Па словах Вільфанда, каля 30 гадоў таму пачаў развівацца кірунак, які звязана з гідрадынамічным мадэляваннем. Гаворка пра аналіз складаных узаемадзеянняў атмасферы і сусветнага акіяна. Дзякуючы гэтаму сіноптыкам удалося істотна павысіць якасць доўгатэрміновых прагнозаў.
"Акіян валодае вялікай "памяццю", ён назапашвае інфармацыю за кошт прагрэву паверхняў ад сонца, пераносіць цягам гэта цяпло, яно выходзіць на паверхню ў іншым месцы... І ўсё гэта апісваецца ўраўненнямі матэматычнай фізікі: як ўзаемадзейнічае акіянічны пласт і тэмпературны рэжым над кантынентамі. Вядома, мы яшчэ вельмі шмат чаго не ведаем", - распавёў Вільфанд.
Менавіта таму кароткатэрміновыя прагнозы надвор'я заўсёды больш дакладныя, чым доўгатэрміновыя. Тым не менш, за апошнія тры дзесяцігоддзі дзякуючы новым методыкам якасць прагнозаў на доўгі тэрмін значна вырасла.
"Яно цяпер складае 65-67%. А 30 гадоў таму ўсяго толькі гэты паказчык быў на адзнацы 53-55%. Хоць гэта таксама было статыстычна значна", - сказаў Вільфанд.
Каментар навуковага кіраўніка Гідраметцэнтра Расіі Рамана Вільфанда слухайце ў аўдыёзапісы на радыё Sputnik Беларусь.