Кухар грузінскага рэстарана ў Мінску Эдуард свой першы хачапуры прыгатаваў у дзяцінстве пад кіраўніцтвам бабулі. Цяпер на кухні "Хінкальні" ён даў майстар-клас беларусам. Для сапраўднага грузінскага хлеба трэба выкарыстоўваць толькі традыцыйную грузінскую печ — танэ. Тэмпература ў такой печы — 140 градусаў, хлеб літаральна прыляпляюць да сценкі печы.
Каб прыгатаваць хачапуры па-мегрельску, кухар змешвае сыр з яйкам. Ад іншых відаў хачапуры ён адрозніваецца дадатковым пластом сыру, які пакрывае цеста. Для начыння выкарыстоўваюцца розныя віды сыру і тварожныя прадукты, часцей за ўсё выкарыстоўваюць сулугуні.
Кухары рэкамендуюць купляць якасны сыр на Камароўцы. Прычым у класічным хачапуры суадносіны сыру і тэсту — адзін да аднаго. Так што калі дзесьці вам прадалі хачапуры, у якім адчуваецца выключна смак хлеба, гатавалі яго не грузіны.
Калі іншыя віды хачапуры падаюць як закуску да іншых страў, то хачапуры па-аджарску ядуць асобна, на сняданак ці на абед. Грузіны кажуць, калі на сняданак з'есці хачапуры па-аджарску, пра іншыя прыёмах ежы можна забыцца да захода сонца. Дарэчы, жаўток, разбіты ў цэнтры хачапуры, сімвалізуе менавіта заход сонца, а форма хлеба нагадвае лодку — так мясцовыя рыбакі паспрабавалі ў адным гастранамічным па аб'яднаць ваду і сонца Аджарыі. Грузіны да хачапуры па-аджарску рэкамендуюць падаваць натуральны ліманад, напрыклад, "Тархун".
Калі вы паспрабуеце хачапуры па-аджарску, увесь дзень будзеце лічыць крокі, у спробе справіцца з атрыманымі калорыямі — іх у ім амаль паўтары тысячы. А калі не паспрабуеце, будзеце шкадаваць, таму што гэты хачапуры ачмуральна смачны.
