Алена Васільева, Sputnik
Па матывах допісаў у сацсетках, прысвечаным канцэрту групоўкі "Ленінград", Sputnik пераканаўся, што такія дробязі як абсцэнная лексіка не могуць стаць нагодай для шчырай няёмкасці. Пра канцэрт групіроўкі "Ленінград", самыя няёмкія ягоныя моманты і іншыя няёмкія падзеі ў жыцці беларуса карэспандэнт Sputnik пагутарыў з прыхільнікамі Шнурава.
Яўгенія Сугак, шэф-рэдактар часопіса "Большой": "Ну што можа быць няёмкага на "Ленінградзе?"
— Ну што няёмкага можа адбыцца на канцэрце гурта, дзе ўсе з зачараваннем скандуюць "х..", абліваюцца потам і скачуць цягам двух гадзінаў без прыпынку цвярозымі, таму што "МУС забараніла прадаваць алкаголь у антракце"? Самы няёмкі момант на канцэрце мог бы здарыцца, калі б я ўпала з плячэй двухмятровага таварыша і разбіла сабе лоб. Што тычыцца няёмкасці ў жыцці, то гэта нейкая штодзённая тэма, на якую не моцна звяртаеш увагу, за выключэннем таго, калі прачынаешся на світанку ў суботу раніцай, пасля вясёлай пятніцы, і спаць ужо не можаш, таму што ў галаве ўсё моршчыцца ад якога-небудзь з успамінаў і "Ааа, вось чооорт".
Міхаіл Камінскі, закупшчык у гіпермаркеце: "У парыве драйву падчэпіш чужыя валасы"
— Канцэрт "Групоўкі Ленінград" прайшоў для мяне без непрыемных сітуацый. Канцэртнік я дасведчаны, таму ўсе няспраўныя моманты мінімізуюцца, але воляй не воляй часам дастаецца мілым дзяўчатам, якія ростам менш цябе і стаяць наперадзе, звычайна ў парыве драйву выпадкова падчэпіш іх, альбо частка іх доўгіх валасоў застаецца ў цябе на руках. Дадзены канцэрт не стаў выключэннем, і адной мілай дзяўчыне ўсё-ткі дасталася ад мяне, я вядома ж перад ёй папрасіў прабачэння але гэтыя моманты пастаянна няёмкі, хоць я і злавіў прэтэнзійны погляд, але мы ўсміхнуліся адзін аднаму і працягнулі скакаць далей.
Сярод момантаў, з якіх жартуюць да гэтага часу, быў выпадак яшчэ з часоў студэнцкага жыцця. Гэта быў 2 курс, студэнцкая вясна, і мы адпачывалі на канале каля галоўнага корпуса БДЭУ. На ўсіх падобных мерапрыемствах я быў пастаянна з фотаапаратам, і гэты вечар быў не выключэннем. Дык вось у кульмінацыі вечара я вырашыў, што фатаграфаваць больш няма чаго і паклаў фоцік у чахол. Праз непрацяглы час я выяўляю прапажу і пачынаю аглядацца вакол, а на двары ноч і зразумелая справа трэба чымсьці сьвяціць. У выніку 10 чалавек з ліхтарыкамі, мабільнымі тэлефонамі, запалкамі і запальнічкамі прачэсваюць канал на прадмет страты, з дзікім абурэннем з нагоды страты вясёлых фота. Хлопцы ўжо падагналі машыну каб застацца начаваць на канале. І вось страціўшы ўжо ўсякія надзеі, я прысеў і расшпіліў куртку і дзяўчына побач ўсклікнула: "Міша а што ў цябе на шыі вісіць?!" Так, аказалася ўвесь гэты час фотаапарат знаходзіўся ў мяне на шыі пад курткай.
Антон Калашнікаў, прыхільнік: "Самы інтэлігентны канцэрт"
Сергей Шнуров (shnurovs): Минск - огонь. #ленинградость https://t.co/ETVyZnmqE1 pic.twitter.com/aRGcZrskVN
— Топ Инстаграм (@hd5k_ru) 31 января 2016
— Гэта быў першы інтэлігентны канцэрт у маім жыцці. У ім было тры акты, тры перапынкі. Такога можна чакаць у тэатры, але не на канцэрце піцерскага гурта. Адным словам, я адчуў сябе на балеце. Шнур душэўна размаўляў з публікай, усё было надта душэўна. Я быў на шматлікіх канцэртах, ні адзін з іх і побач не стаялі са Шнуром па драйву і зараду атмасферы. Нават калі б я лічыў сябе рафініраваным інтэлігентам, не было б няёмка на канцэрце. Адзіная няёмкасць — вакол было шмат вельмі п'яных людзей, але і тое не перашкаджала атрымаць задавальненне.
А ў жыцці быў адзіны няёмкі момант, але ён надта класічны — пасля дня нараджэння было няёмка тлумачыць бацькам, што я проста дрэнна сябе адчуваю, а не п'яны ўшчэнт. Але ж надта банальная сітуацыя.
Уладзімір Крыулін: "Не лаяцца матам перад дарослымі
— Самы няспраўны момант на канцэрце? Пацешна, калі на канцэрце хорам спяваюць "в ох…ых штанах" або "ехай на…й". Варта АМАП нікога не вяжа па артыкуле — кагнітыўны дысананс для беларуса.
Абсцэнную лексіку прынята атаясамліваць, напрыклад, з будаўнікамі або крыміналітэтам. Але ў нас, здаецца, мату ўсе ўзросты і тыпажы пакорлівыя. На ім у нас сапраўды кажуць. Толькі вось не ва ўсіх атрымліваецца і паслаць, і Блока працытаваць. Шнураў ў гэтым плане малайчына. Ён наогул жудасна цікавы. Думаю, шырокай аўдыторыі ён здаецца такім простым мужычком. Але гэта ўяўленне можна разбурыць банальным праглядам "Школы зласлоўя" з яго удзелам.
Ёсць цікавае назіранне, маўляў, ёсць такая гульня: дзеці стараюцца не лаяцца матам у прысутнасці дарослых, дарослыя імкнуцца не лаяцца матам у прысутнасці дзяцей. Я таксама гуляў у гэтую гульню. Аднойчы так атрымалася. Дома зладзіў сабе фітнес, уключыў бадзёрую музыку. У нейкі момант адышоў выпіць вады, але не ўлічыў, што наступны трэкам ішоў "Поўны п…ц" "Ленінграда". Пачуў гэта толькі на прыпеве. Трэба было б бегчы рабіць цішэй, але неяк няёмка. Прыйшлося спакойненька ісці і перамыкаць трэк.
