэхніцы подвойного ткацтва, вельмі складанай па тэхналогіі, паколькі адваротны бок выраба павінны быць "негатывам" правага боку.
"Тэкстыль вельмі моцна залежыць ад афармлення. Многія асацыююць яго з анучамі, і нам заўсёды вельмі балюча гэта чуць", — кажа куратар выставы.
Габеленнае ткацтва — праца доўгая і складаная. Калі пры вышыўцы малюнак ужо зададзены, то пры працы за ткацкім станком або рамай ён ствараецца з нуля, па шэрагу — так, як працуе прынтэр, выводзячы малюнак на друк.
Акрамя габеленаў, на выставе прадстаўлены розныя тэхнікі валяння: мокрае, сухое, з вышыўкай па-над ім. Гэтыя творы, па словах Хрысціны Высоцкай, паказваюць розныя магчымасці лямца і як яго можна па-новаму падаць, не як завушніцы, брошкі і шалікі, з чым лямец зараз асацыюецца, а паўнавартасны мастацкі твор.
Важнае месца на выставе займае і аплікацыя. Некаторыя працы больш падобныя на карціны, напісаныя алеем або акварэллю.
За аснову адной з карцін узяты твор вядомага беларускага мастака Івана Фаміча Хруцкага.
Яшчэ адна цікавая аплікацыя — партрэт пад назвай "Мамчын стыляга, татаў валацуга".
"Тут кішэнька, у першапачатковай версіі з яго тырчаў пэндзлік, але я не рызыкнула яго тут пакінуць, засунула туды цукерку, але яе адразу забіраюць", — падзялілася з наведвальнікамі выставы аўтар працы Ульяна Дземідовіч.
Распавялі на выставе і гісторыю развіцця ткацтва — зразумела, самімі творамі. Трыпціх "Гісторыя ткацтва" паказаў тры этапы: зараджэнне ткацтва, якое пачалося з таго, што чалавек разумее, што з валокнаў можна ствараць ніткі, прасці, ткаць. Залаты век — на выставе гэтую скульптуру празвалі тэкстыльны "Оскар" — сярэднявечча, Барока, класічны перыяд, той час, калі тэкстыль вельмі шанаваўся, ён у літаральным сэнсе быў на вагу золата.
І апошні, сучасны этап: індустрыялізацыя. Па словах куратара выставы, гэтая праца, якая падобная на складзеныя стосікам аднолькавыя чорныя кашулі, адлюстроўвае боль мастакоў тэкстылю, таму што з прыходам індустрыялізацыі, прамысловай рэвалюцыі, калі ўсё робяць машыны, усё нашмат паскорылася і стала нашмат танней і больш даступнымі.
Наглядна такое стаўленне дэманструе яшчэ адна праца — "Вярдзюра, або Коўрык для ног". Вярдзюра ўяўляе сабой палатно з раслінным арнаментам, усярэдзіне якога вытканы пейзаж. Гэта вельмі тонкая праца, і ў XVIII стагоддзі гэта быў паказчык раскошы. А на сённяшні дзень коўрык — гэта тое, пра што мы выцерлі ногі, каб прайсці ў дом.
Паднялі на выставе і тэму экалогіі: праблема леднікоў, якія растаюць, знайшла сваё адлюстраванне ў трыпцісе "Растае лёд".
Пасля агляду экспазіцыі жадаючых запрасілі застацца на майстар-клас і сваімі рукамі паспрабаваць саткаць габелен.
У арт-гасцёўні "Высокая месца" рэгулярна праходзяць цікавыя выставы. Бліжэйшая адкрыецца 28 чысла: наведвальнікі змогуць пазнаёміцца з сучасным чэшскім шклом ў выкананні Пятра Стаха і яго вучняў.