Яўген Казарцаў, Sputnik.
У Мінск Вера Глаголева прывезла свой фільм "Дзве жанчыны" — драму паводле п'есы Івана Тургенева "Месяц у вёсцы". Паглядзець стужку прыхільнікі актрысы і рэжысёра маглі цалкам бясплатна адразу пасля сустрэчы з ёй.
Уключыць фільм павінны былі ў сем гадзін вечара, але пачалося ўсё пазней: спачатку публіка не магла спыніць паток адрасаваных Глаголевай пытанняў, затым — доўгую афтограф-сесію і сумесныя фотаздымкі.
"Пытанні і адказы мы пераважна робім пасля фільмаў — так і нам, і гледачам цікавей. Часта пытаюцца, чаму мы ўзялі нейкі матэрыял, як глядзяць класіку і ці ёсць патэнцыял у экранізацыі класічных твораў. Часта такія пытанні задаюць", — падзялілася са Sputnik Глаголева пасля таго, як скончыліся стасункі з гледачамі.
Пра асабістае жыццё і дачку
Рэжысёр прызналася: пытанні бываюць рознымі, на любыя тэмы. "Палітычных, дзякуй Богу, не задаюць", — усміхнулася яна.
"І асабістым жыццём цікавяцца, але мне здаецца, што ў эпоху інтэрнэту ўсё лёгка даецца — можна знайсці адным націскам кнопкі, для гэтага не трэба ісці на сустрэчу. Вядома, там ёсць і чуткі, але што ўжо паробіш — усё як і ва ўсіх", — адзначыла Глаголева. Асаблівую цікавасць у апошні час у публікі выклікае і асабістае жыццё малодшай дачкі актрысы і рэжысёра — Анастасія нядаўна выйшла замуж за хакеіста Аляксандра Авечкіна.
"Вядома, бываюць розныя маці, дочкі і выбары. Але я кажу пра канкрэтны выпадак, пра нашага Аляксандра — вельмі падабаецца, калі яго называюць Аляксандрам Вялікім. Я некалькі разоў была на гульнях НХЛ у Вашынгтоне і Нью-Ёрку, там такія тэмпы, такое захапленне. Ёсць такі гонар за яго, за Расію. І ён вельмі добры хлопец, так што за дачку спакойная", — прызналася Вера Глаголева.
Пра піратаў і Рэйфа Файнса
Карэспандэнт Sputnik прызнаўся Глаголевай, што паглядзеў "Дзве жанчыны" анлайн. Рэжысёр паставілася да гэтай навіны спакойна — усміхнулася і патлумачыла сваю пазіцыю пра пірацтва.
"Я думаю, галоўнае — каб дайшло да гледачоў. Пірацтва — не пірацтва, не ведаю. Калі ёсць вольны доступ — гэта выдатна", — сказала яна.
Дарэчы, у верасні "Дзве жанчыны" былі прадстаўлены ў Лондане, а ў пракаце карціна будзе знаходзіцца да лістапада. Цікавасць брытанскіх гледачоў да стужкі, вядома ж, шмат у чым звязаны з акцёрам Файнсам, выконваючым тут адну з галоўных роляў.
"Прысутнасць у "Двух жанчынах" Файнса — магчымасць прабіцца да тых гледачоў. Ну а самае галоўнае — ён як акцёр настолькі падыходзіць да XIX стагоддзя… Файнс — вялікі акцёр, ён можа быць любым, пры гэтым мае ўнутраны арыстакратызм. Ён з'яўляецца ў кадры, і ты разумееш, што ён — сапраўды з тых часоў, калі гонар і годнасць былі вышэй за ўсё. Так што галоўная прычына яго прысутнасці ў фільме — яго стаць і вобраз", — сказала суразмоўца Sputnik.
Пра гісторыю кахання Тургенева
"Да 200-годдзя Тургенева у 2018 годзе я вельмі спадзяюся пачаць наступную карціну пра тую эпоху — гісторыю пісьменніка і Паліны Віардо. Гэтая гісторыя бяздонная, у ёй велізарная колькасць матэрыялу — як жыў Тургенеў, чым, як 40 гадоў кахаў адну жанчыну", — падзялілася Вера Глаголева.
Стужка таксама будзе знятая ў капрадукцыі (сумеснай вытворчасці), на ролю каханай класіка абавязкова будзе адабрана замежная акторка.
"Ёсць вонкавае падабенства з ёй у Марыён Каційяр, але яна наўрад ці з'явіцца ў нашым фільме. Мне сказалі, што Каційяр чакае дзіця. Але галоўная гераіня павінна быць у любым выпадку іспанкай або францужанкай. Не будуць іграць рускія акцёры ў нас і іншых славутасцяў эпохі — Ліста або Шапэна, бо вонкавае падабенства вельмі важна для кіно", — сказала рэжысёр.
Прызналася Глаголева і ў тым, што гісторыю кахання Тургенева і Віардо ёй прапанавалі зняць тургеняведы — яны вельмі добра прынялі яе экранізацыю п'есы класіка. Пры падрыхтоўцы карціны пра пісьменніка літаратуразнаўцы будуць дапамагаць у ролі кансультантаў.
Пра тое, ці можна замежнікам здымаць рускую класіку
Рэжысёр прызнаецца: сёння рускую класічную літаратуру экранізуюць не так часта, як у свой час.
"Быў шчаслівы перыяд у нашым кінематографе — пасляваенныя гады мінулага стагоддзя. Тады было знята мноства фільмаў па нашай літаратурнай крытыцы, прычым сапраўдныя шэдэўры. Як ні дзіўна, у той час было вельмі шмат класікі, і людзі хадзілі — чэрпалі з гэтых экранізацый тое, як яны хацелі б любіць, жыць, пакутаваць… Трохі іншы час быў, тады людзі ведалі на памяць оперы! Гледачы былі падрыхтаваныя да класікі. Зразумела, што зараз усё па-іншаму", — сказала Глаголева.
Але змяніўся не толькі глядач, а і сам кінематограф і ўспрыманне літаратурных твораў. Вера Глаголева прызналася, што ад апошняй экранізацыі талстоўскай "Ганны Карэнінай" з Кірай Найтлі яна была ў шоку.
"Гэта кіно — вельмі таленавітая, разлічаная на моладзь стужка. Але яе варта было б назваць, да прыкладу, "Гісторыя жанчыны, якая пакахала, а ў яе сям'я", а не экранізацыяй рамана Талстога… Не думаю, што гэта мае дачыненне да нашай класікі — там ёсць усё, акрамя Льва Талстога. Яго глыбіні там проста няма. Замежнікі, тыя ж англічане, умеюць рабіць добрае кіно. I няхай хоць так свет пазнае нашу класіку, калі і не чытае. Сваіх аўтараў яны выдатна здымаюць, вядома. Але рускую класіку разумеюць і адчуваюць не заўжды", — сказала на заканчэнне акторка і рэжысёр.
