МІНСК, 2 сак — Sputnik. Выстава аўтарскага фарфору Аляксандры Баўтрук "Мой ікігай" адкрылася ў Нацыянальным гістарычным музеі Рэспублікі Беларусь.
"Ікігай" у перакладзе з японскай значыць "сэнс жыцця". Гэта паняцце характарызуе пачуццё ўласнага прызначэння.
"Ёсць такая японская прыказка, менавіта да тэмы маёй выставы: "Паваліся сем разоў, але восем устань". Гэта значыць: ніколі не спыняйся на сваім шляху, рабі тое, што ты любіш, і будзеш шчаслівы", — расказвае майстар Аляксандра Баўтрук. — "Гэтай выставай я хацела б распавесці пра свой шлях, пра тое, што я люблю, ад чаго я шчаслівая — ад вельмі рэдкага мастацтва, якое на самой справе вымірае ў наш час, паказаць, як гэта можа быць па-іншаму, класіку — сучаснымі тэхнікамі, данесці тое, што ў жыцці нельга прытрымлівацца клішэ".
У сваёй выставе Аляксандра хоча паказаць узаемадзеянне розных культур, усходніх і заходніх, але агульны тон задае менавіта Японія.
"Чаму Японія? Мяне з дзяцінства цікавіла японская культура, я пра яе шмат чытала, але не толькі японская — культура наогул. Я пабыла ў Японіі ў мінулым годзе, і гэта, у сваю чаргу, дапамагло выбару назвы для выставы", — кажа Аляксандра.
Аляксандра Баўтрук вучылася майстэрству фарфору ў Швейцарыі, і, па яе словах, у яе нават склалася нейкая сувязь: Японія — Беларусь — Швейцарыя.
У Швейцарыі ў XVIII стагоддзі існавалі дзве вядомыя на ўвесь свет парцалянавыя мануфактуры. Арнаментальны дэкор і архітэктоніка іх вырабаў былі настолькі дасканалыя, што пазней сталі аднымі з самых паўтараных у гісторыі.
На выставе можна ўбачыць і персанажаў італьянскай камедыі Дэль Артэ. У кожнага з іх свая маска і свой характар.
Значнае месца сярод прадстаўленых на выставе твораў складаюць вырабы з матывамі кветак і матылькоў. "Мэйсэнскі букет" у фарфоры з'яўляецца адным з упадабаных матываў мастакоў па ўсім свеце пачынаючы з XVIII стагоддзя.
Мова кветак як сімволіка для выражэння пачуццяў нарадзілася на Усходзе і набыла незвычайную папулярнасць у Францыі. Так, уручыўшы каханай пэўную кветку, можна было таемна ад усіх выказаць свае пачуцці.
У старажытнасці людзі часта параўноўвалі матылькоў з кветкамі, а ў старажытных грэкаў матылёк і душа называліся адным словам — "псіхэ". У Японіі матылёк з'яўляецца ўвасабленнем маладой жанчыны. У многіх культурах матылёк сімвалізуе як чароўнае пераўвасабленне і адраджэнне, так і тое, што прыгажосць мінуе.
Тэма адраджэння непарыўна звязана і з егіпецкай культурай. Егіпецкі сервіз, выкананы ў стылі эпохі ампіру, адрознівае больш афіцыйны і жорсткі характар роспісу. У ХІХ стагоддзі парцалянавыя вырабы часта сталі ўпрыгожваць пазалотай.
Фарфор — гэта ўнікальны матэрыял, які можа быць падобным да мармуру і нават да каштоўных камянёў.
Сучасныя тэхнікі і разнастайнасць формаў пашыраюць межы гэтага мастацтва практычна да бясконцасці.
Непарыўную сувязь класічнага мастацтва фарфору і сучаснага мастацтва можна прасачыць у незвычайных формах кружак з танцуючымі парамі, намаляванымі ў стылі грэцкага вазапісу, і цёплага і кранальнага сервіза з дасылкамі да творчасці Марка Шагала.
Наведаць выставу ў Гістарычным музеі можна да 30 сакавіка.