Каменная рака: дзе пад Мінскам знаходзіцца незвычайнае месца для прагулак

Прагулка ў парку або скверы – выдатная ідэя, каб недалёка ад дома адцягнуцца ад гарадской мітусні і атрымаць асалоду ад прыроды, свежага паветра і ценю пад дрэвамі.

Але ў такім адпачынку ёсць адзін вялікі нюанс – звычайна там бывае занадта шмат людзей. Калі вы не вялікі аматар такога шумнага вольнага часу, то наш варыянт сапраўды для вас.

Мінскі слаламны канал знаходзіцца не ў самім горадзе, а за чатыры з паловай кіламетры ад кальцавой дарогі, недалёка ад аграгарадка Ждановічы ў раёне Заслаўскага вадасховішча.

Гэта незвычайнае для краіны спартыўнае збудаванне з’явілася ў 1981 годзе. Штучная горная рака злучыла два вадасховішчы – Крыніцу і Мінскае мора.

Узвялі гэтыя бетонныя выступы па аналогіі са слаламным каналам у Мюнхене. Да пачатку 90-х гадоў гэты канал быў не толькі прыстасаваны для спартыўных спаборніцтваў, але і служыў асноўнай базай падрыхтоўкі зборнай Савецкага Саюза па вяслярным слаламе.

Пасля распаду Савецкага Саюза горная рака страціла сваю значнасць і "перасохла". Дакладныя прычыны да гэтага часу не вядомы – магчыма, былі тэхнічныя няспраўнасці, а можа і нешта іншае.

Раку зрэдку запускалі для правядзення планавых трэніровак і непасрэдна спаборніцтваў. Як патлумачылі аднойчы ў Беларускай асацыяцыі каноэ, у Мінскім моры не хапае вады, каб сфарміраваць патрэбную для трэніровак хуткасць патоку.

Цяпер рэчышча некалі бурнай горнай ракі, апраўленае прыгожым хваёвым лесам, памяняла сваё прызначэнне – гэтая ўнікальная спартыўная траса стала месцам для незвычайных фотасесій і пікнікоў на прыродзе.

Цяпер рачулка выглядае закінутай: невялікі ручай ледзь пакрывае яе дно, а бетонныя схілы няўмольна захапілі мох і кусты. Нягледзячы на ​​тое, што побач знаходзіцца некалькі дачных кааператываў і санаторыяў, месца тут даволі ціхае і прыемнае.

Невялікі вадаём, з якога калісьці браў пачатак слаламны канал, як вялікае люстэрка адлюстроўвае на сваёй ціхай воднай роўнядзі неба і высокія хвоі, што растуць побач.

Незвычайныя хвоі, якія размясціліся прама на пясчаным беразе, быццам "агалілі" свае карані. Такое адчуванне, што яны вось-вось устануць з наседжаных месцаў, каб бліжэй падабрацца да вады.

Працягласць канала ўсяго 500 метраў, упадае ён у раку Свіслач. Калі гэтым летам у вас не атрымаецца дабрацца да вяслярнага канала, хвалявацца не варта – яно прыгожа ў любы час.