Дар'я Чарнова з песняй "Белавежская пушча" прайшла ў другі этап конкурсу "Ты супер!". Sputnik звязаўся з Дашай і распытаў пра эмоцыі пасля паспяховага выступлення.
— Калі выйшла на сцэну, страціла самакантроль: трапляеш у загадкавую атмасферу, калі аддаешся зале, абстаноўцы, якая акружае. Калі даспявала песню, прыйшла ў сябе — гляджу, гараць кнопкі журы, разумею, што я прайшла, чую апладысменты… У такія моманты разумееш, што выходзіш на сцэну не для таго, каб кнопкі гарэлі, а гэта тыя самыя хвіліны, дзве хвіліны, калі менавіта цябе чакаюць, і на гэтыя пару хвілін гэта мая сцэна. Ты захлёбваешся гэтым адчуваннем і стараешся максімальна аддацца гледачу. Па нервовых канчатках бяжыць лёгкі ток. Цяжка бачыць твары тых, хто не прайшоў. Мы выходзілі на сцэну ў роўных умовах, але ў некага больш шанцавання, магчыма, ярчэй усмешка. Але ўсе ўдзельнікі шоў годныя — няма нікога, хто ўпадае ў істэрыкі, кожны ўмее прыгожа сысці. І ім усё роўна, ці прайшлі: яны выйшлі, выканалі мару, атрымалі перажыванні, эмоцыі. Усё роўна, што табе сказалі, цябе ўбачылі тысячы і ў многіх краінах, ты ўжо пераможца. Я не хачу кагосьці выдзяляць, кожны своеасаблівы выканаўца. Але ёсць людзі, да якіх больш сімпатый, зрэшты, я ацэньваю толькі сябе — трэба развівацца самой, а не глядзець, колькі кнопак націснуць журы.
— За час конкурсу з кім-небудзь ужо склаліся сяброўскія адносіны?
— Са мной жывуць тры дзяўчынкі з розных абласцей Расіі. Усе мы дружныя, дзяўчынкі добрыя. Але ў ходзе рэпетыцый атмасфера напальваецца, бываюць і эмацыйныя ўсплёскі. Але мы ўжо навучыліся, адчуваючы, што блізкі напал эмоцый, выйсці з пакоя і зрабіць так, каб суседзяў такі твой стан не крануў. Выдатны варыянт — трэнажорная зала, дзе можна атрымаць добрыя фізічныя нагрузкі. І дыеты выконваем — у эфіры трэба выглядаць прыгожа. Галоўная частка праграмы — рэпетыцыі. Арганізатары імкнуцца максімальна разнастаіць нашы дні: возяць на экскурсіі ў Маскву, ладзяць прагляды фільмаў, канцэртаў тут, на базе адпачынку. Назіраючы за працай сусветных сучасных зорак, мы стараемся асобныя методыкі прыўносіць у свае выступы.
— Чаму вы ўжо навучыліся за час праекта?
— Значна ўзбагаціўся мой вакальны вопыт, і сцэнічныя навыкі развіліся. На сцэне я была перш даволі скаваная, але дзякуючы выкладчыкам зразумела, што многае магчыма. У нас праходзіць навучанне зносінам з прэсай: вучаць даваць інтэрв'ю, пазбягаць непатрэбных фактаў, сартаваць інфармацыю. Большасць з нас з прэсай сутыкнуліся ўпершыню, хто-небудзь з дзяцей можа сказаць лішняе, жоўтая прэса можа заўважыць любую дробязь і выкруціць з яе драматычную гісторыю, мы стараемся, каб ніякага спосабу сфабрыкаваць жоўтую навіну ў такіх СМІ не было. Мы ўзбагачаемся з розных бакоў, але галоўнае — у творчым плане.
— Перш вы ўдзельнічалі ў конкурсе "Я спяваю". У чым розніца з "Ты супер!"?
— Па-першае, у маштабе — той конкурс праходзіў толькі на тэрыторыі Беларусі. Да таго ж, узрост: на час удзелу ў "Я спяваю", мне было трынаццаць гадоў, а цяпер — семнаццаць. Ужо прайшла мутацыя голасу — а яна была, дадаліся і комплексы. Многія лічаць, што маленькаму дзіцяці на сцэну выйсці цяжэй, але мне здаецца, дзеткі не заўсёды разумеюць сваю адказнасць, а мне гэта даецца цяжэй. Не магу сказаць, што нейкі праект даў больш, для мяне абодва — запуск новага этапу шляху. У маім жыцці была паўза у творчым жыцці, і цяпер я зрабіла новы крок у яго.
— А якія планы на вялікае творчае жыццё?
— Першы план — знайсці прадзюсаванне. Творчае жыццё — тое, чаго я хачу, і гатовая многае для гэтага зрабіць. Можна адначасова паспець і вучыцца ў творчым універсітэце ў Расіі, і працягваць вучобу ў Беларусі. Я хачу развіць сябе як творчую асобу, каб застацца ў гэтай індустрыі, і адкрыць уласную школу, а для гэтага мець навыкі прадпрымальніка. Пакуль што мне атрымоўвалася сумяшчаць вучобу ў сваёй ВНУ і творчую дзейнасць у Расіі, і вучобу кідаць не планавала. Я вучуся ў той ВНУ і на той спецыяльнасці, якая мне проста неабходная. Буду старацца працягваць усюды паспяваць.
