Першае цэнтралізаванае тэсціраванне адбылося ў Беларусі ў аўторак, 11 чэрвеня: абітурыенты прайшлі выпрабаванне па беларускай мове. На гэта ЦТ, паводле дадзеных Рэспубліканскага інстытута кантролю ведаў, сумарна збіраліся прыйсці каля 22 тысяч чалавек.
У галоўным корпусе БДУ беларускую мову сёння здалі каля тысячы хлопчыкаў і дзяўчынак, распавёў Канстанцін Казадаеў, старшыня арганізацыйнай камісіі тэсціравання, прарэктар па вучэбнай рабоце і інтэрнацыяналізацыі адукацыі БДУ.
"Сёння дадзены старт дастаткова працяглай экзаменацыйнай кампаніі, асноўная частка якой працягнецца да канца месяца (а з улікам дадатковых дзён - прыкладна да 10 ліпеня). У нас зарэгістравана каля 16,5 тысяч чалавек: прыблізна 10% усіх абітурыентаў краіны пройдуць праз нашы пункты тэсціравання. Прыцягнута да тэсціравання больш за пяць карпусоў БДУ і 80 аўдыторый", - распавёў Казадаеў.
Ужо за паўтары гадзіны да выпрабаванні каля ўваходу ва ўніверсітэцкі дворык у асяроддзі валізак спынілася цэлая сям'я: мама, тата з малым на руках і дзяўчына, якая моцна сціскала дакументы. "Настрой добры, надвор'ю дзякуй", - кажа жанчына, адзначае, што да "бою" гатовыя, але доўга размаўляць не хочуць: не тым заняты думкі ў дзень першага ў жыцці дзіцяці сур'ёзнага выпрабавання.
Многія прыехалі загадзя
Унутраны дворык БДУ больш чым за гадзіну да пачатку ЦТ таксама не пустуе. Большасць з тых, хто прыехаў у такую рань, - рабяты з іншых гарадоў. Але не толькі яны: абітурыентка са сталіцы Марына распавяла Sputnik, што яна жаўрук, а ў дзень першага ЦТ з-за хвалявання прачнулася яшчэ раней, чым звычайна.
"Я заўсёды рана кладуся і падымаюся, але сёння зусім было не да сну. Вырашыла спакойна дабрацца сюды і пачытаць на лаўцы", - дзеліцца дзяўчына, ківаючы на зборнік тэстаў у руках.
Паліна распавядае, што ў адрозненні ад тых, хто для здачы аддае перавагу беларускай мове перад рускай "з-за яе нібыта прастаты", яна прыйшла на гэта тэсціраванне таму, што яна ёй шчыра падабаецца.
"Даволі нядрэнна ведаю беларускую, так што ёй надавала менш за ўсё ўвагі, калі рыхтавалася: ні рэпетытара не наведвала, ні курсы, але думаю, што здам на 70 хаця б. Вось матэматыку я ведаю горш, яе і напішу ніжэй, я да гэтага гатовая. Напэўна, таму сёння не занадта хвалююся, на потым пакідаю", - усміхаецца абітурыентка.
Кацярына і Алена прыйшлі не ўпершыню: дзяўчыны недабралі трохі ў мінулым годзе. Скончылі сяброўкі беларускамоўную гімназію ў Мінску, а паступаць хочуць на юрфак.
"Хочам хоць бы балаў 50 набраць: сістэма падліку сёлета змянілася, так што спадзяемся, выйдзе лепей, чым у тым годзе. Хоць не думаю, што абітурыентам гэтыя перамены на руку: балы ж таксама паднімуцца, якая тады розніца? Увогуле, здаваць будзем і рускую, і беларускую - пабачым, якая больш прынясе", - плануюць сяброўкі.
Большасць патэнцыйных студэнтаў адпачываюць на лаўках або шпацыруюць паблізу галоўнага ўваходу, не спяшаючыся ўставаць ў чаргу. Дарэчы, абітурыентаў тут сёння сустракае не толькі галоўны корпус, так што цягнуцца яны і да фізфаку. На парапеце ля ўваходу сядзяць трое хлопцаў, усе - з канспектамі на каленях.
"Мы ўсе рыхтаваліся толькі на школьных факультатывах. Я на вынік не загадваю: вядома, хацелася б як мага больш набраць, але як ужо атрымаецца. Цяпер зусім не страшна... Можа, ўнутр зайду і збаюся?" - разважае адзін з іх.
"Раней трэба было вучыць!"
Сядзяць на лаўках і прыезджыя рабяты: некаторых цягнікі прывезлі ў сталіцу рана раніцай. Кагосьці суправаджаюць бацькі, малодшыя браты і сёстры - усё ж першае ЦТ, як без маральнай падтрымкі?
"Вядома, хвалююся, самі падумайце: малодшы сын здае першы экзамен! Я прыехала, каб падтрымаць; у свой час і з дачкой ездзіла, а цяпер хачу і са Стасам быць побач", - дзеліцца мама аднаго з будучых студэнтаў Анжэла.
Сям'я прыбыла сюды да самага пачатку рэгістрацыі з маленькага населенага пункта ў Гомельскай вобласці; Анжэла заняла вольную лаву, а сын адразу адправіўся ўнутр. Хлопец мае намер паступаць на гістфак БДУ і, як многія, разлічвае на балы вышэй.
Мама радуецца: добра, што першае ЦТ не прыйшлося на першы працоўны дзень. Да аўторка быў час адпачыць пасля шумнага свята - выпускны адзначалі ўсёй вёскай.
"У нас школьны выпускны - падзея для ўсёй вёскі, так што ў школе адзначаць і сэнсу няма: усе жадаючыя папросту не змесцяцца. Я, дарэчы, сама выкладаю беларускую мову, так што рыхтаваўся сын пад маім кантролем. Я ведаю, колькі сіл ўкладзена, але ўсё ж лічу, што гэта своеасаблівая латарэя. Як напіша, пойдзем гуляць па горадзе", - плануе жанчына.
Хтосьці сапраўды старанна гартае зборнікі тэстаў з ужо вырашанымі заданнямі: абітурыент Павел паступае ў БДУІР, так што з кожнага ЦТ хоча "выціснуць па максімуму".
"Рыхтаваў усе прадметы з пачатку навучальнага года, і мову таксама з рэпетытарам вучыў. Не разумею рабят, якія кажуць, што прадметы прасцей вучыць не трэба - лепш, маўляў, фізіку вучыць у два разы больш. Але гэта ж самы лёгкі спосаб набраць больш балаў!
Я з выпускнога дадому вярнуўся зусім не позна, так што мяне яго дата не збянтэжыла. І выспаўся, і паўтарыць усе паспеў - я дзесьці на 90 хачу напiсаць. Ды і наогул, вучыць нешта раней трэба было", - распавядае хлопец, развітваецца з журналістамі і зноў паглыбляецца ў чытанне.
Баяцца не заданняў, а атмасферы і камісіі
Абітурыенты, якія сядзяць шумнай кампаніяй на лаўцы непадалёк ад уваходу, зачынілі канспекты і бавяць час за размовамі: няма, маўляў, ужо сэнсу зубрыць.
"Паўтараць трэба было ўвесь навучальны год, а цяпер што? Нічога ўжо не паспееш вывучыць ні за дзень, ні за гэтую гадзіну. Не, ну нейкія прабелы мы асвяжаем, нагадваем адзін аднаму. Але наогул, сядзім і настройваемся, каб не хвалявацца", - падзяліліся рабяты.
Перажываюць некаторыя абітурыенты нават не з-за заданняў: пачулі шмат страшылак ад цяперашніх амаль-другакурснікаў і рыхтуюцца да горшага.
"На рэпетыцыйным тэсціраванні ўсё спакойна было, а тут, нам распавядалі абітурыенты мінулага года, зусім іншая абстаноўка: камісія бывае строгая, страшна, што прыстаюць з-за лішняга руху, выганяць раптам. Ды і калі атмасфера будзе занадта цяжкая, складана будзе сабрацца і усю ўвагу пераключыць на рашэнне тэсту", - перажываюць дзве сяброўкі з мінскай школы (магчыма, будучыя студэнткі БДЭУ) і запэўніваюць: спісваць нават не думалі, "але ж усякае бывае".
Бацькі хвалююцца больш за дзяцей
За 15 хвілін да пачатку тэсціравання на лавах паблізу ўваходу амаль не застаецца моладзі: амаль усе тыя рабяты, што засталіся, прыйшлі падтрымаць другую палоўку, і тыя разыходзяцца - у іх ёсць час, каб схавацца ад спякоты ў кавярні.
Значна больш на лавах бацькоў, яны не гатовыя надоўга пакідаць пасты. Некаторыя з іх размясціліся ў цені дрэў у адзіноце і прыкметна хвалююцца: абмахвацца пакінутымі сшыткамі, нават ратуюцца сардэчнымі кроплямі; іншыя паспелі пазнаёміцца з суседзямі і цяпер чакаюць сваё дзіця ў кампаніі.
Пад яркім сонцам сядзяць дзве жанчыны: Святлана і Наталля прыехалі з мястэчка непадалёк ад Мірскага замка. Кажуць, давялося адпрасіцца з працы, загадзя замовіць квіткі да Мінска, якія "ўвесь чэрвень нарасхват". Прывезлі яны двух сваіх сыноў і іх аднакласнікаў - усяго семярых дзяцей.
"У нас школа беларускамоўная, класы маленькія. На што разлічваем? Ды ўсякае бывае: тут і ўдача нешта значыць, і хваляванне можа перашкодзіць - часам і выдатнікі дрэнна здаюць. Былі б толькі балы добрыя! Тады Мікіта на вышэйшую будзе паступаць, а калі не занадта шмат набярэ, плануе пайсці ў Акадэмію сувязі", - распавядае адна з суразмоўніц.
А яшчэ адна мама, якая чакае сына з ЦТ, распавяла Sputnik, што ў яе дзіцяці сёння дзень нараджэння: гэтая ўступная кампанія дакладна запомніцца сям'і на ўсё жыццё: "Падвойнае ж свята атрымліваецца".
