У сярэдзіне жніўня юрыст з Мінска Юлія стварыла антывандальны атрад, які чысціць беларускую сталіцу ад пратэстнай сімволікі.
"У нас з'явілася велізарная сям'я. Мае робінгуды жывуць не толькі ў Мінску. Мы на сувязі з Брэстам і Гомелем. У нас дастаткова шмат людзей", - сцвярджае Юлія.
Актывісты маюць зносіны ў чатах, скідваюць адзін аднаму фота лакацый, дзе выявілі пратэстную сімволіку і надпісы, складаюць маршрут і ўвечары пасля працы выходзяць на паляванне.
Па словах члена атрада Дзяміда, добрым уловам у іх справе лічыцца, калі ўдаецца зафарбаваць вялікую размаляваную сцяну.
"Бывае, праязджаем прамысловыя тэрыторыі, стаіць жалезабетонны плот - у такіх месцах любяць што-небудзь намаляваць", - тлумачыць Дзямід.
Падчас кожнага рэйду ў арсенале хлопчыкаў і дзяўчынак бела-зялёная фарба, балончыкі, пальчаткі, валікі, пэндзлікі, а таксама канцылярскія нажы, з дапамогай якіх антыграфітчыкі зразаюць стужкі на гарадскіх слупах і платах.
"Вандалы мяне адцягваюць ад працы: яны выходзяць на вуліцы, шумяць. Іх сімволіка мной успрымаецца як агрэсіўныя паводзіны ў адносінах да дзяржавы", - адзначае Віталь.
Не ўсім жыхарам даспадобы такая барацьба супраць вандалізму. І ў звычайным жыцці, і падчас сваіх рэйдаў дзецям прыходзіцца сутыкацца з агрэсіяй. Напрыклад, Віталь з жонкай і двума дзецьмі быў вымушаны пераехаць з уласнай кватэры за горад, бо стаміўся ад ганення суседзяў.
"Мы набылі кватэру ў іпатэку, але там не жывем з-за гэтай напаленай абстаноўкі. У нас быў чат жыхароў дома, адкуль нас выдалілі з-за нашай пазіцыі. Суседзі агрэсіўна рэагуюць, калі бачаць беларускі сцяг, а я перажываю за жонку і дзяцей", - распавядае Віталь.
Тым не менш, актывісты адданыя сваёй справе, і кожны вечар бясстрашны атрад выходзіць на вуліцы беларускай сталіцы.