МІНСК, 30 сту - Sputnik. Што зрабіць, каб заваяваць увагу чытача ва ўмовах яго стомы ад патоку навін, і як паспяхова рэалізоўваць буйныя рэдакцыйныя праекты распавялі ў ходзе майстар-класаў новага адукацыйнага модуля асветніцкага праекта SputnikPro ў Мінску ў МПЦ Sputnik Беларусь.
Сваім вопытам з беларускімі журналістамі падзяліліся кіраўнік рэдакцыі РІА "Новости Недвижимость" Вольга Набатнікава і кіраўнік праектнага офіса МІА "Россия сегодня" Аляксей Смірноў.
Чытач стаміўся
Зараз да асноўных каналаў інфармацыі - прэсы, радыё і тэлебачання - дадаліся новыя: сацыяльныя сеткі, навіны, каналы ў мэсэнджарах, падкасты. Навін шмат, яны наганяюць людзей паўсюль, таму людзі стамляюцца ад інфармацыі.
"Людзі, па сутнасці, не вельмі хочуць, каб іх інфармавалі, як ні дзіўна. Яны скардзяцца, што СМІ выдатна вырабляюць навіны ў велізарнай колькасці, але, на жаль, яны не тлумачаць, што ўсе гэтыя навіны значаць. Значная частка аўдыторыі актыўна пазбягае навін, таму што навіны негатыўна ўплываюць на іх настрой ці таму што яны адчуваюць сябе нямоглымі нешта змяніць, пачуўшы навіну", - тлумачыць Вольга Набатнікава.
Існуе асобная праслойка людзей, якія чытаюць толькі загалоўкі. Журналістам неабходна думаць і пра іх, рыхтуючы свае матэрыялы. "Важна разумець не толькі, як змяняецца стаўленне аўдыторыі да нашых навін і да таго, пра што мы пішам. Нам важна разумець, што змяняецца і спосаб спажывання нашай інфармацыі аўдыторыяй. Змяняюцца каналы, з дапамогай якіх інфармацыя даходзіць да аўдыторыі", - адзначыла спікер.
Раней для журналісцкіх матэрыялаў чалавек вылучаў асобны час. Напрыклад, уключаў навіны ў 9 гадзін вечара, а ў 7 гадзін раніцы адкрываў ранішнюю газету. Цяпер усё інакш: людзі вылучаюць пэўны час на чытанне ці прагляд толькі ў выключных выпадках. У астатніх выпадках чалавек атрымлівае навіны сітуацыйна.
"Як правіла, гэта адбываецца ў дарозе, калі чалавек чакае ўрача ў паліклініцы, калі ён чакае заканчэння заняткаў свайго дзіцяці ў нейкім гуртку. У гэтай сітуацыі чалавек у цэлым не вельмі хоча пазнаваць нейкія навіны. Ён захоча запоўніць свой час. Таму ўзнікае сітуацыя раздвоенай увагі. У такой сітуацыі больш за ўсё запатрабаваныя самыя простыя, забаўляльныя матэрыялы, якія будзе лёгка чытаць і лёгка ўспрымаць", - падкрэсліла эксперт.
У той жа час, чытачы прывыклі, што ім не трэба шукаць навіны: навіны самі да іх прыходзяць. Таму важна разумець, чаго хоча аўдыторыя. "Шлях у нас, у цэлым, толькі адзін: мы павінны выкарыстоўваць метрыкі. Мы павінны вельмі ўважліва сачыць за тым, што чытае наша аўдыторыя. Для гэтага мы выкарыстоўваем лічыльнікі і аналізуем трафік", - распавяла Набатнікава.
Паводле яе слоў, журналістам трэба таксама задумвацца пра тое, як утрымаць увагу чытача ў сябе на рэсурсе. Тут можна карыстацца трохвугольнікам натыўнай або натуральнай падачы інфармацыі. Каб зацікавіць чытача, інфармацыя павінна быць карыснай для яго, павінна эмацыйна яго закранаць або папаўняць яго прыналежнасць да нейкай сацыяльнай групы.
Набатнікава таксама распавяла ўдзельнікам майстар-класа, дзе чэрпаць натхненне і новыя тэмы для матэрыялаў. "Ёсць палачкі-выручалачкі, лайфхакі, якія ў любой сітуацыі дапамагаюць структураваць падыход да інфармацыі", - адзначыла яна.
Да прыкладу, можна паглядзець на каляндар і падумаць, якія тэмы будуць запатрабаваныя ў дадзены перыяд, вывучыць актуальныя тэмы дня, якія змены будуць. Таксама дапаможа вывучэнне сацыяльных сетак і таго, якія тэмы ў іх абмяркоўваюць, а таксама агульныя навінавыя трэнды.
"Вельмі важнае ўменне для сучаснага журналіста - заўважаць трэнды. Сацыяльны актывізм і трэндспотынг - гэта рэчы, якія цесна звязаны, і якія дапамагаюць атрымліваць добры трафік і добрую цытаванасць", - склала Вольга Набатнікава.
Праект і вынік
Каб рэалізоўваць вялікія праекты, трэба пісьменнае адміністраванне. У вялікіх рэдакцыях гэтую функцыю бярэ на сябе праектны менеджар.
"З'яўляюцца нейкія складаныя гісторыі, калі трэба рабіць лангрыды, спецпраекты запускаць да нейкіх вялікіх падзеяў, эксклюзіўныя нейкія інтэрв'ю рабіць. Падрыхтоўка да вялікіх гісторый патрабуе ўжо добрага планавання, удзелу розных спецыялістаў. І, адпаведна, наяўнасці якіх-небудзь інструментаў, каб рабіць гэтыя вялікія гісторыі. Як раз у гэтай сітуацыі з'яўляецца вузкае месца - камунікацыя, каардынацыя і, у прынцыпе, кіраванне ўсім гэтым працэсам", - распавёў Аляксей Смірноў.
Фактычна, праектны менеджар - гэта чалавек, які адказвае за вынікі праекта. Каб рэалізаваць праект, трэба карыстацца доўгатэрміновым планаваннем. "Планы павінны быць як аператыўныя, так і доўгатэрміновыя. Мы ведаем, калі ў нас будзе зварот прэзідэнта, нейкія буйныя спартыўныя падзеі, нейкія форумы. У нашай рэдакцыі навучыліся планаваць гэтыя падзеі, планаваць кантэнт. Але неабходна таксама разумець, якія інструменты спатрэбяцца, каб гэтыя вялікія гісторыі асвятляць", - падкрэсліў ён.
Пры пастаноўцы мэтаў трэба выразна ставіць задачы для ўсіх задзейнічаных у праекце работнікаў рэдакцыі. Гэта дапаможа дасягнуць чаканых і цалкам якія адчуваюцца вынікаў. Вынікі па выніку таксама трэба вымяраць. Для гэтага ўключаюць рэдакцыйныя лічыльнікі, выкарыстоўваюць аналітыку.
"Журналіст і любы супрацоўнік кампаніі павінен разумець, паспяховая яго праца ці не. Гэта дазваляюць вылічыць рэдакцыйныя метрыкі", - растлумачыў спікер.
Пасля таго, як праект рэалізаваны, трэба ацаніць, што ў працэсе яго падрыхтоўкі было зроблена, якія змены адбыліся ў рэдакцыі і ў бізнес-працэсах. Важна зрабіць праект тыпавым, каб у наступны раз на яго можна было выдаткаваць менш часу і працавыдаткаў. "Для кампаніі гэта добра. У наступны раз гэта будзе зроблена танней і больш эфектыўна", - запэўніў Смірноў.
Каб ствараць эфектыўна праекты, можна выкарыстоўваць розныя прыёмы, якія дапамогуць дамагчыся лепшага выніку за меншы адрэзак часу. Існуе цэлы шэраг методык, накіраваных на гэта. Журналістам трэба вучыцца імі карыстацца.
Будзем карыстацца тым, што даведаліся
Сваімі ўражаннямі ад майстар-класаў падзяліліся ўдзельнікі. Усе яны адзначылі, што прагучала вельмі шмат карыснай інфармацыі, якую ў далейшым можна будзе выкарыстоўваць у сваёй працы.
"Было цікава пачуць пра пазіцыянаванне журналіста, які чыніць мультымедыйны прадукт. Вучыцца трэба па-новаму. Мы самі паціху сышлі ўжо ў інтэрнэт, дзявацца няма куды. Так што, вядома, карысна пачуць ад прафесіяналаў, куды нам далей рухацца і дзе спыніцца", - лічыць галоўны рэдактар газеты Міністэрства абароны "Во славу Радзімы" палкоўнік Ігар Кандрат.
Карэспандэнт выдання "СБ" Уладзімір Ждановіч таксама запазычыў для сябе многважной інфармацыі.
"Вельмі карысна было пачуць, як можна прыцягнуць увагу людзей, і якімі спосабамі можна растлумачыць чалавеку тую ці іншую навіну. Важна даваць людзям экспертную інфармацыю, нейкія лайфхакі. Вельмі актуальна для гарадской журналістыкі выкарыстоўваць страх і настальгію, каб людзі прыходзілі і чыталі. Важна, каб людзі прыходзілі ў СМІ і атрымлівалі тыя пытанні, якія задаюць уладам. Мы з'яўляемся сувязным звяном ", - адзначыў ён.
Алене з валожынскай газеты "Працoўная слава" спадабалася, што інфармацыя на майстар-класах была пададзеная ў максімальна канцэнтраваным выглядзе. "Сённяшняя інфармацыя асабіста для мяне была цікавая тым, што мы змяняемся ў ролі. Гэта самае важнае. СМІ становяцца іншымі і абавязаны станавіцца іншымі, каб быць запатрабаванымі, каб быць цікавымі. Трэба чымсьці чапляць чытачоў, але пры гэтым дагаджаць і ўладзе. Людзі разумеюць нашу палітыку, але яны хочуць ведаць больш падрабязную і больш дакладную інфармацыю з сучасных крыніц. Галоўнае, што запазычылі, - трэба развівацца. Пазнала, дзе запазычыць інфармацыю, як яе данесці. Для мяне гэта было вельмі цікава", - прызналася журналіст.
Яе калегу Ніну з газеты "Асіповіцкі край" таксама закранула тэматыка выступу спікераў. "Па-першае, яно было практыкаарыентаванае. Па-другое, нам прадэманстравалі тэорыю на прыкладах. Раённыя газеты залежныя ад заснавальнікаў, але пры гэтым хочацца заставацца цікавымі для чытачоў і асвятляць тыя тэмы, якія іх турбуюць. Развівацца трэба. Той жа сайт рабіць, відэаролікі", - падзялілася высновамі яна.
Анастасія з газеты "Веснік Глыбоччыны" і Іна з "Аршанскай газеты" засталіся вельмі задаволеныя тым, што прыехалі ў Мінск на майстар-класы.
"Я ўвогуле шмат чаго новенькага пачула, таму што працую толькі месяц. Шмат цікавага выявіла, шмат карыснага сфатаграфавала, запісала. Зрабіла для сябе высновы. Падзялюся са сваімі калегамі тым, што тут пачула, на першай жа планёрцы", - сказала Анастасія.
"Я, напэўна, зацвердзілася ў тым, што мы ідзем у правільна напрамку. Мы выкарыстоўваем практычна ўсё, пра што сёння гаварылі, альбо ведаем, што гэтым можна карыстацца. Думаю, для многіх было карысна. Мне было карысна даведацца, што мы разумеем ўжо нешта ў трэндах, нягледзячы на тое, што жывем у невялікім рэгіянальным горадзе. Пазнала некаторыя новыя фішкі, як можна працаваць з чытачамі", - усміхнулася яе калега.
Сяргей Шафаловіч з газеты "Універсітэт" БДУ адзначыў той бясцэнны вопыт, якім падзяліліся эксперты.
"Гэта вельмі дасведчаныя эксперты, у якіх за плячыма мноства кампетэнцый і велізарныя найсур'ёзныя праекты. Нейкія рэчы, якія прагучалі, ужо вядомыя. Але, тым не менш, гэта структураванне, гэтая тэхналагічная падача інфармацыі дазволіла усё гэта ўспрыняць і прааналізаваць. Мы ў рэдакцыю вернемся і ўсё абмяркуем. Паспрабуем выкарыстаць тое, што даведаліся сёння", - з усмешкай сказаў на заканчэнне журналіст.
Аб асветніцкім праекце SputnikPro
SputnikPro - гэта серыя ўнікальных майстар-класаў ад лепшых расійскіх медыяменеджараў і вядучых спецыялістаў з каласальным досведам працы ў СМІ, адзіная расійская праграма такога маштабу. Праект SputnikPro прайшоў ужо ў 13 краінах свету: ад Арменіі да Індыі, ад Грэцыі да Кітая. З сакавіка 2018 гадоў ў праекце прынялі ўдзел больш за 2000 журналістаў і медыяменеджараў, PR-спецыялістаў і супрацоўнікаў прэс-службаў, блогераў і студэнтаў профільных напрамкаў. У Мінску праект праходзіць ужо васямнаццаты раз.
Маргарыта Сіманьян: "Людзі, якія прыходзяць да нас на семінары і ў нашы школы, маюць магчымасць пераканацца, што гэта такое - прафесійнае зносіны сяброў і суседзяў".
