Рымскі Папа Францыск, у свеце Хорхе Марыа Бергольё, нарадзіўся 17 снежня 1936 года ў Буэнас-Айрэсе ў Аргенціне. Яго бацька – чыгуначны працоўны, родам з Італіі, Хорхе Марыа – пяты з дзяцей Марыа Хасэ Бергольё і яго жонкі Рэджыны Марыі Сіворы.
Першапачаткова будучы пантыфік атрымаў дыплом тэхніка-хіміка, толькі пасля гэтага пайшоў па духоўным шляху, паступіўшы ў семінарыю. 11 сакавіка 1958 года ўступіў у ордэн езуітаў, праходзіў навучанне ў Чылі і каледжы Святога Юзафа ў Буэнас-Айрэсе. На працягу дзесяці гадоў выкладаў літаратуру, тэалогію і філасофію ў каталіцкіх каледжах аргенцінскай сталіцы.
Як аднойчы прызнаўся сам Францыск, задоўга да таго, як ён адчуў здольнасць звяртаць людзей да царквы, яму давялося папрацаваць выкідалай у начным клубе, а таксама прыбіральшчыкам і лабарантам.
13 снежня 1969 года Хорхе Марыа Бергольё быў пасвячоны ў сан свяшчэнніка. Наступныя дзесяць гадоў яго жыцця былі звязаны непасрэдна з езуіцкім манаскім ордэнам Аргенціны, дзе ён займаў розныя пасады, у гэты час яму давялося пажыць у Іспаніі, Вялікабрытаніі, Германіі – акрамя іспанскай мовы, пантыфік свабодна валодаў італьянскай і нямецкай.
Па вяртанні ў Аргенціну, служыў у Кордаўскай архібіскупіі. Да 1998 года паспеў пабываць рэктарам тэалагічнага факультэта ў каледжы Святога Іосіфа і настаяцелем прыхода ў дыяцэзіі Сан-Мігель, дапаможным біскупам Буэнас-Айрэса, каад’ютарам архібіскупа Буэнас-Айрэса. З лютага 1998-га да выбрання Папам Рымскім у сакавіку 2013-га быў архібіскупам Буэнас-Айрэса.
Папа Францыск стаў вядомы дзякуючы сваёй сціпласці і аскетызму. Калі ў лютым 2001 года Папа Рымскі Ян Павел II узвёў Хорхе Бергольё ў кардынальскі сан, той папрасіў вернікаў не прыязджаць у Рым, каб адсвяткаваць гэтую падзею, а ахвяраваць на дапамогу бедным суму, якую яны былі гатовы патраціць на падарожжа.
Пасля выбрання пантыфікам ён не стаў жыць у вялікіх апартаментах у Апостальскім палацы ў Ватыкане, аддаўшы перавагу трохпакаёваму нумару ў гасцявым Доме Святой Марты на тэрыторыі Ватыкана.
У 2015 годзе па яго ініцыятыве летняя рэзідэнцыя пантыфікаў у Кастэль-Гандольфа стала музеем. Францыск таксама адмовіўся ад традыцыйных сімвалаў папскай улады: замест залатога крыжа і Кальца Рыбака ён насіў стары манаскі крыж і сярэбраны пярсцёнак.
Пантыфік запомніўся тым, што пачаў рэформу кіравання Ватыканам, спрасціў падыход да шлюбаразводных спраў і адкрыў архівы часоў Другой сусветнай вайны. Ён таксама дазволіў свяшчэннікам адпускаць грэх аборту, заклікаў зраўнаваць заробкі мужчын і жанчын, прымаў тэорыі эвалюцыі і Вялікага выбуху, называў божым дарам інтэрнэт і сацыяльныя сеткі. Францыск падтрымліваў дыялог з іншымі канфесіямі, у 2016 годзе сустрэўся з патрыярхам Кірылам. Пасля пачатку канфлікту ва Украіне выступаў за мір.
Ён таксама апісаў рытуал уласнага пахавання, спрасціўшы традыцыйныя працэдуры. Ён выказаў жаданне, каб яго пахавалі ў папскай базіліцы Санта-Марыя-Маджорэ (Маці Божай Вялікай), якую Францыск любіў наведваць для малітваў, асабліва перад і пасля замежных візітаў.
Хочаце яшчэ больш актуальных і цікавых навін – падпісвайцеся на Telegram-канал Sputnik Беларусь, чытайце нас у Дзэн, а таксама сачыце за намі ў сацсетках "Одноклассники" і "ВКонтакте"