Знайсці сяброў і адпачыць: аб чым мараць дзеці з Херсонскай вобласці

Упершыню група з 39 дзяцей і сямі суправаджаючых з Херсонскай вобласці прыехала на адпачынак у Беларусь. Многія дзеці амаль нічога не ведаюць аб рэспубліцы, і для іх гэта паездка – магчымасць бліжэй пазнаёміцца ​​з культурай краіны, набрацца новых уражанняў і сіл.

Арганізатар паездкі – Фонд імя Аляксея Талая, які даўно аказвае дапамогу Данбасу, прытым не толькі гуманітаркай, але і займаючыся пытаннямі аздараўлення і рэабілітацыі дзяцей з новых рэгіёнаў РФ у Беларусі.

У чацвер на пероне вакзала Мінск-Пасажырскі было шматлюдна. Сустракаць дзяцей з Херсонскай вобласці прыехалі валанцёры з БДПУ і журналісты. За 15 хвілін да прыезду цягніка яны занялі месцы на пероне, а ў 18:59 састаў Адлер-Мінск прыбыў у беларускую сталіцу.

Дзеці за такое доўгае падарожжа стаміліся – дабіраліся да Мінска трое сутак, праўда ў Гомелі быў даволі доўгі прыпынак – цэлых паўгадзіны. Выйшаўшы з цягніка ў беларускай сталіцы, яны з цікавасцю аглядаліся.

"О, першая беларуска, нарэшце даехалі!", - усклікнуў адзін з хлопчыкаў, знаёмячыся з валанцёрам.

Студэнты БДПУ арганізавалі дзяцей у групы і дапамаглі данесці чамаданы да аўтобуса.

Яраслаў родам з Генічэску Херсонскай вобласці, прызнаецца, што паездка далася нялёгка, але ён у прадчуванні адпачынку.

Аб паездцы хлопец даведаўся каля паўмесяца таму і вельмі быў гэтаму рад, бо "жыць цяжкавата, хочацца пераключыцца". А пачуўшы, што для дзяцей будуць арганізаваны экскурсіі і будзе магчымасць паплаваць у басейне, Яраслаў не стрымаў эмоцый: "Ой, класна, наогул! Адпачываць будзем!".

Яшчэ адзін хлопчык, Мікалай, кажа, што да становішча ў Херсонскай вобласці ўжо прывык, але думаць аб гэтым цяпер не жадае, усе думкі – аб хуткім адпачынку.

Іншы госць з Херсонскай вобласці – Аляксей – успамінае, што аб паездцы ў рэспубліку яму сказала маці.

А вось хіхікаючыя дзяўчынкі Даша і Кацярына нарадзіліся ў сяле Мікольскае Херсонскай вобласці. Ім прапанавалі прыехаць у рэспубліку на адпачынак яшчэ ў студзені, але паездка ўвесь час адкладалася па розных прычынах.

Па іх словах, выязджалі з Херсонскай вобласці арганізавана, дабіраліся вельмі доўга, праўда, у дарозе з-за шуму нармальна паспаць не атрымалася, таму зараз хочуць набрацца сіл. Наперадзе ў іх два тыдні ўражанняў.

Кіраўнік групы Ірына Яўцюхова жыла ў Херсоне. Яна адзначае, што першапачаткова было страшна, ніхто не ведаў, як разгарнуцца падзеі. Увосень 2022-го ёй прыйшлося эвакуіравацца з Херсона разам з групай дзяцей у Еўпаторыю, потым у Краснадарскі край. Цяпер яна працуе ўжо ў Генічэску.

Што тычыцца абстаноўкі ў Генічэску, то там да гэтага часу бываюць "прылёты" з боку УСУ, трывогі, працуе расійскае СПА, збіваючы ракеты і дроны. "Але мы адчуваем сябе пад абаронай. Хочацца, каб усё скончылася і мы маглі вярнуцца ў Херсон. Гэта наша Радзіма, мы там пражылі шмат гадоў", - дадае Яўцюхова.

Каардынатар сацыяльных і гуманітарных праектаў дабрачыннага фонду імя Аляксея Талая Алена Ярашэвіч прызнаецца, упершыню сустракаць дзяцей з Херсонскай вобласці – хвалюючая падзея. Да паездкі ў Беларусь прыйшлося прарабіць вялікую працу. Фонд з адміністрацыяй расійскага рэгіёна вёў перагаворы, фарміравалі спіскі, шукалі суправаджаючых, у іх складзе абавязкова павінен быць адзін медработнік.

Пасля таго, як усё было зроблена, бакі ўзгаднілі бяспечны выезд дзяцей у Растоў-на-Доне, а адтуль – цягніком у Мінск. А далей – у Гродзенскую вобласць у рэабілітацыйна-аздараўленчы цэнтр "Лясная паляна" на два тыдні.

Пасля радаснай сустрэчы з беларусамі на пероне вакзала ў Мінску дзеці селі ў аўтобус і ў суправаджэнні ДАІ адправіліся ў "Лясную паляну" за новымі ўражаннямі.