Мы ўсе спадкавалі ад нашых продкаў няпростыя гады забыцця і нават адмаўлення хрысціянскай веры - "ахрышчаны", але не "адукаваны". Для многіх зараз усведамленне сябе вернікам абмяжоўваецца асвятленнем велікоднага куліча раз у год. Аднак сцяжынкі, якія ідуць у царкву, з кожным годам усё шырэй і шырэй, кажа айцец Павел. Задача святара - не меркаваць, а адукоўваць такіх вернікаў. Як правіла, яны знаходзяць дарогу да храма.
"Чалавек сталы, у бездані крызісу сярэдняга ўзросту, у яго праходзіць пыхлівасьць, ілюзіі, дадзеныя на матывуючых трэнінгах па шляху да поспеху, чалавек усведамляе, што ён чалавек слабы, будучы слабым. Ён да гэтага моманту здзяйсняе шэраг здрад, нейкія рэчы непрымальныя, з пункту гледжання маральнасці, у шкале запаведзяў Божых непрымальныя... І чалавек задумваецца, як жыць далей, спрабуе знайсці апраўданне зробленаму", - распавядае айцец Павел.
Так, па словах суразмоўцы Sputnik Беларусь, людзі прыходзяць да сакрамэнту споведзі. Шмат хто баіцца распавесці аб сваіх грахах святару. Але грэх гэта як хваробатворны вірус, кажа айцец Павел, будзе сядзець у чалавеку, пакуль не будзе загоены. Протаіерэй Павел Сярдзюк заклікае бачыць у сакрамэнце споведзі не суд, а тэрапеўтычнае святло. Святара нельга здзівіць, ён запамінае толькі той духоўны рывок чалавека, яго маральную працу, станаўленне і духоўнае вылячэнне.
Фрагмент гутаркі з госцем студыі радыё Sputnik Беларусь протаіерэем Паўлам Сердзюком глядзіце на відэа.
