Гледачам пакажуць беларускі псіхалагічны трылер "Унутры сябе", у якім распавядаецца гісторыя сталічнага фатографа, а таксама яго сям'і, уцягнутых у загадкавую гісторыю. Пра тое, як укласціся ў бюджэт, але выйсці за рамкі Нацыянальнага конкурсу кінафестывалю "Ліcтапад", а таксама пра асаблівасці беларускага пракату стваральнікі карціны распавялі на прэс-канферэнцыі ў МПЦ Sputnik.
"Нам не хацелася эксплуатаваць сацыяльныя праблемы і не хацелася гуляць у вайнушку. Сяргей з жонкай прыдумалі добрую гісторыю, і мы вырашылі зрабіць нуараўскае кіно - у нас глядач разумны. Чаму шведы і датчане могуць рабіць нуар, а мы не?" - задаецца пытаннем прадзюсар карціны Віктар Лабковіч.
Карціну можна было зняць за мільён долараў, але здымачная група ўклалася ў сто тысяч, распавёў Лабковіч.
"Калі б фільм паказалі ў Скандынавіі, там бы спыталі - дзе вы ўзялі гэты мільён?" - смяецца Курэйчык.
Прэс-паказ фільма пройдзе ў "Доме кіно" 31 кастрычніка. А ўжо 6 лістапада гледачоў чакаюць на перадпаказе ў кінатэатры "Silver Screen", на наступны дзень стартуе пракат карціны па Беларусі.
"Супербабровы" супраць Нацыянальнага кіно
"Мы кажам, што беларускага кіно не хапае ў пракаце, але ён і не гатовы да беларускага кіно. Фільм "Супербабровы-2" беларускі пракат купіў амаль для 70 кінатэатраў, а "Унутры сябе" - для 20. З іншага боку, мы б не хацелі, каб на наш фільм школьнікаў заганялі цэлымі класамі, мы не для таго здымалі кіно, каб рабіць паказуху. Дваццаць - значыць, дваццаць ", - згаджаецца прадзюсар карціны Віктар Лабковіч.
Пракат вымушаны зарабляць, а лічбы паказваюцца на блокбастарах, якія беларусы здымаць пакуль не гатовыя, упэўнены Лабковіч.
"Паспрабуй выйдзі супраць "Марвела". Гэта яшчэ і пытанне сталасці ў дачыненні да нацыянальнага мастацтва. Бо калі пракатваюць фільмы "Дыснэя" ці "Фокс", ты палову грошай павінен аддаць "Дыснею" ці "Фоксу". Як зрабіць пракат канкурэнтным, гэта пакуль адкрытае пытанне", - лічыць Курэйчык.
Але незалежнаму кінематографу даводзіцца часам змагацца не толькі з расійскімі карцінамі, але і з Мінкультам. Карціну падавалі на Нацыянальны конкурс "Лістапада", але фільм адбор не прайшоў. Прычын аўтары не ведаюць, але звязваюць гэта з новымі ўмовамі, у якіх даводзіцца працаваць - у гэтым годзе ў склад камісіі, якая адбірае карціны для фестывалю, не ўвайшлі прадстаўнікі яго дырэкцыі.
Аўтары фільма здзіўляюцца - у Беларусі здымаецца не так шмат фільмаў, каб можна было сабе дазволіць асабліва строгі адбор. Тым больш, "Унутры сябе" ўжо прайшла пробу расійскім "Кінашоку".
Курэйчык мяркуе, што кінематограф пачалі дзяліць на "прыдворны" і "незалежны". Лабковіч не хвалюецца і кажа, што фільм не фестывальны, на ім аўтары імкнуцца зарабіць грошы, каб укласці іх у вытворчасць наступных карцін.
"З іншага боку, мы нават рады, што фільм не прайшоў адбор. Мы вырашылі паказаць яго ў пракаце падчас фестывалю, каб нашы госці бачылі, што ў Беларусі здымаецца не толькі фестывальнае кіно", - распавёў прадзюсар.
Па-філасофску ставіцца да адмовы фестывалю і акцёр Ігар Сігаў, якога, паводле яго слоў, пры гэтым рэгулярна клічуць прайсціся па дарожцы "Лістапада".
"Ну не ўзялі нас на фестываль, значыць, рэйтынг фільма яшчэ больш павысіўся. Значыць, гэта не наш ўзровень", - распавёў акцёр Ігар Сігаў, які ў гэтым годзе прайшоў па дарожцы не "Лiстапада", а "Оскара".
У гільдыі кінавытворцаў ёсць задумка адрадзіць уласны кінафестываль, але ў гэтую задумку Лабковіч амаль не верыць. Для рэалізацыі такой ідэі патрэбныя сродкі і пажадана - садзейнічанне Мінкульта, пры ўмове, што яго ўдзел павінен быць незаўважным і ненадакучлівым.
Колькі гэта каштуе
"Унутры сябе" - псіхалагічны трылер, створаны выключна сіламі беларускай здымачнай групы на прыватныя сродкі без дапамогі дзяржавы і замежных фондаў.
"У нашых незалежных фільмах амаль палова бюджэту - гэта бартэр, дамоўленасці па ганарарах, якія не адпавядаюць рынкавых лічбах расійскага кіно. Фільм Сярожы маштабнейшы за мой" ГараШ ", у ім кожны кадр выбудаваны мастаком-пастаноўшчыкам Раманам Заслонавым. Але тэхналогія вытворчасці была падобная , шмат хто пайшоў на саступкі, каб кіно адбылося", - распавёў Курэйчык.
Камусьці паабяцалі долю ад продажаў. Сувымерныя з вытворчым коштам карціны бюджэт пойдзе на маркетынг, так што марнаванні яшчэ не скончаны.
Курэйчык лічыць, што гэтае кіно асабліва ацэняць знатакі чысціні акцёрскай гульні, бо гуляюць у ім знакамітыя беларускія акцёры Ігар Сігаў, Павел Харланчук, Андрэй Карака. Акцёры пагадзіліся на меншыя ганарары, чым тыя, да якіх прывык расійскі кінематограф, але на гульні гэта не адбілася. У прыклад прыводзяць Паўла Харланчука, які адпрацаваў змену з раніцы, вечарам сыграў у спектаклі і вярнуўся на здымачную пляцоўку, каб вярнуцца з яе ў пяць раніцы.
Рэжысёр Сяргей Талыбаў зняў ужо шмат серыялаў, але да фільма падышоў з іншымі пачуццямі.
"У серыялах магчымасці тварыць, эксперыментаваць няма, гэта канвеер. У кіно па-іншаму", - распавёў рэжысёр і аўтар сцэнарыя Сяргей Талыбаў.
"Я чытаў шмат сцэнарыяў, якія дасылаюць расійскія вытворцы. Часта ты прымушаеш сябе гэта прачытаць, а пасля няма ні магчымасці рэпеціраваць, ні творчага дыялогу з рэжысёрам", - распавёў акцёр Андрэй Карака і патлумачыў сваю зацікаўленасць у праекце менавіта тым, што тут на здымках усё было як у кіно, а не як у серыялах.
Разам з Сігавым яны сыходзяцца ў меркаванні, што на пляцоўцы быў сумесны працэс творчасці, і гэта было лепшым аспектам здымак. У што выліўся творчы працэс, хутка ўбачым на вялікім экране.
