МІНСК, 4 кра - Sputnik. Рэжысёр Георгій Данэлія пайшоў з жыцця ва ўзросце 88 гадоў.
Як раней паведамляў Sputnik, Данэлія быў шпіталізаваны 24 лютага з запаленнем лёгкіх. Яго адразу змясцілі ў рэанімацыйнае аддзяленне і ўвялі ў штучную кому для стабілізацыі, паколькі ён з цяжкасцю дыхаў. Тады медыкі ацэньвалі яго стан як стабільна цяжкі. З комы вывелі рэжысёра праз два дні.
Пасля вывядзення з комы ўрачы паставілі ў трахею рэжысёра трубку для забеспячэння паступлення паветра ў дыхальныя шляхі. 1 красавіка жонка рэжысёра Галіна Юркова-Данэлія паведаміла, што муж адчувае сябе лепш, ён пачаў дыхаць самастойна, аднак урачы выпісваць яго пакуль не планавалі.
Біяграфія Георгія Данэліі
Рэжысёр, сцэнарыст, акцёр, народны артыст СССР Георгій Мікалаевіч Данэлія нарадзіўся 25 жніўня 1930 года ў Тбілісі. Яго бацька Мікалай Данэлія быў галоўным інжынерам метрабуда Масквы і СССР, маці, Мэры Анджапарыдзэ, працавала на "Масфільме" рэжысёрам-пастаноўшчыкам. Дзяцінства будучага рэжысёра прайшло ў Маскве, куды сям'я пераехала з Тбілісі ў 1931 годзе.
- Апошнія гады мама па вечарах сядзела на кухні, паліла і раскладвала картачны пасьянс. Кухоннае акно выходзіла ў двор, і я, гуляючы перад сном з сабакам, паглядаў на прастакутнік, які свеціцца на пятым паверсе. Напэўна, самае дарагі мой успамін - тое кухоннае акно, за якім - мама.
Пасля заканчэння школы Данэлія паступіў у Маскоўскі архітэктурны інстытут, які скончыў у 1954 годзе. У 1954-1955 гадах ён працаваў архітэктарам у Інстытуце праектавання гарадоў ("Гіпрагор").Цікавіўся кіно, здымаўся ў масоўках і ў 1956 годзе паступіў на Вышэйшыя рэжысёрскія курсы пры кінастудыі "Масфільм" у майстэрню Міхаіла Калатозава.
Сям'я Георгія Данэліі
Георгій Данэлія жанаты трэці раз. Першая жонка - адвакат Ірына Гінзбург, іх дачка Святлана таксама стала юрыстам. Другой жонкай Георгія Мікалаевіча была народная артыстка СССР Любоў Сакалова, ад якой у яго быў сын Мікалай (1959-1985).
Трэцяя жонка - Галіна Данэлія-Юркова, рэжысёр-пастаноўшчык. Сын Галіны Іванаўны ад першага шлюбу - Кірыла, мастак.
- Я быў жанаты тры разы. На Ірыне, на Любе і на Галі. На Галі ажаніўся нядаўна - гадоў дваццаць таму назад. Я любіў, і мяне любілі. Я сыходзіў, і ад мяне сыходзілі. Гэта ўсё, што я магу сказаць пра сваё асабістае жыццё.
Фільмаграфія Георгія Данэліі
На рэжысёрскіх курсах Данэлія зняў дзве кароткаметражныя карціны: курсавую "Васісуалій Лаханкін" (сумесна з Шухратам Абасавым) і дыпломную, у дзвюх частках, "Таксама людзі" (1959) - экранізацыю ўрыўка з рамана "Вайна і мір" Льва Талстога.
Скончыўшы ў 1959 годзе курсы, Георгій Данэлія пачаў працаваць рэжысёрам-пастаноўшчыкам на кінастудыі "Масфільм". У 1960 годзе на экраны выйшла яго дэбютная карціна "Сярожа", знятая ім у суаўтарстве з Ігарам Таланкіным па аднайменнай аповесці Веры Пановай. Фільм быў адзначаны Гран-пры Міжнароднага кінафестывалю ў Карлавых Варах. Наступная праца - псіхалагічная драма "Шлях да прычала" - выйшла на экраны краіны ў 1962 годзе.
Вядомасць прыйшла да рэжысёра ў 1964 годзе, пасля выхаду на экраны лірычнай камедыі "Я крочу па Маскве", якая арганічна ўвайшла ў гісторыю айчыннага кінематографа.
- Пра "Сярожу" бацька сказаў: "Так сабе" (мама потым патлумачыла: "Фільм тату спадабаўся"). Пра "Шлях да прычала" таксама "Так сабе" (таксама спадабаўся). А пра "Я крочу па Маскве" бацька сказаў: "Нічога", і мама патлумачыла: "Вельмі спадабаўся".
У 1965 годзе ў фільме "Трыццаць тры" Данэлія звярнуўся да жанру сатыры, пасля чаго працягнуў працу ў гэтым жанры ў якасці штатнага рэжысёра сатырычнага кіначасопіса "Фитиль", стварыўшы ў 1967-1970 гадах некалькі мініяцюр для кіначасопіса.
У 1969 годзе ў пракаце з'явілася карціна "Не гаруй!", знятая па матывах рамана Клода Цілье "Мой дзядзька Бенжамен", у 1972 годзе - прыгодніцкая карціна "Зусім прапалы" па матывах рамана Марка Твена.
Наступная праца рэжысёра "Афоня" (1975), у здымках якой прынялі ўдзел такія зоркі савецкага кінематографа, як Леанід Кураўлёў, Яўген Лявонаў, Уладзімір Басаў і многія іншыя, стала найбольш камерцыйна паспяховай карцінай 1975 года.
У наступныя 25 гадоў Данэлія паставіў усяго восем карцін, тры з якіх увайшлі ў "залаты фонд" савецкага кінематографа. Гэта камедыя "Міміно" (1977), дзякуючы галоўнай ролі ў якой усесаюзную вядомасць набыў Вахтанг Кікабідзэ, сатырычная камедыя "Восеньскі марафон" (1979), і культавая фантастычная камедыя "Кін-дза-дза!" (1986), галоўныя ролі ў якой выканалі Станіслаў Любшын і Яўген Лявонаў.
Сярод іншых работ рэжысёра - трагікамедыі "Слёзы капалі" (1982), "Пашпарт" (1990), меладрама "Насця" (1993), камедыя "Арол і рэшка" (1995). У 2000 годзе, пасля доўгага перапынку, Данэлія паставіў камедыйную стужку "Фартуна". У 2013 годзе выйшаў анімацыйны фільм "Ку! Кін-дза-дза" па матывах фантастычнай камедыі 1986 года.
- Што вы хацелі сказаць гэтым фільмам? Нічога не хацелі. Гэта проста лекі супраць стрэсу.
Георгій Данэлія з'яўляецца аўтарам або суаўтарам сцэнароў большасці сваіх фільмаў, а таксама сааўтарам сцэнароў карцін, знятых іншымі рэжысёрамі, у тым ліку "Джэнтльмены ўдачы" (сумесна з Вікторыяй Токаравой), "Француз" (сумесна з Сяргеем Бадровым), "Прывітанне ад Чарлі Трубача "(сумесна з Сяргеем Дзяроновым), у суаўтарстве з Рустамам Ібрагімбекавым напісаў сцэнар "Ганна" па п'есе Астроўскага "Без віны вінаватыя".
