МІНСК, 4 жні — Sputnik, Марыя Шелудзякова. Падарожнік Фёдар Конюхаў вярнуўся ў Маскву пасля паспяховага завяршэння кругасветнага пералёту на паветраным шары. Ледзь аправіўшыся ад знясільваючага падарожжа, ён распавёў пра падрабязнасці рызыкоўнага пералёту ў Міжнародным мультымедыйным прэс-цэнтры МІА "Россия сегодня".
Без ежы і вады, але з прагай перамогі
Падарожнік прызнаўся, што для таго, каб усталяваць новы сусветны рэкорд, ён больш за адзінаццаць дзён ён не спаў, не еў і практычна не піў.
"За 11 дзён і амаль 6 гадзін палёту я не спаў, не піў і нічога не еў, акрамя невялікага кавалачка печыва. Узяў з сабой дзве скрыні прадуктаў, але іх прыйшлося выкінуць у акіян, таму што яны змерзлі. Вады не было ні кроплі. Я захапіў плэер, каб слухаць Віку Цыганову і Высоцкага, але ўсё прыборы замерзлі", — распавёў Фёдар Конюхаў.
Разам з тым Конюхаў прызнаўся, што атрымаў надзвычайную асалоду, кіруючы такім масіўным шарам (15 тысяч кубаметраў газу). "Гэта і небяспечна, і страшна, і цяжка, але прыемна", — прызнаўся падарожнік.
Акрамя таго, Конюхаў узяў з сабой крыж, які быў выраблены спецыяльна для гэтага палёту. У ім знаходзіліся 46 мошчаў праваслаўных святых.
"Калі ляцеў, я маліў Госпада і сам сабе казаў, што нельга падаць. Калі я ўпаду, зямля не збяднее, але мошчамі нельга раскідвацца", — пажартаваў Конюхаў.
Паводле яго слоў, на вышыні палёту паветранага шара "тэмпературы, як і ў космасе, няма". Прыборы паказвалі, што за бортам тэмпература –50°С, але варта было толькі выглянуць на сонечны бок – твар адразу абгараў.
Конюхаў перасёк Аўстралію, Ціхі акіян, Паўднёвую Амерыку, Атлантычны акіян, абмінуў Мыс Добрай Надзеі, пераадолеў Індыйскі акіян і фінішаваў у Аўстраліі.
Падарожнік усталяваў адразу чатыры рэкорды. Да гэтага часу нікому не ўдавалася абляцець увесь свет на паветраным шары з першай спробы. Больш за тое, ён здолеў наладзіць рэкорд хуткасці кругасветнага пералёту. Рэкорднай стала і вышыня: 11 тысяч 200 метраў. На гэтую вышыню на паветраным шары яшчэ ніхто не ўздымаўся. Пераадоленая адлегласць таксама стала рэкорднай: 35 тысяч кіламетраў шляху.
Падобнае падарожжа да Конюхова ўдалося здзейсніць толькі двойчы. Швейцарац Бертран Пікара і ангелец Браян Джонс ў 1999 годзе праляцелі 40 тысяч кіламетраў з Швейцарыі ў Егіпет прыкладна за 19 дзён і 22 гадзіны, а амерыканец Стыў Фасет у 2002 годзе пераадолеў маршрут, па якім ішоў Конюхаў, за 13 дзён і 8 гадзін.
На валасок ад смерці
Паводле слоў вандроўніка, падрыхтоўка да палёту заняла два гады. У Аўстраліі давялося зноўку здаваць экзамены для таго, каб атрымаць дазвол на палёт.
Палёт вакол зямнога шара — эксперымент, і Конюхаў першапачаткова разумеў, што ўсе нельга прадугледзець. Шмат чаго было для вандроўцы ўпершыню: ён ніколі не лётаў на шары з геліем.
"Упершыню ўбачыў шар непасрэдна перад стартам, кіраваць ім не ўмеў. Усяму давялося вучыцца па ходу. Спачатку былі адны эмоцыі. Думаў: "Нічога сабе махіна". Раней лётаў на вадародным і звычайным цеплавым шары — у розуме гэты вопыт спрабаваў сумясціць. Не было каму навучыць, распавесці, ды і практыкі не было. Адразу давялося ляцець. Прычым сам шар быў эксперыментальным. Менавіта таму ніхто не згаджаўся мне ўказваць шлях, акрамя майго сына. Усе разумелі, якая гэта рызыка", — патлумачыў Конюхаў.
Падарожнік прызнаўся, што адным з самых складаных этапаў падарожжа апынуўся палёт над Індыйскім акіянам.
"Наперадзе апынуўся навальнічны фронт. Пайдзі я за ім, скончылася бы паліва, упала б хуткасць, і я б апынуўся на дне акіяна. Давялося "скакаць" праз яго. Фронт ішоў з хуткасцю 100 кіламетраў у гадзіну на вышыні 12 тысяч метраў, а я ўначы на гарэлках мог ісці толькі на 10 тысячах метраў, не вышэй. Тады я прыняў рашэнне падняцца на тую вышыню, дзе патокі паветра ідуць на хуткасці 200 кіламетраў у гадзіну. Я пайшоў у Антарктыду і абышоў навальнічны фронт, каб ён мяне ззаду штурхаў. Заставалася менш за адну тысячу кіламетраў да Антарктыды, а там палярная ноч. Гелій можна выкарыстоўваць толькі днём, а гэта 3-4 гадзіны ў суткі. Баяўся, што паліва скончыцца, давялося вельмі блізка да навальнічных хмараў абысці", — распавёў Конюхаў.
Калі падарожніку давялося падняцца на вышыню 11 тысяч кіламетраў, ад ціску выбухнуў адзін з балонаў, печка сканала. Конюхаў лічыць, што яму пашанцавала, таму што адбылося гэта днём, калі печка не працавала. Інакш быў бы вялікі выбух, у якім ён мог загінуць.
"Гэта быў балон для абагрэву печкі. Тэмпература пачала імкліва падаць. Мне параілі апусціцца ніжэй, але я разумеў, што гэта не выйсце. У мяне быў яшчэ чысты прапан на маленькіх, пілотных гарэлках, і я пачаў паволі браць газ адтуль. Так я пратрымаўся", — распавёў Конюхаў.
Падарожнік удакладніў, што на паветраным шары можна рэгуляваць толькі вышыню. Хуткасць перамяшчэння залежыць ад хуткасці ветру, якая на рознай вышыні розная. Сын Фёдара Конюхова з зямлі падказваў яму, на якую вышыню неабходна апусціцца.
"Калі набліжаўся да Аўстраліі, была высокая верагоднасць таго, што я прамахнуся. Посадка ў аўстралійскай пустэльні была складаная, аднак у выніку атрымалася сесці на той жа аэрадром, з якога быў старт, нягледзячы на моцны вецер", — падкрэсліў ён.
Конюхаў і боінгі
Пілот распавёў, што падчас палёту знаходзіўся ў пастаяннай сувязі з авіядыспетчарамі, таму што ён ішоў праз буйныя аэрапорты Аўстраліі, Чылі, Аргенціны і іншых краін.
"Дзіўна, але дыспетчары па рацыі перадавалі пажаданні, падтрымлівалі. Расчышчалі мне дарогу, адводзячы боінгі ўбок. Я быў упэўнены, што мне давядзецца самалёты прапускаць. Усе разумелі, што я рускі, і добра да мяне ставіліся. На адным баку шара напісана "Расія", на другiм — "Масква", — сказаў ён.
Перамовы з дыспетчарамі запісаныя на "чорнай скрыні". У цяперашні час праходзіць расшыфроўка гэтых дадзеных. Акрамя перамоў там захоўваецца інфармацыя аб тэмпературы, хуткасці, вышыні палёту і працы гарэлак. Спецыялісты з нецярпеннем чакаюць вынікаў, каб удакладніць рэкорды гэтага палёту.
