Пяць гадоў таму Ашот з'ехаў у Ерэван навучацца рамяству ў нашчадкавага ювеліра, народнага майстра Арменіі і СССР Арона Арэўшацяна, галоўнага мадэльера Ерэванскага ювелірнага завода. Артур Манасян асвоіў гравіроўку, паліроўку і працу з ювелірным воскам і зараз можа рабіць кольцы, бранзалеты, калье, завушніцы - ды ўсё што заўгодна.
"Хацеў знайсці такую прафесію, якая прыносіла б добрыя грошы. "Вышка"- гэта, вядома, добра, але я не мог дазволіць сабе доўга вучыцца і "клянчыць" грошы ў бацькоў. Ювелірная справа падалася мне прыбытковай справай, якая зможа забяспечыць і мяне , і маю сям'ю", - кажа хлопец.
Ашоту 24 гады, і ў яго ўжо ёсць свая майстэрня ў прыватным доме, дзе ён жыве. Там ювелір праводзіць па 8-10 гадзін у дзень. На працоўным стале атмасфера творчага бязладдзя: астывае пасля плаўкі кавалак срэбра і дзясяткі інструментаў чакаюць свайго часу.
Кліентаў, паводле яго слоў, хапае, асабліва перад Новым годам. Заказваюць, як правіла, недарагія ланцужкі, каб укласціся ў вельмі сціплую суму. Раней, сцвярджае майстар, людзі не шкадавалі грошай дзеля якасных вырабаў з каштоўных металаў.
Але бываюць выключэнні. Аднойчы, распавядае Ашот, да яго звярнуўся азербайджанец з просьбай вырабіць 80-грамовы залаты бранзалет, як гэта модна было ў "братвы" з 90-х. Улічваючы кошт аднаго грама золата (58 долараў па курсе), можна палічыць, колькі ён яму каштаваў!