Салодкае — гэта "ежа для радасці", прымальная норма якой павінна складаць 10-20% ад агульнага рацыёну чалавека ў дзень, распавяла радыё Sputnik псіхолаг, спецыяліст па псіхасаматыцы, кіраўнік праграм "Сябрую з целам" Марыя Малышава. Калі салодкае складае каля 80% рацыёну, тады трэба разбірацца, у чым прычына. Альбо гэта "заяданне" нейкага гора, альбо недахоп энергіі ў арганізме, альбо цяга да "забароненага плоду", сфармаваная яшчэ ў дзіцячым узросце.
"У кожнага свая прычына, чаму чалавек есць салодкае. Першая прычына ў тым, што яно смачнае. Наш арганізм так уладкованы, што ўсяго, што для нас смачна, мы хочам больш і больш. У маленькага дзіця мозг выпарцоўвае такую звязку — я з'еў цукар ці шакаладку, мне стала смачна, хачу яшчэ. Усё, што адбываецца далей, залежыць ад сацыяльнага складальніка. Мама кажа, што цукар шкодны і небяспечны, забаронены плод салодкі, і ў дзіцяці пачынаецца цяга да салодкага. З узростам вам хочацца салодкага ўсё больш, таму што гэта смачна і гэта нешта забароненае", — кажа Малышава.
Акрамя таго, па словах псіхолага, спажыванне салодкага можа быць і нейкім прыемным рытуалам, які таксама фарміруецца ў чалавека ў дзіцячыя гады.
"Мы прывыклі, што мы можам дадаць кубікі цукру ў гарбату, і нам будзе смачна ці прыйдзе нейкі прыемны і цёплы ўспамін з дзяцінства, як мы сядзелі з усёй сям'ёй за сталом і пілі такі чай з цукрам", — распавядае Малышава.
У той жа час суразмоўца Sputnik не рэкамендуе аматарам салодкага цалкам адмаўляць сабе ў любімым задавальненні, матывуючы забарону тым, што цукар шкодны для арганізма. Ствараючы сістэму забаронаў, чалавек сам фарміруе для сябе "забаронены плод" і цягу да яго.
"Лепш гаварыць пра тое, што ёсць нейкая мера, якой чалавек, у якога ўсё ў парадку з харчовым паводзінамі, можа прытрымлівацца і якой не баіцца. Іншая справа, калі гаворка ідзе пра паталагічную цягу да салодкага, вось тут ужо трэба разбірацца з галавой", — адзначае Малышава.
Каментар псіхолага, спецыяліста па псіхасаматыцы Марыі Малышавай слухайце на радыё Sputnik Беларусь.