Фота

Анёл-прэзідэнт, буслы і чыноўнікі: хто жыве ў драўлянай вёсцы Міколы Тарасюка

Беларускі майстар у сябе дома стварыў сапраўдную драўляную вёску і стаў знакамітым на ўвесь свет.
Sputnik
Сапраўдны драўляны народ жыве ў вёсцы Стойлы Пружанскага раёна. Стварыў незвычайнае пасяленне беларускі майстар, мясцовы жыхар Мікола Тарасюк. Міліцыянеры, самагоншчыкі, вайскоўцы, чыноўнікі, паляўнічыя і нават анёл-прэзідэнт – усё гэта насельніцтва музея "Успаміны Бацькаўшчыны".
Нарадзіўся разьбяр на хутары Сулупы 8 мая 1932 года і пражыў усё жыццё ў гэтых мясцінах: разам з жонкай Надзеяй выгадаваў дзвюх дачок і сына, дачакаўся ўнукаў і праўнукаў. Мясцовыя жыхары памятаюць яго як добрага працаўніка, выдатнага гаспадара, паляўнічага і рыбалова.
У савецкія часы мастацтва Тарасюка мала хто заўважаў і ўсхваляў. Называлі нават самазванцам. Ацанілі потым, ды так, што майстар нават стаў лаўрэатам прэміі прэзідэнта "За духоўнае адраджэнне" і атрымаў грамадскі ордэн "За вернасць Бацькаўшчыне". Замежнікі даведаліся пра жыццё і творчасць беларускага майстра, дзякуючы фільму беларускага рэжысёра Віктара Аслюка "Драўляны народ".
Музей "Успаміны Бацькаўшчыны" з’явіўся ў панадворку Міколы Тарасюка ў 1993-1994 гадах. На сплеценых з сасновага кораня падстаўках – фігуркі, якія ўтвараюць сюжэты пра чалавечае жыццё. Маленькія чалавечкі хварэюць і лечацца, танчаць і збіраюць грыбы, плачуць і хуліганяць.  
14 мая 2015 года майстар памёр, але яго драўляны народ жыве і дагэтуль, а паглядзець на яго прыязджаюць не толькі беларусы, але і замежныя госці.
1 / 20
У вёсцы Стойлы Пружанскага раёна жыве сапраўдны драўляны народ.
2 / 20
Стварыў незвычайнае пасяленне беларускі майстар, мясцовы жыхар Мікола Тарасюк.
3 / 20
Міліцыянеры, самагоншчыкі, вайскоўцы, чыноўнікі, паляўнічыя...
4 / 20
... і нават анёл-прэзідэнт.
5 / 20
Усё гэта насельніцтва музея "Успаміны Бацькаўшчыны".
6 / 20
Драўляны народ жыве тут ужо амаль 30 год.
7 / 20
Музей з'явіўся ў Стойлах у 1993-1994 гадах.
8 / 20
Раней тут жыў сам Мікола Тарасюк, цяпер - яго драўляныя чалавечкі.
9 / 20
На сплеценых з сасновага кораня падстаўках – фігуркі, якія ўтвараюць сюжэты пра чалавечае жыццё.
10 / 20
Драўляныя беларусікі, як і сапраўдныя, хварэюць і лечацца, танчаць і збіраюць грыбы, плачуць і хуліганяць.
11 / 20
Без буслоў і іх гнёздаў не абыходзіцца ніводная беларуская вёска. Нават драўляная.
12 / 20
Мікола Тарасюк нарадзіўся на хутары Сулупы 8 мая 1932 года і пражыў усё жыццё ў гэтых мясцінах: разам з жонкай Надзеяй выгадаваў дзвюх дачок і сына, дачакаўся ўнукаў і праўнукаў.
13 / 20
Мясцовыя жыхары памятаюць яго як добрага працаўніка, выдатнага гаспадара, паляўнічага і рыбалова.
14 / 20
У савецкія часы мастацтва Тарасюка мала хто заўважаў і ўсхваляў.
15 / 20
Называлі нават самазванцам.
16 / 20
Ацанілі потым, ды так, што майстар нават стаў лаўрэатам прэміі прэзідэнта "За духоўнае адраджэнне" і атрымаў грамадскі ордэн "За вернасць Бацькаўшчыне".
17 / 20
Замежнікі даведаліся пра жыццё і творчасць беларускага майстра, дзякуючы фільму беларускага рэжысёра Віктара Аслюка "Драўляны народ".
18 / 20
Кіно атрымала некалькі ўзнагарод на прэстыжных замежных фестывалях.
19 / 20
14 мая 2015 года майстар памёр на 82-ім годзе жыцця.
20 / 20
Але яго драўляны народ жыве і дагэтуль, а паглядзець на яго прыязджаюць не толькі беларусы, але і замежныя госці.