На постсавецкай прасторы складана знайсці сям'ю, якой не закранулі б жахі войнаў, рэвалюцый і катаклізмаў ХХ стагоддзя. Амерыканскія навуковыя даследаванні пацвердзілі, што псіхалагічныя наступствы траўмаў можна адсачыць у зменах ДНК. Такі феномен атрымаў назву "трансгенерацыйнай перадачы траўмы". Іншымі словамі, траўмы продкаў могуць перадавацца дзецям і ўнукам.
Псіхатэрапеўт Ірына Зініна распавяла радыё Sputnik Казахстан пра асаблівасці спадчыннай перадачы траўмаў праз псіхіку чалавека.
"Унутры нас ёсць геномы, якія ўтрымліваюць розную інфармацыю пра падзеі, якія адбываліся з нашымі продкамі. Напрыклад, калі нехта з продкаў удзельнічаў у вайне, кагосьці катавалі або нехта катаваў іншых, ёсць такая генетычная памяць пра жорсткія рэчы і ёсць паняцце сіндрому, калі нейкія рэчы пачынаюць паўтарацца з пэўнай цыклічнасцю", — распавяла Зініна.
Суразмоўніца Sputnik таксама патлумачыла, якім чынам і па якіх прычынах дарослыя могуць адыгрывацца на дзецях за траўмы ці крыўды, нанесеныя ім самім у дзіцячым узросце.
"Калі чалавек у стане афекту пачынае шкодзіць іншаму, асабліва малодшаму, ён нібы ставіць сябе на месца аднаго з бацькоў або дарослага, які калісьці прыносіў яму нейкую нязручнасць або парушаў яго мяжы. Калі чалавек вырастае пасля такіх траўматычных падзей, ён як быццам хоча помсціць ці абараняцца, ці зрабіць таксама балюча. Як правіла, гэта стан афекту. Ён уключаецца ў той момант, калі чалавек недастаткова можа кантраляваць тое, што ён робіць, альбо ёсць нешта ўнутры псіхічнае, што штурхае яго да гэтага", — распавяла Зініна.
Каментар псіхатэрапеўта Ірыны Зінінай слухайце на радыё Sputnik Беларусь.