Праваслаўны свет 21 верасня адзначае Нараджэнне Прасвятой Багародзіцы. Пра гісторыю вялікага свята чытайце ў даведцы Sputnik.
Царкоўнае паданне
Нараджэнне Прасвятой Багародзіцы падзея, якую шануюць у хрысціянскай царкве. У гэты дзень з'явілася на свет Святая Дзева Марыя ў сям'і праведных Іаакіма і Ганны.
Гісторыя гаворыць, што ў горадзе Назарэт пражывала пажылая пара Іаакім і Ганна. Абодва былі пабожнымі праведнікамі. Муж і жонка былі бяздзетныя і горка плакалі аб адсутнасці дзяцей. Аднойчы здарылася вялікае свята і Іаакім наведаў Ерусалімскі храм з дарункамі да Бога. Аднак святар адмовіўся ад дароў смяротнага, таму што сам быў бяздзетным, а дзеці — гэта дабраславенне Божае.
Ганна даведалася пра тое, што святар не прыняў дары пары, а яе муж сышоў гараваць ў пустыню, і сама страціла надзею. Яна пайшла ў сад, села пад лаўровае дрэва і ўзвяла вочы да неба. У той момант да яе з'явіўся Гасподзь Бог. Ён паабяцаў Ганне, што тая зможа зачаць і нарадзіць дачку. І прынясе яна выратаванне ўсяму людскому роду і будзе дадзена ёй імя Марыя.
У гэты ж час анёл прыйшоў да Іаакіма з весткай пра дараванне ласкі за усе малітвы праведніка. Анёл параіў яму ісці да храма Ерусаліма і там адшукаць Ганну.
Удзячны праведнік Іаакім з усіх ног кінуўся да храма. Там ён сустрэў сваю жонку. Разам яны памаліліся і вярнуліся дадому. Праз дзевяць месяцаў Ганна нарадзіла дачку, чыстую і дабраславёную. Аб нараджэнні Марыі радавалася неба, радавалася зямля. З нагоды нараджэння Ратаўніцы Іаакім атрымаў благаславенне святара і ўсіх людзей.
Калі малой споўнілася тры гады, бацькі прывялі яе у Божы храм і прысвяцілі дзіцяці на служэнне Госпаду.
Багародзіца стала самай чыстай і дабрадзейнай і была абвешчаная "нябеснымі дзвярыма, якія ўводзяць Хрыста ў сусвет для выратавання душаў нашых".
Гісторыя свята Нараджэння Найсвяцейшай Багародзіцы
Першую згадку аб свяце Нараджэння Прасвятой Багародзіцы адносяць да V стагоддзя і да словаў Найсвяцейшага Прокла, арцыбіскупа Канстанцінопаля.
У Грэчаскай царкве святкаванне ўрачыстасці значылася на VII-VIII стагоддзі. Імператар Маўрыкій зацвердзіў гэтае свята ў Візантыйскай імперыі.
Найстаражытнейшы святочны спеў — трапар — быў складзены ў V-VII стагоддзях. Яго напісаў Раман Сладкапевец.