Актор Уладзімір Зельдзін пайшоў з жыцця ў лякарні ва ўзросце 101 года

МІНСК, 31 кас — Sputnik. Сканаў патрыярх савецкага кінематографа Уладзімір Зельдзін. Сваю кар'еру ён пачаў яшчэ да Вялікай Айчыннай вайны і больш 70 гадоў заставаўся ў "абойме" — сваё стагоддзе ён адсвяткаваў на сцэне.

Яго імя было занесена ў Кнігу рэкордаў Гінэса — ён было самым пажылым акторам свету, які працягваў выходзіць на сцэну. Актор тэатра і кіно Уладзімір Міхайлавіч Зельдзін нарадзіўся 10 лютага 1915 года ў горадзе Казлове (цяпер Мічурынск) Тамбоўскай вобласці, у сям'і вайсковага капельмайстра. У кіно Зельдзін дэбютаваў у 1939 годзе ў карціне Рыгора Рашаля "Сям'я Апенгейма", але сапраўдная слава прыйшла да яго з роллю горца-пастуха ў фільме Івана Пырьева "Свінарка і пастух" (1941).

Дон Кіхот у жыцці і на сцэне

Зельдзін зняўся ў больш за 40 фільмах, сярод якіх "Паданне пра зямлю Сібірскую" (1947), "Карнавальная ноч" (1956), "Дзядзька Янка" (1970), "Прынцэса на гарошыне" (1976), "Трыццаць першае чэрвеня" (1978), "Дуэння" (1978), "Кабета ў белым" (1981), "Таямніца "Чорных драздоў" (1983), "Дзесяць негрыцянят" (1987), "Паліцыянты і зладзеі" (1997), "Класік" (1998). У XXI стагоддзі ён зняўся ў фільмах "Андэрсан. Жыццё без кахання" (2006), "Парк савецкага перыяду" (2006), "Чортава кола" (2006). Апошнім яго з'яўленнем на кінаэкране стала роля ў фільме "Сваты". Уладзімір Зельдзін  — аўтар кнігі мемуараў "Мая прафесія — Дон Кіхот". У 2010 годзе Зельдзін атрымаў прыз "За гонар і годнасць" Нацыянальнай тэатральнай прэміі "Залатая маска". У гэтым жа годзе было узнагароджаны маскоўскай гарадской прэміяй "Легенда стагоддзя". У 2014 годзе ў намінацыі "За гонар і годнасць" ён было ганараваны Расійскай нацыянальнай кінематаграфічнай прэміі "Ніка".