Вячаслаў Бонча, спецыяльна для Sputnik.
Сонечны год доўжыцца 365 дзён і шэсць гадзін. Таму за чатыры гады "набягаюць" дадатковыя суткі. У календары гэтую праблему вырашылі проста — кожныя чатыры гады ў лютым даецца дадатковы дзень, які і вызначае высакосны год.
А вось што рабіць з негатыўнымі эмацыйнымі ацэнкамі і забабонамі ў дачыненні да высакоснага года і ліку 29. Ці ёсць высновы для гэтага?
Высакосны год вылічаецца па Грыгарыянскім календары, паўтараецца кожныя чатыры гады і амаль заўсёды з'яўляецца цотным.
Ёсць такое паняцце як прыродныя або астралагічныя высакосныя гады, і яны маюць іншае правіла вылічэння. Тут год пачынаецца пры першым ўзыходзе Сонца пасля вясновага раўнадзенства. У гэтым годзе, напрыклад, вясновае раўнадзенства адбудзецца ў 7 гадзін 30 хвілін, а ў Мінску узыход сонца чакаецца ў 7 гадзін 14 хвілін.
Такім чынам, новы Сонечны год пачнецца 21 сакавіка. Менавіта ў гэты дзень будзе адкрыты новы цыкл. Таму высакоснымі суткамі ў астралогіі трэба лічыць 20 сакавіка, а не апошні лютаўскі дзень.
Чаму менавіта вясновае раўнадзенства і першы узыход Сонца прыняты за кропку адліку? Гэта тлумачыцца проста: з гэтага моманту пачынае прыбываць дзень і святло, а ноч змяншацца — гэта натуральныя прыродныя рытмы, якія сімвалізуюць абнаўленне, пачатак новага жыцця, перамогу святла над цемрай.
Завтра весна. А могла бы быть сегодня
— operby (@operby) 29 февраля 2016 г.
Ці сапраўды высакосны год такі дрэнны? З астралагічнага пункту гледжання, хутчэй наадварот — дадатковы дзень дае шанец зрабіць шмат добрага, штосьці пераасэнсаваць, многае выправіць. Зрэшты, тыя хто схільны да забабонаў заўсёды знойдуць свае аргументы — гэта іх права.
Што ж тычыцца лічбы 29, то магчыма, карані прадузятасці растуць адтуль, што нумералагічна лік 29 звязаны з мінулым часам і рокам. Але гэта, хутчэй, псіхалагічны яго ўспрыманне, чым рэальнае ўласцівасць лічбы.
