Яўген Казарцаў, Sputnik
Сярод выпускнікоў галоўнай ВНУ краіны дастаткова шмат замежных грамадзян з розных краін. Лепшых паклікалі на выпускны з рэктарам, дзе Sputnik пагаварыў з імі пра Беларусь і пра радзіму.
Карынэ, Арменія: прыехала ў Беларусь і закахалася
Карынэ ўпершыню наведала Беларусь у 2009 годзе — прыехала да сваякоў, якія жывуць у Мінску.
"Пажыла тут трохі і закахалася ў краіну. Таму вырашыла і вучыцца тут", — прызналася Sputnik Карынэ.
Ніхто са сваякоў Карынэ не быў супраць яе жадання вучыцца ў Мінску. Вучылася яна на эканаміста, а ў родным Ерэване старалася прыязджаць хоць раз на год.
"Мне дакладна спатрэбяцца атрыманыя тут веды. У будучыні яшчэ не ведаю, куды паеду. Можа, застануся. Ёсць яшчэ варыянты паехаць працаваць у Арменію ці Расію", — распавяла дзяўчына.
Сяброў у Беларусі Карынэ займела шмат, але вось хлопца яшчэ няма. "Людзі вельмі добрыя ў Беларусі. Яшчэ мне падабаецца, што тут ціха і спакойна", — падзялілася Карыне.
Суразмоўніца Sputnik прывяла прыклад беларускай ветлівасці: у свае першыя прыезды Карынэ па-руску размаўляла зусім дрэнна, а знайсці БДУ не магла.
"Падышла да жанчыны, папрасіла дапамагчы. Яна пайшла са мной, правяла проста да універсітэта. І шмат разоў яшчэ дапамагалі, вельмі добрыя тут людзі", — склала яна.
Луіза, Кыргызстан: прыехала па праграме абмену, гэта прэстыжна
Вучыцца Луіза ў Беларусь мэтанакіравана не ехала — удзельнічала ў дзяржаўнай праграме па вучобе за мяжой, дзякуючы якой і была накіравана ў рэспубліку. Але пра такі збег абставінаў яна зусім не шкадуе — яна назвала вучобу ў Мінску прэстыжнай.
"Вельмі падабаецца Беларусь, хачу тут застацца ў будучыні, вось зараз працу шукаю", — прызналася Луіза.
Сама яна прыехала з горада Кара-Балта. Дадому стараецца прыязджаць раз на год і прызнаецца, што нудзіцца па роднаму Кыргызстану.
"У Беларусі мне вельмі падабаецца менталітэт людзей — добрыя і спагадлівыя, усміхаюцца заўжды. Але вельмі адрознівае нас выхаванне, хоць гэта і не дрэнна. Кыргызстан ўсходні, людзі больш стрыманыя", — сказала Луіза.
А вось надвор'е, прызналася дзяўчына, Беларусь і Кыргызстан радніць: няхай яе радзіма і значна паўднёвей, але зімы ў дзвюх краінах падобныя.
Нусрат, Азербайджан: дзяўчаты вальней апранаюцца, але на гэта не скарджуся
Малады чалавек прыехаў з азербайджанскага горада Агдаш ў Беларусь яшчэ школьнікам: давучвацца ў Магілёўскай вобласці, пасля чаго абраў для сябе прафесію дыпламата.
"Паступіў і ў магістратуру тут. Дыплом спецыяліста ў мяне па міжнароднаму праву, а потым будзе дыплом магістра па міжнародных адносінах. Даследаваць буду што-небудзь, звязанае са сваёй краінай — напрыклад, адносіны Азербайджана і Турцыі, хоць не канчаткова вырашыў", — распавёў Нурсат.
Дадому Нурсат, як і іншыя замежныя студэнты, таксама стараецца ездзіць часта. Дзякуючы рэгулярным паездкам ён можа параўноўваць краіны.
"У Беларусі ў першую чаргу ў вочы кідаюцца стабільнасць і спакой. Нашы краіны падтрымліваюць вельмі добрыя адносіны, і тут выдатна ставяцца да азербайджанцаў, што прыемна вельмі", — падзяліўся малады чалавек.
Прызнае Нурсат і розніцу менталітэтаў — Азербайджан, хоць і свецкая дзяржава, але моцна рэлігійная.
"Розніца ў рэлігіі. Вядома ж, тут дзяўчаты апранаюцца больш разняволена… Але я не скажу, што скарджуся на гэта", — пажартаваў суразмоўца Sputnik.
Мілуціна, Сербія: дыплом пісаў па Беларусі
Малады чалавек прыехаў у Беларусь з сям'ёй, калі вучыўся ў сёмым класе. Потым вырашыў паступаць таксама тут — Мілуціна адразу цікавіўся міжнароднымі адносінамі, хоць і дыплом свой прысвяціў вывучэнню Беларусі.
"Працую тут і планую заставацца. Можна потым і ў дыпламаты пайсці таксама", — сказаў Мілуціна.
Беларусы падабаюцца госцю з Белграда сваёй спагадлівасцю і кухняй.
"Падобная кухня на нашу, але ёсць і адрозненні. Тварог у нас няма, напрыклад. І сырнікаў не зробіш таму. І яшчэ сэрбская кухня тлусцейшая, у ёй больш прыправаў", — прызнаў малады чалавек.
Прызнаў Мілуціна і тое, што сербы больш імпульсіўныя, чым беларусы. У першы час яму здавалася, што ў Беларусі людзі менш усмешлівыя і шчырыя.
"Сяброў многа ў мяне тут. Спачатку здаецца, што ўсе скрытныя, але раззнаёмілася, адразу знаходзім агульную мову", — сказаў на заканчэнне Мілуціна.
Насіба, Узбекістан: мой прадзед вызваляў Мінск
Падтрымаць дачку-выпускніцу з Узбекістана прыехала мама — ёй было складана стрымаць свой гонар за з'яўленне ў сям'і эканаміста.
"Чаму Беларусь? Наш прадзядуля вызваляў Мінск у вайну ад немцаў, хацелася заўсёды сюды прыехаць — ён распавядаў, як тут добра і прыгожа", — сказала Насіба.
Вельмі падабаецца гасцям з Узбекістана беларуская прырода і шчырасць людзей. "Усюды чыста, вельмі чыста", — распавяла суразмоўца Sputnik.
Сама Насіба з горада Нукус, які знаходзіцца ў аўтаномнай рэспубліцы Каракалпакстан. Дачка часта ездзіць да маці, а тая — а яе ў Мінск.
"У нас сонца больш, у вас — прырода прыгожая. І ў вас больш культурныя людзі, здаецца. Вельмі тут падабаецца", — дадала маці дзяўчыны.
Насіба пакуль застанецца ў Мінску — паступае ў магістратуру. Што будзе потым — ці паедзе яна ў родны Узбекістан, ці застанецца ў Беларусі — яна сказаць яшчэ не можа. "Пажывём і пабачым", — мудра дадала маці выпускніцы.
