У 10 раніцы берасцейцы сабраліся на адной з галоўных вуліц горада з партрэтамі сваякоў, якія ўдзельнічалі ў Вялікай Айчыннай вайне, каб разам з "Бессмяротным палком" прайсці шлях да Брэсцкай крэпасці.
"Немагчыма заставацца дома, нас аб'ядноўвае пачуццё гонару за нашых родных і смутак аб страце", — тлумачыць удзельніца акцыі.
"Колькі каштуе стужачка?"
Па шляху да крэпасці ўдзельнікам акцыі сустракаліся людзі, якія раздавалі георгіеўскія стужачкі. Мінакі па звычцы пыталіся, колькі каштуе стужачка, але іх раздавалі бясплатна.
"За віншаванне", — жартуе Сяргей Моладаў, які з раніцы раздаў некалькі тысяч стужачак.
Ён лічыць, што ідэальны стыль нашэння стужкі паказаў прэзідэнт, на адным са святкаванняў прымацаваўшы георгіеўскую стужачку побач з яблыневай кветкай.
Чые гэта фота
Але асноўная ўвага ўсё ж партрэтам тых, хто ваяваў.
"Дзядуля не любіў распавядаць пра вайну, іх прызвалі маладымі. Каму не было страшна на вайне? А казаць пра страх у мужчын не прынята", — распавяла пра свайго дзядулю адна з удзельніц акцыі.
А камусці давялося паслухаць расказы сваякоў, якія ваявалі, і цяпер у размове яны дзеляцца чужымі ўспамінамі.
"Дзядуля расказваў: калі вельмі хацелася салодкага, елі мятную зубную пасту", — распавёў па шляху да калоны палка Зміцер.
Многія распавядаюць, што сваякі за мяжой таксама ўдзельнічаюць у "Бессмяротным палку". У Канадзе выходзяць на акцыю ўнукі Таццяны Андрэеўны, у Германіі — сваякі Вольгі Леапольдаўны.
"Праўнукі гэтых людзей нясуць іх партрэты", — кажуць удзельніцы.
Шмат хто на акцыю прыходзяць сем'ямі, хтосьці спецыяльна прыязджае з-за мяжы, каб у гэты дзень прыйсці ў крэпасць.
"Наш дзядуля Васіль Новікаў прайшоў усю вайну. Ён Варшаву вызваляў і да Берліна дайшоў", — расказваюць пра старшыну Новікава яго ўнукі.
"Патрапілі ў палон, немцы прывязалі да дрэваў і сталі выразаць чырвоную зорку, пасыпаючы соллю. Збіраліся пакінуць іх там. Тут дзед убачыў абоз і пазнаў нашых — пачаў крычаць, так і выратаваліся", — распавёў Сяргей Новікаў.
Надзея Літвін прыйшла на акцыю з партрэтам дзядзькі, якога бачыла толькі на фатаграфіі, ён загінуў у 20 гадоў. Пра яго ёй распавядаў бацька.
"З фронту напісаў два лісты — нявесце сваёй. Потым прыйшла пахавальная", — распавяла Надзея.
Большасць сваю прычыну ўдзелу ў "Бессмяротным палку" фармулююць лаканічна — "аддаць даніну памяці".
"Яны ж ужо не могуць прыйсці", — тлумачыць адзін з удзельнікаў, ківаючы на партрэт дзеда.
Дзяцінства Уладзіміра Аляксеевіча Даневіча прайшло ў вайну, яго бацька загінуў на фронце. Да Брэсцкай крэпасці ён ідзе не з партрэтам, а з букетам нарцысаў.
"Раней з сябрам прыходзілі сюды кожны год, цяпер сіл хадзіць няма, мы прыязджаем. Але бачыць, як людзі святкуюць, прыемна", — распавёў Уладзімір Аляксеевіч і павярнуў да берага. Але для большасці берасцейцаў святочныя мерапрыемствы будуць працягвацца ўвесь дзень.
