Алена Масла, Sputnik
На рахунку майстрыцы больш за сто застолляў, дзе яна была за шэф-кухара.
"Калі скласці ўсе дзянёчкі, што я хадзіла ладзіць розныя бяседы — вяселлі, провады ў войска і жалобныя сталы, атрымаецца, што трыста дзён дома не была. Дзякуй гаспадару майму, пускаў", — расказала пані Чэслава Sputnik.
Ад чаго толькі не ламіліся сталы, накрытыя пані Чэславай! Руляды, катлеты, салаты, адмысловыя бліны з тварагом — нашча лепш і не пералічваць, слінай сысці можна.
А вось пшонае, чым аздобліваліся застоллі, мы ўсё ж згадаем.
Была пара — дзесьці на пачатку 70-х гадоў мінулага стагоддзя — калі грыбочкі, вавёрачкі, зайцы, бараны, клубніцы ў кошыках з цеста выпякаліся прэснымі, а пасля гулянкі іх скармлівалі хатняй жывёле.
Аднак мода гэтая ў хуткім часе мінула, на застольную скульптуру малых і вялікіх формаў сталі расчыняць здобнае цеста — сталы пабагацелі не толькі на ўпрыгожанні, але і на смачныя ласункі.
Пані Чэслава падзялілася са Sputnik сакрэтам прыгатавання вясельнага барана — мройны ласунак дзятвы.
Справа ў тым, што кулінарныя "скульптуры" з вясельнага стала, нават здобныя, маглі доўга захоўвацца, а "зарэзаць" барана доўга не падымалася рука. І яго захоўвалі ў сервантах за шклом шчасліўцы, якім пасля свята перапаў такі баран. Цішком дзеці лазілі паласвацца, адкручвалі барану вушкі і адшчыквалі па дробачцы смакаты ад бакоў.
Таму ў мясцовасці, дзе вясельныя бараны былі ў модзе, іх згадваюць і з любасцю — бо смачна і прыгожа, і са смехам — як згадку пра дзіцячыя свавольствы.
Форму на вясельнага барана для пані Чэславы выраблялі знаёмыя на заводзе ў Даўгапілсе (Латвія) яшчэ за савецкім часам. Формы адшчыравалі не адно дзесяцігоддзе, і зараз не прастойваюць.
У чарговы раз былі яны дастаныя майстрыцай на свет, каб даць майстр-клас Sputnik.
Для цеста на 1 барана спатрэбіцца:
3 яйкі, 1 шклянка смятаны, 1 шклянка цукру, 1 шклянка сочыва (слівовага ці яблычнага) або мёд, чайная лыжка молатай гваздзікі (альбо цынамону, а можна змяшаць напалову), шчапоць солі, растоплены тлушч або сметанковае масла, 1 сталовая лыжка соды, пагашаная ў воцаце, мука.
Усе інгрыдыенты перамешваем, дадаючы мукі столькі, каб цеста атрымалася добра густым, і не вылівалася, а выкладалася ў форму.
Папярэдне разагрэтую форму напаўняем цестам — адну палову, тую, дзе баранава пыска. Паловай з "патыліцай" накрываем форму, сашчапляем палавінкі дротам.
У духоўку, разагрэтую да 170-180 градусаў, ставім формы з цестам.
Выпякаем барана 40-50 хвілінаў.
Самае складанае, паводле словаў майстрыцы-кухаркі, не замяшаць цеста, а дастаць спечанага барана з формы цэлым і не пашкоджаным. Найчасцейшая параза для застольнага дэлікатэса — абламаныя вушы альбо нос.
Калі здарылася такая непрыемнасць, вушкі ці пыску акуратна дастаем з формы і замацоўваем на тулава з дапамогай запалак ці зубачыстак.
Для ўпрыгожання (альбо маскавання дэфектаў) нам спатрэбіцца "люкар".
Для прыгатавання "люкару" возьмем 1 шклянку цукровай пудры і 1 бялок, узаб'ем у густую пену.
Абмажам барана "люкарам" альбо толькі намалюем яму кудзеркі.
Уставім вочы — іх звычайна робяць з гарошынак чорнага перцу, кавалачкаў цукерак-лядзяшак, мармеладу ці з журавін.
На шыю гатоваму барану завязваем яркую стужку.
Усё, баран гатовы выправіцца на вясельны стол альбо на іншую вясёлую бяседу!
