Гэтыя месцы вельмі папулярныя ў беларусаў і расіян як месца адпачынку ад гарадской мітусні. Звязана гэта, вядома ж, з унікальнай прыродай гэтых мясцін. Да таго ж, Сярэдняя Прыпяць адносіцца да найменш забруджаных тэрыторый Палесся ў выніку выбуху на ЧАЭС у 1986 годзе.
У некаторых прыбярэжных вёсках чацвёртая частка дамоў належыць тут дачнікам, гарадскім жыхарам, якія набылі вясковыя хаты ў сярэднім за 2-5 тысяч долараў. Гараджане з задавальненнем прыязджаюць зараз ужо ў свае ўладанні падыхаць свежым паветрам, парыбачыць, пахадзіць па багатым грыбамі і ягадамі лясах.
Мясцовае ж насельніцтва ў гэтым стагоддзі прыкметна зменшылася: моладзь з'язджае, імкнучыся зрабіць кар'еру ў горадзе. Так, напрыклад, у вёсцы Пагост, якая знаходзіцца паміж рэкамі Прыпяць і ўпадае ў яе Ствігай, цяпер стала пражывае 190 чалавек, тады як па перапісу насельніцтва ў 1959 годзе тут было зарэгістравана 1250 жыхароў.
У летні час тут часцяком можна ўбачыць турыстаў на байдарках. Усё больш набывае папулярнасць сплаўленне па рацэ на самаробных плытах. І хоць у сувязі з засушлівымі 2015 -2018 гадамі колькасць рыбы ў Прыпяці прыкметна зменшылася, рыбалка па-ранейшаму з'яўляецца тут асноўным времяпровожденіем, як гараджан, так і карэнных жыхароў.
І калі для першых у прыярытэце задавальненне, то для мясцовых рыбакоў гэта і спосаб пракарміцца. Бо не сакрэт, што заробкі і пенсіі палешукоў вельмі нізкія.
Рыбакі наракаюць на тое, што рыбы стала вельмі мала, а лоўля сеткамі ў краіне забароненая: пратаколы аб парушэнні правілаў рыбалоўства на пажылых палескіх рыбакоў інспектары па ахове жывёльнага і расліннага свету складаюць і за 2-3 невялікія рыбкі, злоўленыя ў самаробную сетку.
У гэтыя гарачыя ліпеньскія дні прырода гэтых месцаў заквітнела і вабіць ўсё больш і больш адпачывальнікаў на цёплыя берагі Прыпяці. Тым больш у гэтым годзе, падчас пандэміі каронавіруса, людзі бягуць сюды з вялікіх гарадоў.