Ксёндз Юрый Ноцунь сем гадоў жыве і служыць у гэтым прыходзе, пераехаў сюды з Варапаева Пастаўскага раёна. Акрамя пастырскіх абавязкаў, святар вядзе ў нядзельнай школе ўрокі па рэлігіі для падлеткаў з суседніх вёсак, сустракаецца з моладдзю, наведвае нямоглых старых, наводзіць парадак на царкоўным двары і вясковых могілках.
А яшчэ сьвятар любіць гаспадарыць на агародзе і ў садзе, вучыцца кіравацца з пчоламі, на яго двары шмат птушак — чароды гусей і качак, курэй і індычак. Ён марыў стаць ветэрынарам з дзяцінства, скончыў ветэрынарны тэхнікум. Божы заклік адкрыў новы шлях — дарогу да храма. А яшчэ прывёў на зямлю сваіх продкаў — на Браслаўшчыне нарадзілася і вырасла адна з яго бабуль. Любоў да братоў меншым у Юрыя засталася.
"Аднойчы Бог сабраў усю гадасць ў адзін мяшок і папрасіў чалавека аднесці і выкінуць гэта ў мора, чалавек хоць і праведны быў, але цікаўны і развязаў мяшок. За гэта яго Бог і зрабіў буслом, каб усё жыцьцё збіраў гэтую гадасць. Кажуць, таму яны і жывуць побач з людзьмі, таму што ад іх адбываюцца. Часта бусла называюць божайптушкай", — распавёў ксёндз Sputnik.
Ксёндз Юрый заўважае: "Ён, як сабачка, усюды за мной ходзіць і сумуе, калі мяне няма. Нават да касцёла на службу праводзіць. Стаіць потым каля дзвярэй і чакае яе (службы) заканчэння".
"Цяпер ён на мяне крыўдзіцца, што я не адпускаю яго пабегаць на вуліцу. Я прыходжу яго пакарміць, а ён спрабуе клюнуць мяне. Баюся, што можа замерзнуць, калі захоча куды адляцець" — хвалюецца за свайго гадаванца святар.
