Мінскі стадыён "Дынама" 21 чэрвеня афіцыйна пачаў пятае жыццё: пабудаваны яшчэ ў 1934 годзе стадыён аднаўляўся пасля вайны, рэканструяваўся да Алімпіяды-80 і абнаўляўся ў дзевяностыя. Нарэшце, у 2014-м было вырашана зрабіць тут Нацыянальны алімпійскі стадыён. Роўна за год да Еўрапейскіх гульняў, якія прыме Мінск, "Дынама" зноў ажыў — і ўжо зусім па-новаму.
Модна, маладзёжна
Яшчэ некалькі гадоў таму каля "Дынама" пастаянна пахла — півам, рынкам, бог ведае, чым яшчэ. Сёння тут таксама пахне — толькі зусім іншым. Пахне свежым бетонам і фарбай.
Паўгода таму здавалася, што здаць стадыён не паспеюць, і яго чакае лёс "Кемпінскі", які хацелі скончыць да ЧС-2014, але працягваюць будаваць да гэтага часу. Былі сумневы ў гатоўнасці яго і месяц таму — усё было ў будаўнічым пыле і брудзе, толькі асвятляльныя мачты тырчалі ў самым цэнтры горада. Аднак паспелі. Працавалі кругласутачна, на дапамогу клікалі ўсіх.
Звонку — белы "каўпак" і шкло, першапачатковыя сцены бачныя толькі часткова. Госці пачалі збірацца за дзве гадзіны — большасці запрашэнні выдалі на працы, многія ішлі цэлымі сем'ямі. Фатаграфаваліся каля фасада, зацікаўлена аглядаліся.
"Запрасілі на працы. Цікава, вядома, падзея такая маштабнае, музыкі шмат. Дзецям футбол цікавы, яны ім займаюцца", — распавяла Ірына і панаракала на не зусім удалыя месцы ў першым радзе. Пазней, дарэчы, яе і дзяцей перасадзілі вышэй — каб усё было лепш відаць.
У сярэдзіне новага "Дынама" — акуратныя шэрыя сцены, прыстойныя прыбіральні, прэс-цэнтр з вялікім экранам. Выглядае сучасна і маладзёжна.
"Нам сказалі, што мы можам тут пераапрануцца. Тады ўсе пойдуць?" — спытала ў прэс-цэнтры адна са спявачак, якія ўдзельнічалі ў канцэрце.
Пачуўшы адказ, спявачка пахітала галавой і пайшла сабе шукаць іншую грымёрку. Пазней яна выйшла на газон ў прыгожай сукенцы — гэта значыць, знайшла памяшканне.
Хваляванне і пах спорту
За гадзіну да пачатку цырымоніі адкрыцця працягвалі збірацца гледачы, а на самім стадыёне ўжо разміналіся маладыя спартсмены — іх чакала паказальнае выступленне. "Хвалююча, калі шчыра, за эстафету. Я на ёй запасная", — распавяла Аміна.
Змагла па просьбе Sputnik маладая спартсменка і ацаніць пакрыццё стадыёна — каму, як не эксперту, гэта рабіць. "Бегчы лёгка", — канстатавала яна і дадала, што з беларускіх стадыёнаў падабаецца ёй і гродзенскі, хоць мінскі "Дынама" маштабнейшы.
"Выдатны стадыён", — запэўніў адзін з юніёраў і пабег па дарожцы, магчыма — адзін з першых бегуноў ў гісторыі новага стадыёна.
"Размінкай" займаўся тут і Леанід Бандаровіч — легендарны голас стадыёна. Размінаў галасавыя звязкі — адказваў на пытанні журналістаў.
"Я шчаслівы, што магу тут быць сёння. Памятаю і тое "Дынама", таксама было дарагім сэрцу, але зрабілі яшчэ лепш. Як казала Аліна Талай, а яна ў гэтым разумее, цяпер "Дынама" падобны да лонданскага стадыёна. Не бачу прычын ёй не верыць", — распавёў Бандаровіч Sputnik.
Разміналіся юніёры, рыхтаваліся арганізатары, чакалі свайго часу і артысты.
"Памятаю стары "Дынама". Тое, што зрабілі — гэта стыльна, мадэрнова. Упэўнены, што выдатная пляцоўка. Яшчэ тут пахне бетонам, але хутка будзе спортам", — падзяліўся ўражаннямі музыка і шоумэн Дзядзя Ваня.
Добрай пляцоўкай "Дынама", на думку артыста, будзе і для канцэртаў: гук там ужо добры. "Крыху гук рушыць для канцэртаў — і ўсё выдатна", — упэўнены ён.
Некалькі хвілін да пачатку — поле свабодна, толькі на краі робяць сэлфі вядучыя тэленавін.
Гатовы да ўсяго
Лёс стадыёна вырашалі доўга: некалькі праектаў, розныя канцэпцыі. У выніку спыніліся на варыянце шматфункцыянальнага стадыёна — каб і ў футбол гуляць, і спаборніцтвы па лёгкай атлетыцы праводзіць.
Рэжысёры адкрыцця, мяркуючы па ўсім, хацелі за раз паказаць усе магчымасці "Дынама". Яшчэ да афіцыйнага пачатку тут выступалі артысты, гледачы паслухмяна рабілі "хвалю" пад "Нашу Беларашу" ад Дзядзі Вані і захоплена апладзіравалі аркестру Міністэрства абароны.
Затым на поле выбеглі тысячы юных спартсменаў — барцоў, бегуноў, футбалістаў, веласіпедыстаў і іншых. Тут жа вынеслі вялізны сцяг Беларусі.
У такіх "дэкарацыях" урачыста адкрываў стадыён прэзідэнт Аляксандр Лукашэнка. Ён распавёў пра тое, што сам калісьці гуляў на стадыёне, заклікаў спартсменаў прыносіць краіне перамогі, перадаў сімвалічны ключ ад стадыёна юніёрам і націснуў пад феерверк на кнопку старту зваротнага адліку да пачатку II Еўрапейскіх гульняў.
Прэзідэнт заняў сваё месца ў віп-ложы, выступленні працягваліся. Спачатку — артысты, потым — атлеты. Пакуль на стадыёне важна спяваў Анатоль Ярмоленка, на краі поля сціпла назірала намеснік міністра культуры Ірына Дрыга, а калі выступаў прэзідэнт Еўрапейскай асацыяцыі лёгкай атлетыкі Себасцьян Коу і праходзілі паказальныя спаборніцтвы ў эстафеце, там жа ўважліва сачылі за ўсім міністр спорту Сяргей Кавальчук і кіраўнік беларускай Федэрацыі лёгкай атлетыкі Вадзім Дзевятоўскі.
Затым прайшоў першы матч — паміж зборнай "Дынама" і клубаў Беларусі. Каментатарам прама на полі быў легендарны Уладзімір Навіцкі — як мог стараўся разахвоціць натоўп, правакаваў "шэдэўральную хвалю", сачыў за кожным перамяшчэннем на полі і рабіў усё тое, чым вядомыя каментатары.
Зыход
Нягледзячы на першы гол у гісторыі абноўленага "Дынама" (забіты ў 20:02), людзі паволі пачалі разыходзіцца яшчэ да канца першага тайма. Адзін за адным па некалькі чалавек пакідалі трыбуны, а ў перапынку і зусім большасць накіравалася спачатку за марозівам, якое можна было купіць усяго за рубель проста ў скверы каля стадыёна, а затым — па дамах.
"Ну што, пацаны, футбол спадабаўся?" — спытаў у двух хлопчыкаў гадоў дзесяці мужчына.
Тыя кіўнулі, ён усміхнуўся і паспрабаваў пакалашмаціць аднаго з іх па валасах. "Сумнавата, калі шчыра", — канстатаваў ён.
Калі перад пачаткам адкрыцця ўвесь "Дынама" быў сапраўды поўны, то да канца гульні і салюту тут заставаліся толькі самыя вялікія прыхільнікі спорту: трыбуны парадзелі настолькі прыкметна, што прасцей было знайсці пустыя месцы, чым занятыя.
"Ну, заўтра ж на працу, а ўжо пазнавата", — патлумачыла на хаду жанчына сярэдняга ўзросту. Яна сыходзіла разам з калегамі і прызналася — футбольнай фанаткай ніколі не была, прыйшла па запрашэнні ад працы.
Нарэшце, над "Дынама" прагрымеў маляўнічы салют, і ўсе, хто засталіся, паспяшаліся пакінуць стадыён — па запрашальных квітках можна было бясплатна скарыстацца транспартам. У адказ на пытанне аб прычынах такога масавага зыходу са стадыёна яшчэ да канца гульні, многія прызнаваліся шчыра — "проста прыйшлі паглядзець, што са стадыёнам зрабілі".
Бо, сапраўды, новага "Дынама" Мінск чакаў вельмі доўга.
