Бронепрабег "Дарога мужнасці" завяршыўся ў Брэсцкай крэпасці. Удзельнікі прабегу прызнаюць, што БТР не створаны для аўтапрагулак ў мірны час — пасажырам душна, а кіроўцу яшчэ складаней. Але ўсё ж, яго ўдзельнікі палічылі важным зведаць такія складанасці.
Традыцыйна прабег стартуе ў Галіцына пад Масквой і адтуль накіроўваецца ў Мажайскі раён на месца бітвы пад Барадзіно, дзе як у вайну 1812 года, так і ў Вялікую Айчынную праходзілі знакавыя бітвы. Затым іх сустракае расійскі Смаленск, а за ім беларускія Вязьма, Орша, Мінск, а фініш — у Брэсце.
Усе гарады моцна пацярпелі ў час вайны. Адзін з самых юных удзельнікаў, Улад, прызнаецца, што кіраваць ваеннымі машынамі нялёгка фізічна — яму пакуль не дазваляюць займаць месца кіроўцы, але ён прызнае, што павярнуць рычаг і даросламу нялёгка. Тым не менш, хлопчык адправіўся дарогу разам з братамі. Апошнія смяюцца, маўляў, ён ведае пра машыну больш старэйшых.
Амаль ва ўсіх гарадах прабег суправаджаюць аўтамабілі ДАІ. Усё ж, такая тэхніка на дарогах даволі небяспечная, кранацца з месца пасля чакання на скрыжаванні нялёгка, а пешаходы могуць не ўлічыць вугал агляду БТР, які меншы, чым у звычайнага аўто.
