МІНСК, 15 кас — Sputnik. Самы знакаміты фільм краіны Саветаў ("Чапаеў" братоў Васільевых) ператварыўся ў Пялевіна і яго пастаноўшчыкаў ў абсурдысцкіх анекдот, у опус, у песню, і, па словах музыкі Гарыка Сукачова, па жанры гэта, хутчэй за ўсё, рок-н-рол.
Аднак пелевінскія Чапаеў і Пустэча практычна не маюць ніякага дачынення да персанажаў Фурманава і героям грамадзянскай вайны. Іх вобразы пераасэнсаваныя з пазіцый класічнага постмодернизма.Так, Чапаеў выступае ў ролі будыйскага настаўніка, які раскрывае перад сваім вучнем Пятром сапраўдную сутнасць быцця. Сам жа Пецька, надзелены Пялевін сімвалічнай прозвішчам Пустэча, жыве ў двух паралельных мірах. Тут жа жывуць іншыя героі Пялевіна — Сярдзюк, Проста Марыя і Нябесны Святло.
Аднак акрамя сімвалізму пастаноўшчыкі выкарыстоўвалі і цалкам рэалістычныя дэталі. Напрыклад, чырвоны камандзір Катоўскі ў выкананні Міхаіла Паліцэймака падчас спектакля глушыць самагон і нюхае какаін скрозь дула свайго пісталета. Ён адурманьвае сябе да такога стану, што аддае Пятру Пустэчы сваіх легендарных арлоўскіх рысакоў (у спектаклі іх сімвалізуе інвалідная калыска). Ўсе эпохі, падчас якіх разгортваецца дзеянне, аб'ядноўвае велізарная жалезны ложак, якая стаіць пасярод сцэны.
А нагрувашчванне часоў тут неабыякае: падзеі грамадзянскай вайны перамяжоўваюцца з сучаснасцю і вядуць у вялікую Пустэчу, куды, нарэшце, сыходзяць героі. У ролі Чапаева як ідэальнага камандзіра — Міхаіл Яфрэмаў. А Міхаіл Паліцэймака гэтак жа проста ўвасабляе адначасова і Нябесны Святло, і ваеначальніка Катоўскага, алкаголіка і наркамана. У ролі Пятра Міхаіл Крылоў.
