Сёння Эдуард Зарыцкі павінен быў узначаліць дзяржаўную камісію на экзамене ў Акадэміі музыкі. Дваццаць дзён таму ён патэлефанаваў на кафедру кампазіцыі і сказаў, што, хутчэй за ўсё, не зможа прысутнічаць у кансерваторыі 8 чэрвеня — урач абвясціў дыягназ.
Сёння развітацца з кампазітарам у зале Акадэміі музыкі прыйшлі яго калегі, вучні, блізкія.
Судзіў конкурсы, але не асудзіў нікога
"Не магу знайсці словы, каб выказаць сваё стаўленне да Эдуарда Барысавіча, да Эдзіка Зарыцкага. Яго жыццё было не лягчэй, чым у нас усіх, але я ніколі не чула скаргаў. Ён не скардзіўся на жыццёвыя праблемы, жыццёвыя калізіі, ён быў вельмі светлым і мудрым чалавекам, быў паблажлівым да чалавечай недасканаласці і недахопаў, не ўдзельнічаў у сварках", — сказала падчас паніхіды прафесар Галіна Гарэлава.
Успомніўшы аб выключным пачуцці гумару музыканта, яна распавяла, што Зарыцкі пры гэтым ніколі не дазваляў сабе з кагосьці кпіць.
"Ён быў старшынёй журы ў дзесятках музычных конкурсаў, але не асудзіў ніводнага чалавека. Ён разумеў, што ў свеце мастацтва ўсім знойдзецца сваё месца. Менавіта Эдзік Зарыцкі быў стрыжнем, які не даваў нашай арганізацыі рассыпацца", — распавяла Гарэлава.
На прыступках з кветкамі стаялі музыканты аркестра Фінберга, з якімі доўгі час працаваў кампазітар. Усе, хто калі-небудзь сутыкаўся з ім асабіста, казалі не толькі пра талент, але і пра чалавечыя якасці Зарыцкага.
"Эдуард Барысавіч быў нашым сябрам на працягу многіх гадоў. Ён быў вясёлым, жыццярадасным, спагадным. Любое пытанне можна было вырашыць, патэлефанаваць яму ў любы час. Мы шмат працавалі разам, некаторы час ён быў нашым канцэртмайстрам. Для нас гэта нечакана, ён заўсёды быў квітнеючым", — распавялі пра Зарыцкага музыканты з аркестра Фінберга.
Развітацца з артыстам прыйшлі многія, спачуванні блізкім ад прэзідэнта Беларусі зачытаў кіраўнік міністэрства культуры Юрый Бондар. У апошні шлях кампазітара выпраўляў ваенны аркестр. Але сярод вянкоў ад міністэрстваў і ведамстваў было шмат ад сяброў, суседзяў, калегаў.
Яўген Барсукоў, які некалі ўзначальваў Палац культуры ветэранаў, распавёў пра стаўленне Зарыцкага да тых, хто прайшоў вайну.
"Эдуард Барысавіч — чалавек адкрытай душы, які прысвяціў сябе не толькі творчасці, але і людзям. Яго добрае цёплае стаўленне адчувалі ветэраны. Яны з удзячнасцю казалі пра творы, якія ён напісаў. "Як прыйшла да нас перамога" — гэта, напэўна, самая каштоўная музычная кампазіцыя для ветэранаў. Ён не аднойчы бываў на нашых мерапрыемствах, такі гэта цёплы спагадны чалавек. Галоўнае, каб яго не забылі", — падзяліўся Барсукоў.
Сябар, а не проста музыка
Зарыцкі быў намеснікам старшыні Саюза кампазітараў. Яго хацелі абраць кіраўніком Саюза, але кампазітар, па словах Гарэлавай, праявіў адданасць Ігару Лучанку. Праводзячы сябра ў апошні шлях, Лучанок распавёў, што ў апошнія гады часта падоўгу гутарыў з Зарыцкім.
"Я ўдзячны яму за наша сяброўства. Нездарма з ім развітваецца наша армія, ён напісаў шмат твораў на ваенна-патрыятычную тэму. Войска будзе памятаць яго, гэта памяць сэрца. А я захаваю яго вобраз у сваім сэрцы…" — паабяцаў Лучанок.
"Эдзік быў сябар, а не толькі музыка", — распавёў адзін з калегаў Зарыцкага.
Ён быў вельмі сціплы чалавек, пра гэта паўтараў амаль кожны, хто падымаўся на сцэну і прамаўляў словы ў памяць пра кампазітара. Нават апладысменты, якімі Народнага артыста праводзілі у апошні шлях прагучалі са спакойнай годнасцю.
