МІНСК, 22 сту — Sputnik, Юлія Хвошч. Кніга Міхаіла Валодзіна пра гістрыю Мінска палюбілася беларускаму чытачу ўжо даўно, але толькі зараз яна выйшла ў перакладзе на родную мову. Беларуска-нямецкі варыянт прадставілі ў бібліятэцы імя Пушкіна.
Прэзентацыя паказала, што гісторыяй Мінска цікавіцца вялікая колькасць жыхароў сталіцы. Настолькі вялікая, што гэта прыемна здзівіла самаго аўтара кнігі. Але і сам Валодзін падыйшоў да сустрэчы адказна і крэатыўна — імпрэза праходзіла ў тэатралізаванай форме, вядоўцамі якой сталі Міхаіл Валодзін у ролі лекара Гіндэнбурга і Дзмітрый Падбярэзскі ў абліччы ката Бургамістра. Дарэчы, знакамітага музычнага крытыка было не цяжка пазнаць у новым выглядзе, які яму вельмі падышоў.
Сваякі, сябры, журналісты, дзеячы культуры і мастацтва, а галоўнае, неабыякавыя да Мінска людзі, сапраўдныя, не па прапісцы, мінчукі занялі ўсе месцы ў зале, памяшканне было перапоўнена.
"Ніколі не ведаеш, будзе пуста, ці будзе густа. Нас сёння густа, я цалкам шчаслівы з гэтай прычыны. Давайце, я пералічу, чаму я яшчэ шчаслівы. Таму што не часта так атрымоўваецца, што кніга, якая выдана паўтары гады таму, другім сваім выданнем збірае такую колькасць такіх цудоўных твараў. Я шчаслівы, таму што гэтая кніга на беларускай мове. Мне падаецца, што беларуская мова сёння ў нейкім сэнсе — гэта нашая з вамі абарона. Мы, людзі з нармальнымі вачыма і нармальнымі ўсмешкамі, яшчэ ёсць у гэтым горадзе", — павітаўся аўтар "гісторыек" з гасцямі.
Аўтар кнігі адразу папярэдзіў, што сёння яму хочацца паакцёрстваваць і пераапрануўся ў белы халат, прымерыў фанэндаскоп і пераўтварыўся ў доктара Гіндэнбурга. Валодзін адзначыў, што, нажаль, не размаўляе па-беларуску, таму суправаджаць яго ў падарожжы па прэзентацыі будзе кот Бургамістр, які размаўляе толькі на мове. "Адразу папярэджу, што сцэнара ў нас няма, бо Валодзя не ўмее пісаць наогул і сцэнары ў прыватнасці, таму будзем імправізаваць па ходу дзеяння. Дарэчы, як па-нямецку "Мяў" будзе?" — важна запытаўся Кот, схіліўшы ўвагу да таго, што ў выданне ўвашлі пераклады адразу на дзве мовы — беларускую і нямецкую.
Пасля вітання Валодзін выказаў словы шчырай падзякі ўсім, хто меў дачынне да выдання кнігі: кампаніі "Твоя столица", "Саюзу беларускіх пісьменнікаў", кампаніі "Будзьма" і іншым.
Паколькі мерапрыемства было прысвечана кнізе і праходзіла ў бібліятэцы, то і першае слова было дадзена бібліятэкару, якая адзначыла, што за перакладам кнігі на англійскую мову звярталіся чытачы з Афрыкі, Лацінскай Амерыкі і Еўропы.
Ну а далей да мікрафону падыходзілі тыя, хто працаваў над кнігай — мастакі, знаўцы мінскай гісторыі, перакладчыкі. Іх прадмовы перапыняліся жартамі Ката-шкодніка: "Скажыце, доктар, ці даслаў вам Гарвыканкам СМС з віншаваннямі з нагоды выхада кнігі?"
"Праца над кнігай даставіла мне вялікае задавальненне, таму што час ад часу працуеш за грошы, час ад часу таму што трэба, а тут проста дзеля асалоды…Раптоўна ты пачынаеш глядзець на горад, які б, здавалася, ведаеш дасканала зусім іншымі вачыма. Гэтая кніга нагадвае пра тое, што наш Мінск варты таго, каб яго любіць і ставіцца да яго беражліва і з пяшчотай", — адзначыла перакладчыца Святлана.
"Кніга называецца "Наш стары добры Вавілон", але Вавілон — гэта шматмоўе. У мяне есць патаемная думка, што мы яе выдадзім яшчэ і на польскай мове, і на хіндзі ці іўрыце", — адзначыў аўтар кнігі.
Падчас імпрэзы Валодзін падыходзіў да гасцей, што мелі дачынне да выдання кнігі і "праслыхоўваў" іх, а Кот тым часам раздаваў чароўныя таблеткі. Казаў, што "Віскас".
Слова бралі і мастакі. Да мікрафону выйшаў Сяргей Стэльмашонак, "які вельмі шмат часу змарнаваў нам сваім маляваннем". Ён адзначыў што новае выданне ўжо атрымала станоўчыя адзнакі ад Барыса Заборава і карыкатурыста Канстанціна Куксо. "Што ж тычыцца самаго працэсу, то мастакі, у адрозненні ад усіх астатніх творчых грамадзян, вельмі шчаслівыя, таму што ніяк не звязаны з літарай, яго разумеюць на любой мове", — сказаў Стэльмашонак.
"Кніга выйшла на тых мовах, якія я вельмі люблю, але якія, нажаль, не вельмі ведаю", — падкрэсліў Валодзін.
"Кнігу я прачытаў, мне было вельмі цікава. Не магу сказаць, што даведаўся пра нешта новае, але стаўленне да таго, што ўжо ведаў, змянілася", — выступіў з лаканічнай прамовай любімы мастак Валодзіна, "з тых, што жывуць у гэтай краіне" — акварэліст Зміцер Сурыновіч. Сам жа Валодзін адзначыў, што мы павінны ганарыцца тым, што з'яўляемся суседзямі з такімі мастакамі па часе і прасторы.
Асобна варта адзначыць музычнае аздабленне прэзентацыі: падарожжа ў старажытны Мінск пад гукі чароўных гусляў у выкананні Алеся Чумакова, удзельніка гурта "Стары Ольса", ад якіх у бібліятэчнай зале стала яшчэ святлей, пранікненыя джазавыя імправізацыі і шчырае выканенне ад Пятра Клюева, ад спеваў якога большая частка гасцей не здолела стрымаць слез, выступленне Зміцера Вайцюшкевіча.
"Адкуль у чалавека ў наш час столькі аптымізму? Ён, мабыць, курс даляра не ведае… Я слухаў і не мог стрымаць усмешку. Гэта нейкі зусім іншы свет", — пракаментаваў Валодзін выступленне Чумакова.
Былі на мерапрыемстве і вершы — фатомастак Рыгор Ліхтаровіч, чые выяўленчыя творы таксама можна знайсці ў кнізе, зрабіў выдатны пераклад песні ў адной з гісторыек.
Аўтар кнігі адзначыў, што тыя, хто наведаў імпрэзу, стануць першымі ўладарамі кнігі "Наш Вавілон" у беларуска-нямецкай версіі і паабяцаў падпісаць яе ўсім за раялем, які стаяў у зале. Дарэчы, у мерапрыемстве быў антракт, падчас якога ў фае можна было набыць запаветную кніжачку. Усяго за 250 тыс. рублеў.
Такім чынам тры каралі мастацтва — музыка, пісьмо і жывапіс спалучыліся разам, каб падараваць Мінчукам (менавіта з вялікай літары) сапраўднае свята. Мерапрыемства цягнулася больш за тры гадзіны. Абяцалі, што ў хуткім часе пераклад з'явіцца ў кнігарнях Мінска.
