Саліст ансамбля "Песняры" Валерый Дайнека, які прысутнічаў у аўторак на фан-зоне Sputnik у мінскім рэстаране-бровары "Сябры", перад сустрэчай каманд Францыі і Бельгіі запэўніў, што футбол і музыка несумяшчальныя ў адным выпадку — калі чэмпіянат супадае з гастролямі.
Футбол і музыка адзін аднаму не перашкаджаюць
Яшчэ ў дзяцінстве Дайнека не прапускаў ніводнага чэмпіянату — глядзеў усё, што можна было ўбачыць па тэлевізары. "Памятаю, як мама сыходзіла з пакоя на пенальці або ў дададзены час ад хвалявання", — распавёў музыка ў перапынку.
Асабліва добра ён памятае чэмпіянат свету 1966 года — тады гуляла зборная СССР і ўзяла бронзу. Дайнека быў зусім юны, але запэўнівае, што памятае і турнірную табліцу, і некаторыя матчы.
"Памятаю матч з Італіяй. Было забіта два галы. З тых часоў і гляджу футбол", — прызнаў Дайнека.
Але матч бельгійцаў з французамі выклікае ў яго столькі эмоцый, нібы зноў паказваюць легендарны чэмпіянат. Заўзець за Бельгію ён прыйшоў у фірмовай майцы Чэмпіянату свету 2014 года. Першынство тады праходзіла ў Бразіліі, і замест сувеніра яму прывезлі сапраўдную майку заўзятара. Дайнека смяецца, што футболку чэмпіянату 2018 года прыйдзецца надзець ужо на кубак Еўропы, да фіналу застаецца занадта мала часу, каб займець яе.
Дайнека не проста натхняецца футболам, але і гуляў у яго ў першым саставе каманды "Арт-старс" — зборнай музыкаў і артыстаў, якая спаборнічае з такімі ж камандамі і таксама пабывала на чэмпіянаце свету па футболе, але сярод артыстаў. А паколькі ў назве каманды прысутнічае прыстаўка "арт-", кожны матч заканчваецца канцэртам на пляцоўцы стадыёна "Лужнікі". Валерый Сяргеевіч таксама выступаў на канцэрце.
"Многія музыкі не проста спачуваюць футболу, а захапляюцца ім і гуляюць. Яскравы прыклад — мой сябар, на жаль, нябожчык кампазітар Віктар Рэзнікаў. А некаторыя матчы настройваюць артыста на працу. Пасля некаторых матчаў працуецца асабліва добра, такое натхненне прыходзіць часта", — прызнаў ён.
У якасці прыкладу музыкант прывёў матч паміж зборнымі Расіі і Харватыі. Дайнека як раз выступаў з канцэртам на свяце аднаго з беларускіх гарадоў і запэўнівае, што настрой быў прыпаднятым у чаканні гульні, але не сапсаваўся і па яе выніку.
У матчы Францыі і Бельгіі Дайнека заўзеў за зборную бельгійцаў. "Мне падабаюцца гульцы зборнай Бельгіі, і перамога на гэтым чэмпіянаце для іх многае магла б азначаць. Тое, што выйграюць французы, нікога не заб'е. А для каманды Бельгіі гэта можа быць галоўным матчам у жыцці", — прызнаў ён.
Футбол у "Сябрах" Дайнека глядзеў не ў адзіноце, а з калегам — экс-кіраўніком ансамбля "Песняры" Вячаславам Шарапавым і знакамітым беларускім КВЗэншчыкам Міхаілам Малікіным.
"Чвэрцьфінал з удзелам зборнай Расіі для мяне быў на разрыў аорты. Я не спаў палову ночы, перажываў і крактаў, усе мяне шкадавалі, але неяк я гэта перажыў", — падзяліўся Шарапаў.
Для Малікіна футбол значыць не менш. "У школе ў мяне пыталіся, адкуль ты ведаеш усе краіны? А я глядзеў футбол", — распавёў ён. Але з чэмпіянатамі звязаны і складаныя, хоць і смешныя гісторыі. Калі Малікін адкрываў праект "Жар-Птушка", на матч "Еўракубка" з удзелам ЦСКА сабралася поўная зала, але трансляцыя перапынілася. Прыйшлося бегчы ў кабінет, глядзець гульню анлайн і каментаваць для гледачоў. Малікін прызнаўся, што было не па сабе, але перш чым глядач застаўся незадаволены, трансляцыя матчу вярнулася на экран.
У Малікіна нагода заўзець за Бельгію была больш празаічная, чым у Дайнекі. Калі Валерый абраў каманду, кіруючыся тым, каму фінал патрэбней, то экс-КВЗэншчыку хацелася б убачыць у спісах пераможцаў каманду з назвай, якая пачынаецца на "бел", — няхай і Бельгію.