Алена Васільева, Sputnik
Вырашыўшы парадаваць дзіця і пажылую маці, мінчанка Алена ўзяла ката ў прытулку. Гісторыя звыклая, але замест таго, каб выконваць сваю прыродную функцыю "улагоджвае і супакойвае" коцік стаў міжвольнай крыніцай стрэсу для ўсёй сям'і.
"У Нафаніі выявілася мікраспарыя", — распавяла Алена карэспандэнту Sputnik.
Пры гэтым хвароба выявілася не адразу — першыя некалькі дзён Нафаня абжывалася ў кватэры і на рукі да новых гаспадароў не ішла, а вось калі прасякнуўся даверам да незнаёмцаў і даў сябе пагладзіць, аказалася, што на шыйцы ў яго невялікая лысіна.
"Мы тут жа пазванілі валанцёрам, у якіх бралі катка, але там заявілі, што ўсіх жывёл, перш чым аддаць у сям'ю, прасвечваюць адмысловымі лямпамі — споры мікраспарыі свецяцца смарагдавым колерам — так што валанцёры абсалютна ўпэўненыя, што аддалі нам здаровага ката. Выказалі здагадку, што гэта простая алергія", — падзялілася Алена і, чакаючы, калі валанцёры прыедуць і правераць стан здароўя ката, прынялася шукаць тлумачэнні ў інтэрнэце. Інтэрнэт сцвярджаў — мікраспарыя.
Валанцёры ўсё ж прыехалі, агледзелі ката і загадалі месца аблысення "памазаць зялёнкай" і "пасадзіць на тыдзень у пераноску", адначасна абвінаваціўшы новых гаспадароў Нафаніі у тым, што тыя, нібыта, узялі здаровую жывёлу і спрабуюць вярнуць яго валанцёрам.
Мікраспарыя асабліва небяспечная для людзей сталага веку і дзяцей — у іх тонкая скура, асабліва успрымальная да падобнага роду захворванняў, і зялёнкай тут не абыдзешся.
"Для нашай сям'і пытанне ахайнасці асабліва важныя — мы жылі ў тропіках і збеглі адтуль праз праблемы з санітарыяй. Таму калі пачулі ад ветэрынара дыягназ" мікраспарыя ", гэта быў удар", — успамінала Алена.
Аддаць ката назад яна не наважылася — старая маці прывязалася да жывёлы і са слязьмі прасіла пакінуць котку і паспрабаваць вылечыць, хоць у лякарні раілі жывёлу ўсыпіць — маўляў, лячэнне дарагое і не кожнаму па кішэні.
Валанцёр арганізацыі "Кот і сабака" Святлана расказала, што за жывёл, якіх аддае гаспадарам, можа паручыцца — маўляў, магчыма, на новым месцы ў кацяняці пачнуць слязіцца вочы ці іншым чынам выявіцца стрэс, але не больш. Зрэшты, валанцёр кажа, што да хвароб жывёл лепш быць гатовым — бо на працягу жыцця гадаванцы, хутчэй за ўсё, будуць хварэць.
"Паслугі ветэрынараў нятанныя, калі вы не гатовыя марнаваць грошы на лячэнне свайго гадаванца ў будучыні, лепш папросту яго не заводзіць", —лічыць Святлана.
А каб зразумець, ці патрэбна кансультацыя ветэрынара, спатрэбіцца мінімум тры дні. Інкубацыйны перыяд мікраспарыі можа доўжыцца ад дваццаці аднаго да шасцідзесяці дзён. На думку валанцёра, гаспадары і самі могуць занесці заразу дадому — на абутку.
У любым выпадку, лячэнне мікраспарыі — выдатковае мерапрыемства.
Не малых грошай лячэнне ката каштавала і Алене. Давялося нават скарыстацца сродкамі, адкладзенымі на навучанне дачкі. У ветэрынарнай клініцы катку прапісалі тры ўколы па сто трыццаць тысяч кожны, курс таблетак за шэсцьсот тысяч і тры саскобы — паслуга бясплатная, але за факт наведвання лекара трэба было аддаць яшчэ больш за сто тысяч рублёў, а кватэру паставілі на ўлік у санстанцыі. Адным словам, лячэнне ката вылівалася ў круглую суму, і хоць жанчына і прывязалася да жывёлы, яна зрабіла яшчэ адну спробу вярнуць яго валанцёрам. Але прымаць катка назад там адмаўляліся: заяўлялі, што аддавалі здароваую жывёлу, і хоць ветэрынар мог засведчыць — ачагу мікраспарыі ўжо некалькі месяцаў, слухаць жанчыну адмаўляліся.
"А калі я распавяла пра ветэрынара, пра санстанцыю, і зусім накінуліся на мяне, крычалі, што кату не патрэбны доктар, патрэбныя нармальныя гаспадары. Мне ўсё стала ясна. Відавочна, падобныя арганізацыі баяцца санстанцый. І хоць я прызнаю, што робяць яны добрую справу, але ж трэба і людзей любіць, не толькі жывёл. Калі я апісала праблему на сайце арганізацыі, на мяне накінуліся аматары катоў, казалі — а калі б вашыя дзеці захварэлі, вы б ад іх таксама адмовіліся? Я люблю жывёл, але як можна параўноўваць іх з людзьмі", — здзіўлялася гаспадыня Нафані.
У арганізацыі "Кот і сабака" кажуць, што валанцёры бываюць розныя — адны падыходзяць да сваёй працы адказна, а іншыя могуць не надаць значэння недамаганням жывёлы. Сама Святлана прызналася, што не аддасць чалавеку кацяняці, калі не ўпэўненая, што жывёла здаровая.
Але можна сустрэць і нядобрасумленнага валанцёра, які паспрабуе збы2ць з рук захварэўшага гадаванца. Таму калі вы не ўпэўненыя ў стане здароўя звярка, лепш звярнуцца да ветэрынара.
"Спытайце ў валанцёра, калі кот быў у ветэрынара, колькі доўжыўся каранцін", — рэкамендуе валанцёр і дадае: парой аблысенне ў жывёлы зусім не азначае хваробу і небяспеку, гэта можа быць прыкметай недахопу вітамінаў, алергічнай рэакцыяй ці проста азначаць рэмісію пасля хваробы — на аднаўленне поўсці патрэбен працяглы час.
