Радзіма, як і маці, у кожнага адна, і нават калі добра на чужыне, у сэрцы ўсё роўна сум па родных краявідах: палях, блакітных азёрах і высокіх соснах, якія чырванеюць раніцай на ўзгорку. Вершы беларускіх паэтаў пра Радзіму – гэта ўвасабленне душы нацыі, яе каштоўнасцяў, сумлення, цэляў.
Зразумела, што кожны звяртае ўвагу на розныя бакі жыцця. Адзін з замілаваннем назірае за квітненнем садоў і залатымі ад збожжа нівамі, а іншы засяроджвае ўвагу на тым, якая цяжкая праца стаіць за ўсёй гэтай прыгажосцю. Як бы то не было, у вершах пра Беларусь можна знайсці ўсё: і тугу ад цяжкай нядолі, і шчасце нарадзіцца пад гэтым небам, сінім, як родныя васількі.
Мы сабралі дзесяць вершаў, у якіх Беларусь паўстае рознай, але заўсёды – любімай.