Першае цэнтралізаванае тэсціраванне прайшло ў аўторак. Былыя выпускнікі здавалі іспыт па беларускай мове. Усяго па краіне вырашылі прайсці сёння экзамен амаль 25 тысяч чалавек, з іх больш за тысячу — у Белдзяржуніверсітэце.
Некаторыя выязджаюць у пяць раніцы
Ва ўнутраным дворыку БДУ ёсць людзі ўжо за паўтары гадзіны да выпрабавання — абітурыенты або ўваходзяць у корпуса, або спрабуюць паўтараць нешта на лаўцы побач.
Адна з такіх — Вікторыя, яна сядзела пад дрэвам з двума падручнікамі і канспектамі, паўтарала складаныя тэмы. Як распавяла Sputnik дзяўчына, яна вучылася ў беларускамоўнай школе, таму і выбрала беларускую.
"Рыхтавалася ўвесь год, паўтарала праграму. Узмоцнена — апошні месяц. Праўда, без рэпетытараў — я яшчэ і працавала, таму часу зусім не было", — прызналася яна.
Многія не спрабавалі за паўгадзіны нагнаць усю праграму — без падручнікаў і канспектаў сядзелі ля ўсталяванай побач палаткі з булачкамі і кавай. Як аказалася, некаторыя прыехалі да пункта правядзення ЦТ загадзя і для іх — амаль сярэдзіна дня.
"У вобласці толькі ў чатырох гарадах праводзяць ЦТ. Акрамя Мінска гэта Барысаў, Маладзечна і Салігорск. З іншых гарадоў усе прыязджаюць у іх. Вядома, пераважная большасць едуць у Мінск. Бывае, першымі цягнікамі — ужо ў шэсць раніцы выязджаюць і а восьмай тут", — распавёў намеснік старшыні арганізацыйнай камісіі па правядзенні ЦТ у БДУ Вячаслаў Малафееў.
І сапраўды, многія жыхары вобласці выбіраюць менавіта Мінск для праходжання, тады яны прыязджаюць цэлымі сем'ямі: бацькі абдымаюць сваё дзіця і жадаюць поспехаў, пасля чаго на час ЦТ ідуць у бліжэйшы гандлёвы цэнтр або застаюцца чакаць.
"Хвалююся больш, чым дачка"
Пераважная большасць людзей, якія чакаюць ля ўваходу ў пункт правядзення — мамы. Тат практычна не было, а пасля пачатку выпрабаванні яны адразу сыходзілі.
Прама насупраць уваходу ў корпус сядзела вялікая кампанія — тры жанчыны і адзін мужчына. Усе праводзiлi сваіх абітурыентаў "на бой", а цяпер чакаюць іх.
"Вядома, мы хвалюемся. Здаецца, нават больш, чым дзеці. Прыйшлі разам усе падтрымаць — так трохі спакайней", — прызналіся яны і папрасілі моцна не дакучаць пытаннямі — так перажываюць.
У цені туй на лаўцы стаілася настаўніца малодшых класаў са Стоўбцаў Віта — яна прыехала з дачкой.
"Яна мне казала не ехаць, але я ж не магла. Перажываю моцна — больш, чым яна", — прызналася жанчына.
Дачка Віты скончыла кадэцкае вучылішча і плануе паступаць у Акадэмію МУС, але, на думку маці, да дарослага жыцця дзяўчына не да канца гатовая. На думку жанчыны, і рыхтавалася яе дачка недастаткова доўга.
"Вось у нас, калі мы экзамены здавалі, вучыліся доўга. А яна — музыку слухае. Але ўсё роўна павінна здаць, нармальна ўсё будзе", — выказала здагадку суразмоўніца агенцтва.
На пытанне аб тым, навошта прыязджаць падтрымліваць дзіця, асабліва калі яно супраць, Віта адказала проста — "так спакайней". Праўда, хутка дадала: "Мы калі экзамены здавалі — без маці ўсё рабілі".
Прыходзілі падтрымаць некаторых дзяўчат і іх маладыя людзі: цалавалі на поспех і праводзілі аж да дзвярэй, за якія маглі прайсці толькі ўладальнікі пропускаў.
"Падумаў, трэба падтрымаць. Дакладна не лішняе. І ўдачы асабіста пажадаў", — растлумачыў Іван.
Па словах маладога чалавека, ён зусім не перажывае — у адрозненне ад дзяўчыны. Але ўпэўнены, што ўсё пройдзе паспяхова.
Малітвы і нервы
Многія бацькі, і без таго на нервах у дзень тэсціравання, сіл на зносіны з журналістамі ці фатаграфіі не знаходзілі. "Зразумейце нас, хвалюемся, не да таго", — прасілі яны.
Іншыя адкрыта нерваваліся. Так, адна жанчына доўга шукала сярод тых, хто прыйшоў, "валідол", іншая вырашыла прайсціся ў цені. Каб было спакайней, многія бацькі збіраліся разам і абмяркоўвалі будучыню сваіх дзяцей.
Як успомніў намеснік кіраўніка аргкамісіі па ЦТ Малафееў, у папярэднія гады некаторым станавілася дрэнна: як абітурыентам, так і бацькам.
"У нас працуе стацыянарны медпункт, калі задзейнічаны корпус без яго — там заўсёды працуюць медыкі, ёсць аптэчка. Дапамогу гатовы аказаць адразу ж, некалькі разоў было такое. Хтосьці перахваляваўся, камусьці ад спёкі становіцца блага", — растлумачыў ён.
Кожны спраўляецца з хваляваннем па-свойму. Так, пажылая жанчына пасля закрыцця дзвярэй у корпус стала пад дрэва і пачала маліцца — працягвала дастаткова доўга.
Зрэшты, большасць рабят прыходзілі на ЦТ самі, без бацькоў. "А чаго іх браць, яны ж не дапамогуць правільна адказаць", — засмяяўся ў адказ на пытанне Sputnik адзін з абітурыентаў і ўцёк у будынак, да пачатку выпрабавання заставаліся хвіліны.
