МІНСК, 13 лют — Sputnik. У руках брэсцкай майстрыхі Наталлі Глявацкай глямец ператвараецца ў самыя розныя рэчы. Ад аб'ёмных яркіх пеўняў, якія на выставе ў Брэсце карысталіся глядацкім попытам, так і нябесных анёлаў. Праўда, глямец для такіх "тонкіх" рэчаў ёй прывозіць дачка з Германіі. Там прадаецца намнога танейшы, чым той, з якога шыюць рэчы або робяць валёнкі.
Наталля — майстрыха з глыбокай спадчынай. Габелены рабіла яшчэ яе прабабуля, бабка пляла карункі, а бацька пісаў карціны.
Яна ж у сваіх работах асвоіла тры віды тэхнікі: мокрага валяння, сухога і нунаглямецу. Першая з іх найбольш традыцыйная. У тэхніцы мокрага валяння пры дапамозе вады і мыла нашы продкі рабілі валёнкі. Для другой характэрна выкарыстанне іголак са шчарбінамі — лямец "набіваецца" імі. Трэцяя тэхніка з'явілася адносна нядаўна… "Нуна" на японскай мове адзначае тканіна: яна быццам уліваецца ў поўсць.
Нядаўна лямцавыя вырабы Наталлі Глявацкай пасяліліся ў батлейцы, якую ў канцы 2016 года адраджалi ў аграсядзібе "Стулы".
