Валянціна Іванаўна параіла атрымаць эмацыйны зарад ад ваеннай паэзіі і сама прачытала адзін з любімых вершаў. У эксклюзіўным інтэрв'ю агенцтву Sputnik яна распавяла, чаму спыніла свой выбар на творы Роберта Раждзественскага.
- Валянціна Іванаўна, якім вы бачыце надыходзячае святкаванне юбілею Перамогі ў цяперашніх умовах? Вы казалі пра дамашнія архівы, фотаздымкі, што яшчэ можаце параіць, каб больш пранікнуцца значнасцю падзеі?
- Вершы... Вершы пра вайну. Чытайце самі, чытайце дзецям. Мы ў рамках Міжпарламенцкай асамблеі СНД зрабілі праект: некалькі чалавек - акцёр, ветэран, палітык і прадстаўнік маладога пакалення - чытаюць адзін твор, верш пра Вялікую Айчынную вайну. Я, як і мае калегі, прыняла ўдзел у гэтым праекце. Мне даверылі выбар - што менавіта чытаць. Хачу сказаць, узяла вельмі сур'ёзную паўзу, месяц цягнула - настолькі складаным гэта аказалася. Ледзь не сарвала праект!
Не хацела падыходзіць фармальна. Ды і наогул, я фармальна не магу... Прыйшлося перачытаць, пераварушыць шмат ваеннай паэзіі. Нават перажыць... Ніколькі не шкадую. Вельмі моцнае і вельмі патрэбная цяпер, перад Днём Перамогі, уражанне атрымала. Як нейкае ачышчэнне, катарсіс. Асабліва, калі чытала паэтаў-франтавікоў.
- Якія менавіта творы асабліва кранулі душу?
- Сіманаў, Твардоўскі, Акуджава, Друніна, Бергольц... "Я забіты пада Ржэвам", "Калі дораг табе твой дом", "Я сыходжу ад кулі", "Ты вернешся", "Напярэдадні"... Настолькі адчуваеш канкрэтнага чалавека ў салдаце, які стаіць перад велізарнай, бязмежнай вайной, у якой трэба перамагчы... Якая там сіла веры і жорсткасць, усведамленне абавязку перад будучыняй! І ў той жа час любоў да жыцця. Яна ў дакладных, скупых, простых дэталях. У кожным слове. Менавіта ў франтавікоў. І накатваюць перажыванні прама з фронту...
Але спынілася на "Рэквіеме" Роберта Раждзественскага. Нават для сябе самой нечакана. Здаецца, твор знаёмы кожнаму, чытана, прамоўлена, пачута сто разоў кожнае слова ў ім. Але, мабыць, нездарма. Сіла ў ім касмічная, маштаб! Ведаеце, гэта як погляд з боку ўжо на тое, што прайшло, на боль, на трагедыю, на велічыню Подзьвігу. Погляд манументальны, праз некаторы час. Адліты, адчаканеныя ў вечнасці. Чытаеш і магія нейкая - словы простыя, а як быццам больш становішся, мацней. Прачытайце.