МІНСК, 14 чэр — Sputnik. Пайшоў з жыцця расійскі рэжысёр Станіслаў Гаварухін: ён памёр у 10:37 у санаторыі Барвіха.
Гаварухін быў шпіталізаваны ў вельмі цяжкім стане ў ЦКБ. Расійскія СМІ ў сераду паспяшаліся паведаміць аб яго смерці, гэтую інфармацыю пазней абверглі. Але сёння спікер Дзярждумы Вячаслаў Валодзін пачаў пасяджэнне з сумнай навіны.
"Пайшоў з жыцця дэпутат Дзярждумы Станіслаў Гаварухін… пасля цяжкай і працяглай хваробы", — сказаў Валодзін.
Рэжысёру было 82 гады.
Цяжкае дзяцінства Станіслава Гаварухіна
Кінарэжысёр, пісьменнік, акцёр, дэпутат Дзяржаўнай Думы РФ Станіслаў Сяргеевіч Гаварухін нарадзіўся 29 сакавіка 1936 года ў горадзе Бярэзнікі Пермскай вобласці. Яго бацька, данскі казак, быў рэпрэсаваны, у 1938 годзе памёр у Сібіры. Маці працавала краўчыхай, адна гадавала Станіслава і яго сястру.
Фільмаграфія Станіслава Гаварухіна
Станіслаў Гаварухін зняў больш за 20 мастацкіх фільмаў, самыя вядомыя сярод іх "Белы выбух" (1969), "Месца сустрэчы змяніць нельга" (1979), "Прыгоды Тома Соера і Гекльберы Фіна" (1981), "У пошуках капітана Гранта" (1985), "Дзесяць негрыцят" (1987), "Варашылаўскі стралок" (1998), "Блаславіце жанчыну" (2003), "Не хлебам адзіным" (2005), "Пасажырка" (2008), "У стылі JAZZ" (2010), "Уік-энд" (2013 года).
Яго апошняя карціна "Канец цудоўнай эпохі" (2015), знятая паводле аповесці Сяргея Даўлатава "Кампраміс", была ўдастоена прэміі "Залаты арол" за лепшую рэжысуру.
Станіслаў Гаварухін зняў дакументальны дзвюхсерыйны фільм "Аляксандр Салжаніцын" (1992), дакументальную хроніку "Гадзіна нягоднікаў" (1993), мастацка-публіцыстычныя кінастужкі "Так жыць нельга" (1990), "Расія, якую мы згубілі" (1992) і "Вялікая крымінальная рэвалюцыя" (1993).
Яркія ролі Станіслава Гаварухіна
Гаварухін сыграў галоўныя ролі ў карцінах "Сярод шэрых камянёў" (1983) Кіры Муратавай, "Асса" (1987) Сяргея Салаўёва, "Ка-ка-ду" (1992) Сяргея Гурзо (малодшага), у серыяле "Жаночая логіка" (2001-2004). Ён таксама здымаўся ў фільмах "Суччыны дзеці" (1990) Леаніда Філатава, "Анкор, яшчэ Анкор" (1992) Пятра Тадароўскага, "Радасці і смуткі маленькага лорда" (2003) Івана Папова, "9 рота" (2005) Фёдара Бандарчука, у сваіх кінастужках "Блаславіце жанчыну" (2003), "Не хлебам адзіным" (2005), "Пасажырка" (2008) і іншыя.
Сямейнае жыццё Станіслава Гаварухіна
Станіслаў Гаварухін быў двойчы жанаты. Яго першай жонкай была заслужаная артыстка Татарстана, тэатральны педагог Юнона Карава (1933-2013). Другая жонка Галіна у мінулым працавала мантажорам Адэскай кінастудыі.
Сын ад першага шлюбу Сяргей Гаварухін (1961-2011), рэжысёр дакументальнага і ігравога кіно і пісьменнік, у якасці ваеннага карэспандэнта прымаў удзел у баявых дзеяннях і спецыяльных аперацыях на тэрыторыі Таджыкістана, Чачні, Афганістана і Югаславіі, быў цяжка паранены, узнагароджаны ордэнам Мужнасці.