Пуцін унутрана не можа дазволіць сабе ўмыць рукі і сказаць "я пайшоў". Ён нават не можа дазволіць сабе сказаць: "Я пайду ў 2024 годзе". Ён падхапіў Расію ў пункту невяртання ў 1999 годзе, узяў на сябе адказнасць, якая застанецца з ім пажыццёва.
Ён сам кажа, што яго прэзідэнцтва - гэта не праца, а лёс. Калі так, то ён будзе рабіць усё, каб даць Расіі максімальны імпульс для развіцця. Не для таго ён ствараў дзяржаву - а сапраўдны стваральнік дзяржавы менавіта Пуцін, а не Ельцын - каб кінуць яе ў яшчэ нежыццяздольным стане.
А тое, што Расія без Пуціна пакуль яшчэ нежыццяздольная, - факт. Наша палітычная сістэма недаробленая. У яе, на вялікі жаль, няма пакуль адказнай апазіцыі, здольнай узяць уладу на выбарах. Яе і не будзе, пакуль нашы палітычныя партыі будуць яшчэ ў зачаткавым стане.
Левага фланга няма. У перспектыве яго можна было б вырасціць з КПРФ. Але, высунуўшы ў прэзідэнты Расіі Грудзініна, Зюганаў ператварыў КПРФ у тупіковую галіну палітычнай эвалюцыі.
Правага флангу таксама няма, паколькі правыя ўвесь час спрачаюцца і не могуць аб'яднацца ў партыю, якая заваюе на выбарах хоць нешта. У гэтых умовах "Адзіная Расія" спрабавала ствараць унутры сябе клубы па інтарэсах - ад кансерватыўнага да ліберальнага, але і гэта змарнела. Напэўна, трэба час. Нам хочацца хутчэй, але хутчэй у велізарнай Расіі з такой складанай гісторыяй не атрымаецца. Занадта вялікія рызыкі.
Так што цяпер - Пуцін. Ці хоча ён застацца і пасля 2024 года? Не ўпэўнены. Хутчэй, нават упэўнены, што ён і сам не ведае пакуль. Ды і не гэта для яго галоўнае. Яму важна працяг стваральнай лініі. Ці шукае ён пераемніка? Так, не можа не шукаць. Думае аб гэтым кожны дзень. Але шчыра перадаўшы пераемніку ўладу аднойчы, ледзь не апёкся. Быў вымушаны вярнуцца. Не вярнуўся б, калі б бачыў, што ўсё надзейна. Зараз дылема захоўваецца. Ён сам ці пераемнік у 2024 годзе?
Ва ўсякім выпадку, біцца за сваю дзяржаву Пуцін будзе да апошняга. У гэтым я ўпэўнены. Але не будзем блытаць бітву за дзяржаву і за сябе ў дзяржаве. Розныя рэчы.