Маршал Аляксандр Васілеўскі, які прымаў непасрэдны ўдзел у планаванні найважнейшых вызваленчых аперацый, успамінае эпізоды, звязаныя з падзеямі ў "Віцебскім катле".
Аляксандр Васілеўскі, "Справа ўсяго жыцця":
"Акружаным фашысцкім войскам быў прад'яўлены ультыматум аб здачы. Яны папрасілі даць ім на роздум некалькі гадзін. На вачах нашых воінаў яны наладзілі ў сваіх падраздзяленнях сходы, але рашэння так і не прынялі. Калі час скончыўся, а адказу аб здачы не было, савецкія войскі перайшлі ў атаку. І толькі тады фашысты пачалі здавацца ў палон, амаль не аказваючы супраціву.
Сярод палонных аказалася, у прыватнасці, чатыры генерала. Іх дапыталі Чарняхоўскі, член ваеннага савета 3-га Беларускага фронту В. Е. Макараў, намеснік камандуючага ВПС Ф. Я. Фалалееў, які каардынаваў дзейнасць авіяцыі, і я.
Да гэтага яны ўтрымліваліся паасобку і не ведалі пра палон іншых генералаў. Камандзір 53-га армейскага корпуса Гальвітцэр лічыў палон выпадковасцю, вынікам асабістай неасцярожнасці і што войскі яго корпуса ўсе яшчэ б'юцца пад Віцебскам. Ен прасіў, калі магчыма, праінфармаваць яго аб ходзе баеў за Віцебск і быў узрушаны, калі мы прапанавалі яму атрымаць гэтыя даведкі ў падначаленых яму асоб і загадалі прывесці камандзіра 206-й пяхотнай дывізіі генерал-лейтэнанта Хітэра, начальніка штаба яго корпуса палкоўніка Шміта і іншых…".
