Залатыя руднікі, пячоры, дзюны: новыя аб’екты сусветнай спадчыны ЮНЕСКА

Курган-могільнік Майдамс, Індыя.

Гэта курганы каралеўскай сям’і і арыстакратыі сярэднявечнага каралеўства Ахом (1228-1826) у Асаме. На гэтым месцы знаходзіцца каля 150 курганоў, хаця не ўсе з іх былі раскапаны.

Звычайна будаваліся як паўсферычныя курганы, зробленыя ў асноўным з зямлі і цэглы. Яны ўзводзяцца над падземным склепам, дзе цела памерлага, часта забальзаміраванае, хавалі разам з рознымі асабістымі рэчамі, артэфактамі, а часам нават са слугамі і жывёламі.

Месца старанна выбіралася, часта каля святых гаёў ці вадаёмаў. Памер і складанасць канструкцыі залежалі ад статусу памерлага, буйнейшыя і складаныя Майдамы прызначаліся для каралёў і высокапастаўленых вяльможаў.

Залатыя руднікі на востраве Садо, Японія.

Рэшткі залатых руднікоў Садо складаюцца з двух асноўных аб’ектаў – залатога рудніка Нісімікава і залатога і срэбнага рудніка Айкава Цурусі, якія ў перыяд Эдо знаходзіліся пад прамым кіраваннем сёгуната.

Гэта найбуйнейшы адкрыты горназдабыўны аб’ект у Японіі, дзе выкарыстоўваліся традыцыйныя спосабы здабычы, і металы тут здабывалі на працягу прыкладна 400 гадоў да 1989 года.

Падчас Ціхаакіянскай вайны жыхароў Карэйскага паўвострава мабілізавалі на працы на залатых рудніках, і Паўднёвая Карэя выступіла супраць рэгістрацыі гэтага месца ў якасці аб’екта Сусветнай спадчыны, спасылаючыся на прымусовую працу ваеннага часу.

Пясчаныя дзюны і азёры пустыні Бадын-Джаран, Кітай.

Бадын-Джаран – трэцяя па велічыні пустыня ў Кітаі і чацвёртая ў свеце, з самымі высокімі дзюнамі і багатай экасістэмай.

У пустыні знаходзяцца самыя высокія нерухомыя дзюны на Зямлі, вышыня некаторых з іх дасягае 500 м.

На тэрыторыі пустыні таксама размешчаны больш за 100 азёр, якія маюць крыніцы. Азёры знаходзяцца паміж дзюнамі, некаторыя з іх прэсныя, іншыя ж вельмі салёныя. Па-мангольску назва пустыні азначае "таямнічыя азёры".

Архітэктурны ансамбль Цэнтральная вось Пекіна, Кітай.

Цэнтральная вось Пекіна ўяўляе сабой умоўную лінію з поўначы на ​​поўдзень горада. Яна пачала развівацца з XIII стагоддзя і ў асноўным была сфарміравана ў XVI стагоддзі.

Цяпер яе працягласць складае 7,8 км, яна прызнана самай доўгай лініяй гарадской восі ў свеце. Уздоўж гэтай восі захоўваецца мноства важных старажытных архітэктурных комплексаў Пекіна.

Кеназёрскі нацыянальны парк.

"Заповеданное Кенозерье" стала 33-м аб’ектам сусветнай спадчыны, размешчаным на тэрыторыі Расіі.

Гэта найважнейшая тэрыторыя для міграцыі і гнездавання птушак. Дзякуючы прыродаахоўнаму статусу тэрыторыі і вялікай працы супрацоўнікаў тут захаваны помнікі народнай архітэктуры XII-XIX стагоддзяў.

Пячора Дыпклоф, ПАР.

У гэтай скалістай пячоры выяўлены адны з найстаражытных сімвалічных малюнкаў – арнамент у выглядзе раўналежных і скрыжаваных ліній, выразаны на шкарлупіне яйкаў страуса. Спецыялісты ацэньваюць узрост малюнкаў у 6 000 гадоў.

Памятныя месцы Нэльсана Мандэлы ў ПАР.

У гэтай намінацыі прадстаўлены аб’екты, звязаныя з актывістамі-праваабаронцамі, якія выступалі супраць рэжыму апартэіду ў Паўднёвай Афрыцы і ўдзельнічалі ў працэсах, якія прывялі да ўсталявання шматрасавай дэмакратыі ў 1994 годзе.

На фота: свята ў гонар былога прэзідэнта ПАР Нэльсана Мандэлы ў метадысцкай царкве, якую ён наведваў у дзяцінстве, у Мкхекезвені, ПАР.

Экбатана, Іран.

Экбатана – першая сталіца мідыйскага царства і летняя сталіца імперыі Ахеменідаў.

Узгорак Экбатана вышынёй 20 метраў і шырынёй 50 га размешчаны на ўсходніх схілах Загроса ў цэнтры Хамедана.

На здымку: асноўнае даследаванае месца ўзгоркаў Хагматаны.

Заказнікі пералётных птушак уздоўж узбярэжжа Жоўтага мора і Бахайскага заліва ў Кітайскім заліве.

Гэтая тэрыторыя ў экарэгіёне Жоўтага мора падтрымлівае найважнейшыя месцы пасялення птушак, якія мігрыруюць па Усходнім Азіяцка-Аўстралазійскім пралётным шляху, які ахоплівае каля 25 краін ад Арктыкі да Паўднёва-Усходняй Азіі і Аўстралазіі.

На фота: залацісты сявец.

Руіны мячэці ў Гедзе, Кенія.

Гедэ – горад, які размяшчаўся на тэрыторыі Кеніі ў XIII – XVII стагоддзях. У наш час ад яго былой славы засталіся толькі руіны.

Ніякіх пісьмовых згадак пра Гедэ не захавалася, але раскопкі, праведзеныя на яго тэрыторыі ў 1948-1958 гадах, даказваюць, што горад з’яўляўся важным гандлёвым вузлом – тут можна было купіць дарагія тканіны, зброю, каштоўнасці і розныя бытавыя прадметы.

Маркізскія астравы, Францыя.

Архіпелаг вулканічнага паходжання ў Палінэзіі ў цэнтральнай частцы Ціхага акіяна. Адносіцца да заморскай супольнасці Францыі Французская Палінезія. Вышэйшая кропка архіпелага – пік Ааве, вышыня якога складае 1230 м над узроўнем мора.

Адрозніваецца біяразнастайнасцю, тут выключна спалучаюцца марскія і наземныя экасістэмы, якія добра захаваліся.

Археалагічны помнік Ум эль-Джымаль, Іарданія.

Сельскае паселішча на поўначы Іарданіі арганічна развілося на месцы больш ранняга рымскага паселішча прыкладна ў V стагоддзі нашай эры і функцыянавала да канца VIII стагоддзі нашай эры.

Тут захаваліся базальтавыя збудаванні візантыйскага і ранняга ісламскага перыядаў, якія прадстаўляюць мясцовы архітэктурны стыль рэгіёна Хауран, з некаторымі больш раннімі рымскімі ваеннымі будынкамі, перапрафіляванымі пазнейшымі жыхарамі.

Самыя раннія збудаванні, выяўленыя ва Ум Аль-Джымале, адносяцца да I стагоддзя нашай эры, калі гэтая вобласць уваходзіла ў склад Набацейскага царства.

Пясчаныя дзюны ў Нацыянальным парку Ленсойс-Мараньенсіс, Бразілія.

Гэтая тэрыторыя размешчана вельмі невысока ад узроўня мора, пакрыта характэрнымі вялікімі пяшчанымі дзюнамі вышынёй да 40 метраў. У сезон дажджоў паміж дзюнамі ўтворыцца мноства лагун.

Парк займае тэрыторыю каля 1000 кв. км і, нягледзячы на ​​частыя дажджы, не мае практычна ніякай расліннасці.

Пячоры Ніах, Малайзія.

Пячоры Ніах размешчаны ля падножжа гары Субіс, уяўляюць сабой невысокія ўзгоркі, пакрытыя трапічнымі дажджавымі лясамі.

Найбуйнейшая пячора Ніях (Нія) са слядамі пражывання чалавека разумнага ўзростам 37-42 тыс. гадоў вядома ў тым ліку наскальным жывапісам.

Нацыянальны парк у штаце Саравак (Малайзія) заснаваны ў 1974 годзе.