Самуіл Яфімавіч Плаўнік, больш вядомы беларускім чытачам пад псеўданімам Змітрок Бядуля, нарадзіўся ў Мінскай вобласці ў вялікай яўрэйскай сям'і. З дзяцінства будучы пісьменнік шмат чытаў – у яго дзеда была вялікая бібліятэка.
Пасля Бядуля абыходзіў наваколлі, шукаў кнігі ў школах, прасіў у суседзяў, а калі вырас, пачаў выпісваць кнігі нават з-за мяжы.
Вучыўся будучы пісьменнік у пачатковай яўрэйскай школе — хедары, а пасля яе заканчэння — у школе рабінаў ешыбоце, з якой быў выгнаны за вольнадумства. Змітрок Бядуля ведаў некалькі моў, у тым ліку нямецкую, ідыш, беларускую, рускую і польскую.
Яўрэйская тэма знайшла адлюстраванне ў творчасці паэта і пісьменніка. Па ўласным прызнанні Бядулі, два сэрцы жылі ў яго грудзях, дзве музы клікалі да песні: "Адна — чарнявая, глядзіць чорнымі, мокрымі ад слёз вачыма, а твар журботны: "Да мяне, да мяне… Памятай, што цячэ ў табе кроў габрэйскага Усходу". У іншай жа ільняныя валасы, яна трымае ў руках гуслі і спявае песні аб беларускай зямлі: "Цябе выгадаваў мой край, цябе выгадавалі мае земляробы… Твой Іерусалім — вось тут, у гэтых лясах і далінах, што далі цялесную і духоўную моц цябе".
На пачатку Вялікай Айчыннай вайны Змітрок Бядуля быў вымушаны пакінуць Беларусь. Памёр ён ад інфаркту ў эвакуацыі каля Уральска (Казахстан), дзе і быў пахаваны.
У дзень нараджэння беларускага класіка Sputnik прапануе ўспомніць яго вершы.
Чытайце таксама: