Ася Паплаўская, Sputnik.
Мінскі мікрараён Шабаны становіцца сапраўдным трэндам ў сучасным беларускім мастацтве.
У 2012 годзе пісьменнік Альгерд Бахарэвіч выдаў раман "Шабаны. Гісторыя аднаго знікнення". Нядаўна драматург і рэжысёр Андрэй Курэйчык завяршыў здымкі фільма "ГараШ", дзеянне якога адбываюцца ўсе ў тым жа раёне сталіцы. А цяпер і галоўны тэатр краіны — імя Янкі Купалы — збіраецца рабіць пастаноўку па тэксце Бахарэвіча.
Спектакль "Шабаны" будзе ставіць рэжысёр Алена Ганум на камернай сцэне тэатра, які адкрыецца ў новым сезоне. На сцэну ўжо перанесены спектаклі "ГендэльБах" і "Старамодная камедыя", якія ішлі на малой сцэне канцэртнай залы "Мінск".
Частка гарадской свядомасці
Чаму Купалаўскі тэатр вырашыў дадаць у свой рэпертуар спектакль пра даволі вядомы спальны раён Мінска? Мастацкі кіраўнік тэатра Мікалай Пінігін распавёў Sputnik, што спектакль "Шабаны" — дыпломная праца яго студэнткі Алены Ганум. Пастаноўка вельмі спадабалася рэжысёру, таму ён вырашыў перанесці яе на камерную сцэну Купалаўскага тэатра з прафесійнымі акцёрамі.
"Мы адкрываем камерную сцэну і да новага года павінны запусціць на ёй два новыя спектакля. Адзін з іх — "Шабаны" паводле рамана Альгерда Бахарэвіча. Я вырашыўся на такі крок, таму што гэта цікавы сучасны матэрыял, цікавая тэма — жыццё мікрараёна", — адзначыў Пінігін.
Паводле яго слоў, ён ніколі не быў у Шабанах і толькі здагадваецца, што гэта за раён. Але сама тэма — жыццё мінскага мікрараёна — здаецца рэжысёру цікавай, таму што гэта — важная частка гарадскога свядомасці.
"Для мяне не важна, бандыцкі гэта раён ці не, але ён, як любы мікрараён горада, з'яўляецца часткай свядомасці чалавека. Такія мікрараёны будаваліся па ўсім Савецкім саюзе, у іх прыязджалі жыць людзі з вёсак, гэта частка нашага жыцця і пра гэта трэба казаць. Спадзяюся, нашым гледачам усё будзе зразумела пасля прагляду спектакля", — сказаў рэжысёр.
Мікалай Пінігін падкрэсліў, што яму вельмі падабаецца тэкст Альгерда Бахарэвіча: "Калі няма добрай сучаснай драматургіі, мы бярэм добрую прозу".
Шабаны як саўковы брэнд
Па словах Андрэя Курэйчыка, стваральнікі фільма пра беларускую рэчаіснасць "ГараШ" выбралі Шабаны, таму што гэты раён Мінска — сталіца "саўка".
У каментары Sputnik рэжысёр адзначыў, што "ўся наша краіна застаецца саўковым брэндам. Квінтэсенцыя гэтай рэальнасці — мінскі раён Шабаны. Там нібы спыніўся час. Я трапляю туды, гляджу на архітэктуру, на побыт, на людзей і разумею, што вяртаюся ў саўковую філасофію".
Курэйчык адзначыў, што стваральнікі карціны не ўспрымаюць Шабаны як бандыцкую ўскраіну сталіцы. Гэта анамальная зона, не падобная ні на адзін еўрапейскі горад ні ў плане культуры, ні ў плане побыту. Гэта не захад, ня ўсход, не поўнач, не поўдзень. Людзі жывуць не ў вёсцы, але і не ў горадзе, не ў жылой і не ў прамзоне… Яны знаходзяцца паміж усім гэтым. Спалучэнне неспалучальнага — аснова саўковай філасофіі і псіхалогіі.
Стваральнік "ГараШа" падкрэсліў, што калі размяшчалі сваіх герояў у Шабаны, ён хацеў данесці гледачам, што пакуль Мінск будзе вяртацца да псіхалогіі СССР, пакуль людзі будуць жыць так, як жывуць, мы ўвесь час будзем знаходзіцца ў анамальнай зоне, далёкай ад Еўропы.
"У нас з аднаго боку рынкавая эканоміка, а з другой ўводзіцца закон аб дармаедстве. Мы ўвесь час откатываться назад, у Шабаны, у савок. Гэта наша рэальнасць", — рэзюмаваў Андрэй Курэйчык.
