Як жывецца белым мядзведзям на Чукотцы: дзіўныя здымкі знікаючай Арктыкі
Як жывецца белым мядзведзям на Чукотцы: дзіўныя здымкі знікаючай Арктыкі
Sputnik Беларусь
Глядзіце ў фотастужцы Sputnik фатаграфіі дзіўнага падарожжа на мыс Кажэўнікава - асабліва ахоўную прыродную тэрыторыю на беразе Чукоцкага мора, дзе размешчана... 23.01.2021, Sputnik Беларусь
Мыс Шміта знаходзіцца на беразе Чукоцкага мора і складаецца з двух уцёсаў: Вебера і Кажэўнікава. Тут усяго два селішчы: закінуты пасёлак гарадскога тыпу Мыс Шміта і нацыянальнае сяло Рыркайпій, у якім жыве ўсяго 400 жыхароў. Затое паблізу размешчана адна з найбуйнейшых на Чукотцы лежняў маржоў. Сюды прыязджаюць назіраць за белымі мядзведзямі, якія перыядычна выходзяць на бераг.Ужо да канца стагоддзя на планеце можа не застацца ні аднаго белага мядзведзя. Паводле даследаванняў канадскіх і амерыканскіх навукоўцаў, праз 20 гадоў гэтых жывёл чакае голад і рэпрадуктыўная недастатковасць. Усяму віной раставанне арктычных льдоў, выкліканае глабальным пацяпленнем.Белы мядзведзь - самы буйны прадстаўнік не толькі свайго сямейства, але і ўсяго атрада драпежных, гэты від занесены ў Чырвоную кнігу Расіі і Міжнароднага саюза аховы прыроды. Акрамя таго, ён з'яўляецца вяршыняй харчовага ланцуга ў сваім арэале і важным індыкатарам стану ўсёй арктычнай экасістэмы.Навукоўцы выключаюць магчымасць адаптацыі белых мядзведзяў да пастаяннага жыцця на сушы. Іх высновы павінны стаць яшчэ адным стымулам для прыняцця мер, накіраваных на барацьбу з глабальным пацяпленнем.Па прыкладных ацэнак, на ўзбярэжжы Чукоцкага мора жыве больш за тры тысячы асобін, дакладная колькасць не вядома. У апошнія дзесяцігоддзі публікаваліся толькі экспертныя ацэнкі стану папуляцыі, якія абапіраліся ў асноўным на ўлік па бярлогах: колькі іх, дзе размешчаны, колькі дзіцянятаў.У жніўні 2020 года пачаў працу праект "Гаспадар Арктыкі", у рамках якога плануецца ацаніць колькасць і распаўсюджванне гэтых жывёл, а таксама вызначыць узровень забруджвання месцаў пражывання з дапамогай касмічных здымкаў, наземных і наледных даследаванняў, аблётаў малой авіяцыяй і беспілотнікамі.
Глядзіце ў фотастужцы Sputnik фатаграфіі дзіўнага падарожжа на мыс Кажэўнікава - асабліва ахоўную прыродную тэрыторыю на беразе Чукоцкага мора, дзе размешчана найбуйнейшае месца пражывання белага мядзведзя і лежні маржоў.
Мыс Шміта знаходзіцца на беразе Чукоцкага мора і складаецца з двух уцёсаў: Вебера і Кажэўнікава. Тут усяго два селішчы: закінуты пасёлак гарадскога тыпу Мыс Шміта і нацыянальнае сяло Рыркайпій, у якім жыве ўсяго 400 жыхароў. Затое паблізу размешчана адна з найбуйнейшых на Чукотцы лежняў маржоў. Сюды прыязджаюць назіраць за белымі мядзведзямі, якія перыядычна выходзяць на бераг.
Ужо да канца стагоддзя на планеце можа не застацца ні аднаго белага мядзведзя. Паводле даследаванняў канадскіх і амерыканскіх навукоўцаў, праз 20 гадоў гэтых жывёл чакае голад і рэпрадуктыўная недастатковасць. Усяму віной раставанне арктычных льдоў, выкліканае глабальным пацяпленнем.
Белы мядзведзь - самы буйны прадстаўнік не толькі свайго сямейства, але і ўсяго атрада драпежных, гэты від занесены ў Чырвоную кнігу Расіі і Міжнароднага саюза аховы прыроды. Акрамя таго, ён з'яўляецца вяршыняй харчовага ланцуга ў сваім арэале і важным індыкатарам стану ўсёй арктычнай экасістэмы.
Навукоўцы выключаюць магчымасць адаптацыі белых мядзведзяў да пастаяннага жыцця на сушы. Іх высновы павінны стаць яшчэ адным стымулам для прыняцця мер, накіраваных на барацьбу з глабальным пацяпленнем.
Па прыкладных ацэнак, на ўзбярэжжы Чукоцкага мора жыве больш за тры тысячы асобін, дакладная колькасць не вядома. У апошнія дзесяцігоддзі публікаваліся толькі экспертныя ацэнкі стану папуляцыі, якія абапіраліся ў асноўным на ўлік па бярлогах: колькі іх, дзе размешчаны, колькі дзіцянятаў.
У жніўні 2020 года пачаў працу праект "Гаспадар Арктыкі", у рамках якога плануецца ацаніць колькасць і распаўсюджванне гэтых жывёл, а таксама вызначыць узровень забруджвання месцаў пражывання з дапамогай касмічных здымкаў, наземных і наледных даследаванняў, аблётаў малой авіяцыяй і беспілотнікамі.
Белы мядзведзь максімальна прыязны для драпежніка. Натуральных ворагаў у яго няма, але змяненне клімату, забруджванне месцаў пражывання, браканьерства робяць яго уразлівым.
Марскі лёд у Арктыцы цяпер растае раней, утвараецца пазней, плошча яго памяншаецца. Драпежнік застаецца на беразе і шукае пражытак там, часам заходзиць у пасёлкі і корпаецца на звалках.
Навукоўцы выключаюць магчымасць адаптацыі белых мядзведзяў да пастаяннага жыцця на сушы. Іх высновы павінны стаць яшчэ адным стымулам для прыняцця мер, накіраваных на барацьбу з глабальным пацяпленнем.
